Alle inzendingen over Nachten vol tranen

ik adem mijn eigenwaarde in een bos waar ik de bomen met de holen van de virus voglen in de corona nevel niet kan zien en zuig mijn longen vol met 't licht de adem van zuiverheid vol van poëzie dat mij uitdrijft naar degene zonder uitzicht op genezing waar ik de kleuren van leven en hoop voor schilder om je te troosten nabij te zijn in je…

daar zit een meisje gebogen in de hoek huilend haar gezicht, nat van tranen vertelt woorden zonder geluid haar ogen vol met tranen vertellen de pijn zonder geluid haar polsen vol met krassen vertellen het verdriet zonder geluid ze huilt ze bloedt ze schreeuwt ze sterft zonder geluid…

Als het evenbeeld van je glimlach geen steen is dan is die traan niet nat maar vol van water.…

walvissen tranen zeehondenbaby’s huilen een zee vol verdriet…

Tranen die zijn verborgen. Haar geest vol zorgen.…

Lang geleden dat ik schreef Ik nachten vol gedachten bleef Letters stroomden uit mijn keel Woorden emoties veel te veel Lang geleden dat tranen vloeiden Rozen in mijn broze hart opbloeiden Vlinders dwaalden door mijn ziel Ik steeds dieper en dieper viel Lang geleden dat ik je voelde Dat ik altijd wist wat jij bedoelde Nu sta ik op…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

Want àlles ligt in eeuwige slaap bevangen, In de eeuwige nacht, waarop geen morgen daagt - En héél dit leven is een wondere, bange, Ontzétbare droom, die eens de nacht weer vaagt - Maar in die droom een droom, vol licht en zangen, MIJN droom, zo zoet begroet, zo zacht beklaagd...…

In gesloten kamers vol met haat vlogen de jaren als bladeren door de wind waarin hij zich realiseerde dat de schaduwzijde de relatie met familie verduisterde in een donker geschilderde nacht Waar vergiffenis de weg naar het licht verschalkte tot een blokkade waarin hoop vervlogen was als een molecuul deeltje stof waarin emotionele tranen vervormd…

Jij onbezonnen Listige liefde Wat heb je toch met mij gedaan Mijn ziel vervuld van dromen Toen stilletjes weer weggegaan Dagdromerij in stille nachten Gevoel blind voor het verstand Gevangen in beelden vol liefde Door passie en tranen overmand Ik dans de tango met mijn vlinders Zweef en val dieper dan ooit tevoren Het is alleen jij,…

De stilte van de nacht Trekt een spoor over mijn rug Naar onder en weer terug Een traan teweeggebracht Als wees niet thuis te rade Te vroeg van mij ontnomen Aan het stigma nooit ontkomen Van een joch vol geestesschade Ik wou dat je kon zien Mijn trots verdiend behaald Op het pad weer neergedaald Een man nu van aanzien Welterusten…

als verdriet verdroogt verdampt een zee vol tranen tot een zoutwoestijn senryu…

natuur spoelt aarde bulderend vol met tranen verdunnend ons zout…

Leun rustig jouw hoofd vol tranen op mijn schouder -- dan wordt het lichter.…

Laat ons mensen samen, van donkere nachten, lichte dagen maken.…

wanneer ik jouw tranen raak kleurt al het grijs waar niets wat het lijkt in duister verdwijnt donkere tinten zichzelf hernieuwen gesloten ogen mij roepen in de nacht ga ik op zoek naar licht in vergane dromen laat de nacht haar tranen kleurt zij mijn dood…

tere dauwdruppels tranen geplengd op rozen afscheid van de nacht…

Achter haar: een man, wiens hoofd op haar schouder zit -- zoals een havik.…

De storm rukt daken weg van zoldergeheimen -- verslindt verledens.…

Wegdromend in de ramen over iedere avond vol plezier de heldere nachten en een ongekend verlangen telkens maar weer telkens opnieuw 'het' verlangen.…

Geurend en zacht zomer van toen Leven vol liefde passievol seizoen Rozengeur zwoel dansen in de nacht Arrow yezz Fm….…

overgoten nacht die langzaam ter ziele ging…

Ik hoorde weer jouw stem, in lange donkere nachten. Toen kwamen ook de tranen, een nieuwe wereld ging toen open. Een wereld vol herinnering... Herinnering aan jou. Toen pas was je weer de man... Waar ik zo veel van hou.…

Waarom ik de lome nachten Met wrange tranen bedauw? - Ik weet niet wat ik liever deed, Dan dat ik het zeggen zou. En wou ik het ook al zeggen, Weet ik, of ik het wel kon? Voor alles is er een oorzaak, - Maar hebben mijn tranen een bron?…

Waarom ik de lome nachten Met wrange tranen bedauw? - Ik weet niet wat ik liever deed, Dan dat ik het zeggen zou. En wou ik het ook al zeggen, Weet ik, of ik het wel kon? Voor alles is er een oorzaak, - Maar hebben mijn tranen een bron?…

Versteende tranen als kiezels vonden hun weg Langs nooit en te nimmer uitgelegd' paden Op weg naar hun bestemming Hoewel onbekend, plukken zij de bergbloemen Uitzonderlijk gewicht schuurt en schraapt enorm Zoekend naar uiteind'lijk lot Hun reisdoelen zijn het dal en nog veel verder Opgelopen schade leek onher- stelbaar Straks weer…

nooit geen wandeling meer voor mij. aan een ketting... in een kooi. wat heb ik nu verkeerd gedaan. ik krijg veel schoppen en veel slaag. help... mijn baasje houdt niet meer van mij!…

Een leegte Niet te vervullen Met mijn tranen Misschien Eens zo vol Van leven en geluk Bruisend en nu Een leegte…

zoele nacht vol bloemengeur zie hoe de nacht met sterrenlichten gloeit in diepe flonkerschijn rijpe muskadellen de muziek is van kristal de vlam van licht valt op zomergedicht vol van lust en leven…