269 resultaten.
Groeizaam
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
214 En weer bakt zij lucht
als een vaas met zijden bloemen
niet van echt te onderscheiden
blozend, bloeiend en groeiend
zonder water zal zij altijd
overleven haar tengels klemmen
maar gedijen niet in aarde waar
woekeren een hoge prijs betaalt
ouder schenkt zij nog niet een tiend
van haar schat, vergaard in onvermogen
is haar geest haar laatste…
Veelbelovend, maar net niet
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen
1.255 Laat je mij alleen de herinnering aan je glimlach
en je onvermogen
mij te minnen zoals ik je min.
Of ben je koortsachtig op zoek naar jezelf ?
En was ik niet meer dan
een vluchtige ontmoeting
een zijsprongetje,
een “fait-divers”?
Zie ik je nog of
schrijf ik je bij
op mijn lijstje:”veelbelovend”,
maar net niet.…
Als tranen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
819 Als tranen langs
mijn wangen glijden
ik stil word van emotie
en daardoor niet de
juiste woorden vind
om jou te zeggen
wat onze vriendschap
voor mij betekent
Als alle herinneringen
aan mooie dagen in
de schaduw staan
door eigen onvermogen
Zou ik de wind willen vragen
al mijn gedachten mee te dragen
naar jou!…
hoge ogen
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen
3.233 graafschap, heerlijkheid, baronie
wentelden eeuwen in fortuinen
tot één hunner erfgenamen
't geheel herschiep in loze puinen
's nachts rolden de dobbelstenen
blikten kaarsen vette troef
bridge en poker amuseerden
tot het eindigde in poef
kapitaal werd onvermogen
door de drang naar hoge ogen…
Mijn droom
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
965 Vannacht ontmoetten wij elkaar
ik zag je al van verre
Je straalde maar
ik ben gehaat door de schrijver van de sterren
Je trok een kap over je hoofd
onttrok je aan mijn ogen
Ik voel de pijn van hoop die dooft
de pijn van onvermogen
Ik hul je in een schreeuw
wanneer wij als vreemden elkaar passeren
Het spijt me maar ik kan niet meer
jouw…
Schijngestalten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
294 Moe als het is van de last
rust het verleden toch niet
het mogelijke is versluierd
door al het onvermogen
De vraag om te vergeven
kan wel worden bevestigd
vergeten zal men zelden
je wist wel niet wat je deed
maar je deed ook niet
wat je had moeten weten
Zoeken en verdwalen
tussen ver en dichtbij
vergeven…
Trauma
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
100 Die ijskoude hand
hield de luchtweg in zijn greep
door zout water overmand
lag ze laveloos op de valreep
Geketend door de zwaartekracht
Het onvermogen tot bewegen
Brand als het hellevuur van de hogere macht
Vormt littekens voor het leven
Zie daar, voor het oog zo klein
de resultaten van het rouwproces
Gewist in het uur van de maneschijn…
opgeblazen lucht die niemand hoorde
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
470 tussen rook en drank
hingen je ogen
ze staarden stom
gevangen in
een masker
onvermogen
handen legden
passie bloot
van asbak en
het glas op tafel
verlangen broeide
in een lege schoot
ballonnen knalden
als verloren woorden
opgeblazen lucht
die niemand hoorde
verveling zuchtte
ook dit feestje dood…
Goed en kwaad gewist
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
172 het licht is gebroken
de poorten van hel geopend
goed en kwaad gewist
nu sist en schuifelt
gebroed met
opgekropt gemoed voorbij
de apocalyps gemist
gist angst en pijn
als venijn in het bestaan
radeloze ogen
breken in onvermogen
om verder te gaan
de klok is blijven staan
toen de mensheid
aarde de das heeft omgedaan…
Er zijn ook moeilijke kanten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
384 Er is slechts duisternis en onvermogen,
maar wacht: eens keert het weer.…
jouw poëzie
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen
629 jouw woorden in een stank
