Alle inzendingen over Oase OR Rust OR Ontspanning

Met de rust en ontspanning in het hoofd doen ze wat ze zichzelf hebben beloofd.…

Ik gaf hem appels en keiharde peren mee in een zak drukte hem vast tegen me aan de losheid, gemak hoe hij naar buiten en weg weer Wat rest is herinnering van een ontspannen, rust als voor een baby, muziekje aan box en mamma Zo ben ik moeder vrouw vriendin van man en vrouw die jou als een baby rust mag geven je er mee laven, overgeven aan klank…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

zacht ruisen de gordijnen in stilte die beweegt jij rust in de regelmaat van ademhalen ogen rollen in het ritme van een droom jij lacht strekt een arm en keert je af draait dan weer terug straalt in ontspanning met een zucht van geluk…

het is pijn een plekje dat er niet hoort te zijn soms weg door vergeten niet meer willen weten maar stralend terug op momenten van ontspanning en rust vangt mijn gedachten met een hand vol onbestemde angst pijn om te leven te moeten doen wat hoort in verwurging door het morele koord…

raakt mij in mijn wezen stil word ik er van mijn lichaam steeds lomer het denken dooft uit stilletjes danst mijn binnenste op de ritmes mee in een eigen tempo golft het door mij heen steeds meer ontspannen een diepe innerlijke rust alleen het melancholische stemt mij wat bedroefd…

Weet je nog, die prachtige oase van windstilte en maneschijn van hunkeringen in extase omdat we bij elkaar konden zijn Weet je nog, onze eigen tijd met indelingen van liefde en rust van bewonderen en begeerlijkheid en op nachtelijke sensatie belust Weet je nog, de liefde verklaard tot in de hemel trouw beloofd zoveel mooie geheimen bewaard…

Oases van koffie bestaan, temidden van plantages in Panama. Daar waar zangvogels zingen. Oases van koffie bestaan, in kopjes koffie van Boot. Wat groot is wordt weer klein. Wat klein is groot.…

verschijnen met vibratie warmte en onnaspeurbare effecten pas later bleek dat haar talenten oplossingen straalden voor momenten die geen perspectief meer gaven voor gewone zaken zonder winstbejag voorzag zij mensen van voorspoed als zij het door onverwachte stapeling van pech het voor even slechter hadden haar lach is altijd de oase…

Lievelingsklanken klinken langs frêle ranke flanken Mijn ogen schreeuwen wijn, gehoorgangen lang In het midden sta ik, jullie zitten in mij, mijn tranen waren al lang opgedroogd in de laatste oase Ik lach schuchter en loop wel achter de feiten aan Bier vanavond.…

In de oase zocht ik een schat, ik vond jou – We werden vrienden.…

Deze voorbije levensfase sluit onze liefde achter deuren van een oogverblindende oase liggend in levensechte kleuren dat jij mijn diepste wond zacht streelde maakt mijn gestolen hart verlegen dank zij jouw innerlijke weelde zijn wij voorgoed aan tijd ontstegen.…

zomerse dagen lopen op hun laatste benen evenals de zwart- en bruin gevlekte koeien grazend onder een late zon die het boerenland nog zacht belicht waar in alle rust de avond valt aan de einder schildert van Gogh een handvol kraaien boven het goudgele, ongemaaide koren waar verzonken boerderijen en een verre toren in ijle nevels geruisloos…

Met geestkrachtige slagen hervond hij het ooit bezongen geluk: in een eenzelvige stilte boven zeven continenten het wonderlijk scheppend geweld van rust. Vastberaden liep de man een nieuwe oase in, zijn impressie gestempeld in het zand, achterlatend.…

De stad is versluierd in een nevel van mist waanzinnig getoeter rijden door plassen ademen longen uitlaatgassen fietsen met een rinkelende bel door een kermis in de hel waar de ziel wordt gepeinigd het hart verbleekt vlucht ik naar de oase van rust door het wiegelied van mozart in slaap gesust ontwaken in hemelse - sferen met hándel…

