Alle inzendingen over Menno ter Braak

Het teerste, door schaamacht'ge scherts verzwegen, Het diepste, dat in half ontveinsde daad Zich buiten waagt, half bang dat 't zich verraadt, Half hopend, trots in enen en verlegen; 'T heiligste, dat langs laat begrepen wegen Mijn ziel opvoerde tot haar hoogste staat, Had ik aan sterke herinn'ring's gouden draad Tot diadeem voor één…

Voor mij nog geen hosanna van een overgang in het uitzicht te willen delen in gebonden tafelbloemen voor hun bloei; haast ingewijde handen knoppen draaien door aarzelend licht, alsof rozen beschrijvend raken aan de verandering ter groei.…

Gisternacht dacht ik aan jou liggend op de bank wakker door een jengelend teer Gisternacht dacht ik aan jou irriterend ook aan de gedempte klank het gesnurk van mijn ouweheer Gisternacht dacht ik aan jou fantaserend ondertussen -van liefdevolle omhelzingen- och, was ik maar jouw kussen…

hij zag meteen al dat het goed was goddelijke conclusie over eigen werk hij hoorde en zag zijn planten en dieren de eeuwige kringloop van de schepping teer lentegroen en juichend herfstgoud parels van ochtenddauw in zonnezilver dit stralende wonder van zijn natuur elke herfstdag weer van vroeg tot laat ik kijk zo graag naar dit alles…

Vertrap het niet de tere twijg, die graag wil groeien. Zet niet je voetzool achteloos neer op teer geluk, het keert nooit weer. Koester deze jonge plant, hij groeit door liefde en niet door verstand.…

ik hoorde een geluid ik keek achter me en voor me maar ik zag niet wat ik hoorde toen keek ik opzij en daar lag jij in je wiegje zo teer en klein jij zal altijd mijn liefste zijn…

een huidje zo zacht en een hartje zo rein zo heel nog onschuldig kwetsbaar en klein weerloos en breekbaar vrij nog van pijn prijs ik mij gelukkig mama te zijn van dit prille ventje zo weerloos en teer die mij laat genieten telkens weer de zon doet schijnen iedere dag met zijn lieve stralende lach.…

Daar gaat hij dan. Hij keek nog een laatste keer om en je kon wel zien dat hij tranen in zijn ogen had. Ik begon nu ook zachtjes te snikken. Maar dat zag hij al niet meer. Afscheid nemen is niet gemakkelijk. We waren nu zo lang samen. Maar het is nog een week voor de grote vakantie en we gaan allebei naar een andere school. Dus zei ik…

In het modderbos wiegelt zuiver witroze van anemoontjes De jonge goudsbloem groeit klem tussen stoeptegels, deint vrij in de wind. Witte krokussen wiegen losjes bovenop de stugge molshoop. Hoge lavendel geurt fijntjes in de klanken van het hommelkoor. Bloemen, zuiver wit; hier beleven kevertjes hun reine liefde. Hoort: "Witte…

Zo zorgvuldig opgekweekt En liefdevol verzorgd Toch teer geworden Met de tijd En van 't leven losgeweekt…

Kasplant zo liefdevol Verzorgd, zo Zorgvuldig opgekweekt, Toch teer geworden Met de tijd en geleidelijk Aan van ' t leven losgeweekt Met liefdevolle wensen opgedragen aan Anton van der Giessen…

zo mooi teer schoonheid onder de vlinders reis met ons mee mooie witte vlinder misschien dat wij ontdekken waar uw schoonheid vandaan komt en iedereen zo ontroert…

De Spreidingswet: een eerlijker systeem. De Eerste Kamer heeft hem aangenomen, waardoor er straks meer opvangplekken komen, maar Wilders zegt: ‘We hebben een probleem.’ Kom op! Wie écht problemen hebben, Geert, dat zijn de vluchtelingen die jij weert.…

er was iets etherisch in jouw benadering van de werkelijkheid die het licht luchtige de kans gaf met haar intrinsieke schoonheid naar buiten te treden in het ranke samenspel van beweging en voorzichtigheid waar ogen in geconcentreerde aandacht subtiel de vingers aanstuurden raakte hun coördinatie het talent waarmee…

Ik weet het wel, je hebt behoefte aan zeer subtiele hulp, de meest zachte tederheid en eindeloze centimeterkussen om jouw gruwelijke trauma te doen helen, om uit je schulp te komen, om de vurige pijn te blussen en om al je leed ineens uit te braken!...…

Ik had een hart, maar het brak. Ik had je, maar toch liet ik je gaan.…

brak - jachthond wind'- windhond ter hand - volgzaam fel en zoet - bloeddorstig en zachtaardig in de grond - op aarde in het droog - op het land daar naar - daarna liet af - afzag…

ze zat daar maar wat stil te wezen telkens ze iets zeggen wou brak er een stukje van haar mond dus zweeg ze en slikte…

Een meer met brak water de ochtend baadt er bloot een kokmeeuw op een steiger peilt de stilte zonder lood…

toen het glas brak aan versteende lippen kleurde bloed de dag in plaats van rode wijn…

de spiegel brak scherven stonden rechtop in het gras waar het beeld zonder licht begraven was…

zag licht spelen in glas stralen weerkaatsten andere braken verlieten in kleur wat wit was…

en mijn ketting brak nu ben ik opnieuw alleen ik... met een gebroken schakel!…

ik ving je gedachten in de vlucht van de wind de storm brak je krachten brak je tot hulpeloos kind waar is de hand die me leidde die me van angst en depressies bevrijdde geef me die hand ik kom nu van de andere kant wil niet dat je gaat lijden weet dat niets ons kan scheiden we gaan samen terug van geboorte naar dood eens kruisen…

gebroken takken stervend blad de helling die zijn hoek vergat toen jij de horizon zag buitelen houvast dat brak zijn wortels niet meer had en meeging in de schreeuw die eindeloos weerkaatste in de sneeuw ik zag je ogen toen de val je brak het weten dat je niets meer had die blik kan ik maar niet vergeten ik zag het weten…

In Laren leren luizen lopen, als in Haren herenhuizen hopen rijk geworden criminelen lokken die er met gemak voor kunnen dokken, want ze braken vele kluizen open. Brute brekers braken die met kracht. Tevens braken deze brekers nacht: inbraak! Slimme misdaad loont geheid. Brekers: golven criminaliteit.…

Tradities blijven gewoontegetrouw noodzakelijk uit hun verband gerukt door onverschilligen en goedgelovigen die brakke letters braken in de nacht hoor het fluitconcert voor dove oren in het gemis van werkelijkheid waar sterren de nacht beschijnen met wonderlijk fonkelend licht als muze van ons vaderland tussen de eenzame woorden hangt…

gekneed een vogel brak uit zijn lijst geen wolk sprak hem aan…

zij wacht tot de gast die zij huisvest ongevraagd toeslaat buiten ligt de akker braak en bloeien al papavers…

Hij miste, springend van de hak op de tak door de zwaarte van de zak en niet alleen de inhoud van het jute wat vervolgens brak.…