van poepluiers
afbuigend langs de afvoerput
van deze wrange wereld
jouw poëzie verschoond
in regengordijnen
gladgestreken met een
vooroorlogs strijkijzer
jouw zinnen eens geschreven
in een brevet van onvermogen
verzinsels in een taal
die ons wereldvreemd is
jouw gedichten waarin de
bliksem is ingeslagen…
In navolging
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
174 Ik prijs hierbij den dichters onvermogen
Om te komen tot verwoorden van gevoel
En niet in beelden wil ik spreken
Maar tot de ongelovigen wil ik preken
Om aan hen mijn ijdelheid te tonen
En mezelf tot dichter te bekronen.…
De kleine waarheid
netgedicht
4.0 met 37 stemmen
1.423 zij weten het.. de ongelukkige zal 'besmet' zijn
waar het onvermogen achter bleef
om de wonden te likken.…
ademnood
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
276 de badjas ademt dons, rond
roosjes op een oud gezicht
ze lacht
het wrange dat voor ogen stond verzacht
als zonlicht rond een schaduwrand
met in haar handen
slechts nog dat
wat niet meer verder ligt dan wat
de morgen haar zal brengen
het tijdspad is vermist, hij ziet haar oude ogen
rond zijn handen op haar hart
ligt het zwarte onvermogen…
Huis; Thuis; Voor mij geen Buis!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
150 Een eigen huis
Een eigen thuis
Een eigen plek onder de Zon
Wie had gedacht
Dat deze hoop nog zou uitkomen
Gezien het financiële onvermogen en daadkracht
Hou vol
Geef weerstand
Werk eraan en zet door
Het is een feit
Dit Huis !
Elke steen, met geschiedenis
Tevreden!
Nu?
Nee!…
duizend kussen diep
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
223 de muur, steen voor steen
verbrokkelt de gelaagdheid
het kind bedolven
het kind, gevoelloos
versteend door de bescherming
een vuist vol verdriet
de vrouw, ontredderd
verscheurt het kind van haar af
door liefde gesterkt
krachtig kwetsbaarheid
moederlijk onvermogen
innerlijke strijd
duizend kussen diep
volgt de vrouw haar levenspad…
omdat kristal geen druppel trouwt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
367 bolletjes sneeuw
hangen te drogen
als de regen valt
kou is onvermogen
omdat kristal
geen druppel trouwt
om samen
neer te vallen
te smelten in een plas
hoe het was
hangende koppen
naast de knoppen
in groene lussen
van de dood lente
op steenworp afstand
toen de maan
het morgenrood
verscheen
de gele zon
weer gloeide…
toen de maan het morgenrood verscheen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen
645 bolletjes sneeuw
hangen te drogen
als de regen valt
kou is onvermogen
omdat kristal
geen druppel trouwt
om samen
neer te vallen
te smelten in een plas
hoe het was,
hangende koppen
naast de knoppen
in groene lussen
van de dood, lente
op steenworp afstand
toen de maan
het morgenrood
verscheen
de gele zon
weer gloeide…
Ontembaar is mijn Wad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
133 Het vuur vouwt kussens
in je ogen, geslachtsrijp
maar onvermogend daal je
af om de pijn te ontlopen
striemen die sprekend jouw taal
verslaan lijken op de duizend
doden die het zand hebben beschilderd
met kleuren die niet eens bestaan
toch drink ik van de rode wijn
die mijn Wad me heeft geschonken
en zal mijn pijn jouw innerlijk gaan
bevruchten…
plegen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
366 op het moment dat het ongeluk even
om de hoek woont om uit te rusten
of misschien naar een ander werelddeel
vertrokken is om genadeloos toe te slaan
besluiten wij het schamele geluk eerlijk
te delen, samen op te stijgen naar
het eenzaam niemandsland, eerzaam
in vertrouwen en zonder spijt
te vliegen met een brevet van onvermogen
in de hand…
LAIS CXCIV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
34 In het grote woordeloze niets van haar,
de oceanen kolkend blauw in d’ ogen,
de gebaren maken alle leugens waar,
waarheid tot gebaar van onvermogen.
