Netgedichten

netgedicht (nr. 58.536):

Blauw

ik doop mijn ganzenveer
in een inktpot vol tranen
waarmee ik verzen schrijf
in de blauwe winterlucht

over hoe we samen dansten
ondanks het hebben van
vier linker benen
zwierden en zwaaiden we

niemand dacht aan later
want al wij hadden was het nu
twinkelende ogen, jouw koude
handen warmend in de mijne

samen opgaand in een sterrenstof
overgoten nacht die langzaam
ter ziele ging