Want haar voelen kent geen mededogen,
is hete gloed die het van het ontdoet,
en ’t vuur verhevigt tot een blauwe vloed.…
stilte predikt onvermogen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
544 het spelden prikken is voorbij
geen woord valt onvertogen
het was genoeg voor allebei
stilte predikt nu ons onvermogen
de paden kruisten
in een langgezocht ontmoeten
herkenning huisde in een
woordenloos begroeten
we overbrugden de
ravijnen die ons scheiden
zuchtten om de pijn die
de eeuwen ons deed lijden
geschapen als een paar…
Mooie verschijning
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
360 Die lijnen op jouw gezicht
kleuren donkerder dan ooit
kan ook komen door dit licht
zelfs jouw blik lijkt zo verstrooid
En die rimpels rond jouw ogen
mis je sprankelende lach
was het schuld of onvermogen
dat ik het niet eerder zag
Neem jou stevig in mijn armen
trek je heel dicht tegen mij
laat mijn liefde jou verwarmen
en voor even zorgenvrij…
Vruchteloze devotie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
145 Je gedachten revalideren
het onvermogen beurtelings
linksom/ rechtsom
Blindelings werp jij
de stenen tafelen van wijlen Mozes
als loden molenstenen
om je starre hals
en trekt je ruggengraat
dan weer recht, dan weer krom
“Kijk me toch aan!”…
In stilte die strijdt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
124 je zwijgt
maar je handen
willen de leugen breken
die bij je blijft
ogen tranen
in onvermogen
om klaarheid te brengen
in stilte die strijdt
monologen hebben
andere sporen gelopen
in vaak passeren
zonder te keren
wissels zijn
niet genomen
om elkaar wat
tegemoet te komen
pas op het laatste station
vond ik jou op perron
we hebben…
(on)draagbaar
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
133 de wind wervelt
door mijn avonden
wanneer ik terugkeer
naar het begin
de draden tussen
jou en mij
zijn beladen
en ik kan enkel lopen
met wapens
onder mijn ogen
gericht doet het mij schamen
is het een onvermogen
om jou in mij te dragen
of verdraag ik mijzelf niet
verdwaald in een verstand
vol mist
de dood zal mij
niet vroeg…
De Bradshaw-variaties
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
197 De partituur
van de familiebanden
beschrijft de zoektocht
naar een melodie
die kruisend manoeuvreert
tussen de mollen,
dissonanten overstijgt
om in majeur genomen
levenskeuzes door te nemen
wanneer aaneengeregen bogen
onvermogen aan het licht
doet komen
in facetten van
onoverkomelijke tonen
de aangetrouwde kant
opent een glansrijk…
1-2
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
296 Ik leg mij lijdzaam neer bij zoveel onvermogen
Maar op mijn netvlies brandt nog steeds dat scorebord
Nooit heb ik zóóveel tranen op één dag gestort
-----------------------------------------------
Met dank aan de dichters: Vasalis (eerste regel) en Piet Paaltjens (laatste regel)…
Als god van de zee
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
162 heb mijn schip opgetuigd
met zeewaardigheid
alle brevetten behaald
vooral onvermogen
heeft heel hoog gescoord
tijdens mijn verblijf aan boord
wilde de wereldzeeën bevaren
storm en passaat trotseren
maar het bleef bij proberen
kwam dwars op de golven
aan lager wal werd het schip
door wrakhout bedolven
ben gered maar als god
van…
Machteloos
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen
1.243 Schreeuwend tegen een muur
die nooit zal kunnen horen,
een berg waarvan ik telkens
terug blijf vallen, woede uit
verbitterde onmacht geboren
Sla ik alles stuk met woorden,
onbedacht en zonder te denken
de wereld zwart voor ogen,
spreek ik in oneerlijkheid
teleurgesteld door onvermogen
Waarna ik verdwijn in een
tranendal uit spijt en…