Staande aan de rand kijk ik langs de punt van mijn schoenen naar de afgrond onder mij In het zwart dat mijn gedachten nadert, een oase van rust wil ik niets liever dan me storten in het onbekende Liefste, vaarwel treur niet treur wel Staande aan de rand schuifel ik dichterbij ik kon het niet want de ware afgrond dat ben…

De reis, de bestemming en de rust Ik ben vergeten waar ik ben Mijn geheugen daagt mij uit en sust Zo snel als een schot Die voorbij raast Het is al te laat Mijn reis niet bewust Ik ben aan het overleven zonder adem Ik stik in de rust Met afleiding als lust Ontspanning naar een leegte die mij kust donkere gedachtes maar de regenboog in aanzicht…

De blauwe lucht Een oase van rust Een vogel zingt zijn prachtigste lied Dat langs de wateren voorbijschiet Onbezorgd Vol goede moed Leven in voorspoed Maar dan opeens vanuit de horizon Een zwarte lucht dient zich aan Woeste golven doemen op vanuit het water En vogels stoppen met het getater Eén moment Het omslagpunt is daar Zijner…

Een oase van rust die meebeweegt. De basis om handmatig op te bouwen. Jouw sympathie keert mijn zonde. Het fundament steunt evenwichtig. Door een tast en tactvolle houding. Maakt ons transparant en doorzichtig.…

Vandaag was weer zo'n dag als elke dag zo gewoon en toch weer anders de maan verloor het gevecht van de rijzende zon aan de verre kim het lijkt op een ziel met meerdere verlangens mijn koude lichaam wil graag bij jou zijn het geeft mij een veilige haven, een oase van rust liefde heelt alle wonden die je alleen kunt verwerken…

Ontspannen speel ik met de regels van gezag. Rust vind ik in het weten, dat mensen weinig weten. Lachen leer ik om de waan van de kwetterende dag.…

in het stille rijk van papier en pen laat ik mijn gedachten dansen vrij van het wanneer en het hoe als ik ze in de inkt laat stromen de woorden worden als ankers waarmee de chaos verdwijnt als de golven in ochtendmist het hoofd leeg het hart ontspannen vind ik zo de rust en ruimte in de stilte van eigen woorden…

je hebt met vormen gespeeld bent opgemaakt in tal van kleuren wiegend op de wind testte jij in alle rust speciale geuren licht heeft jou doen groeien in warme zon ben jij gaan bloeien ik zag je in de verte staan volmaakt in een pril groene oase jouw ogen lachten liefde reikten hemel in totale overgave…

De pannenkoeken Droog als een helse woestijn Stroop mijn oase…

ik voelde je hand vol zachte dromen ze volgde de rand tussen haar en huid ze sprak met alle haren over het gezamenlijk ervaren van de nieuwe coupe je vertelde dat ik lachte op de schattige manier van rust en totale ontspanning ogen gesloten handjes half open in de verwachting van nog meer van boven…

het meisje in de kamer naast slaapt naakt onder een witte deken haar borst gaat op en neer de tepels in rust bewegen haar hand kruipt onder haar kussen door ontspannen vuist kruipt naar buiten zakt omlaag en de rand van het laken vlecht zich tussen de vingers uit dat meisje maakt geluid…

jouw ontspannen gezicht dat op het kussen ligt je verwarde grijze haar je armen gekruist over elkaar het is allemaal zo vertrouwd na al zo vele jaren getrouwd zelfs je snurken kan ik verdragen vast gewenning na al het klagen voor de zoveelste keer daalt jouw rust ook op mij neer ik vlei me tegen je aan zal nu…

ODE AAN DE BEDE Als je in letterlijke zin vecht tegen kolkende waterstromen van het wisselvallige leven voert de bede naar wie of wat dat ook in volkomen rust en ontspanning zolang vertrouwen boven water staat blijf zoeken naar het gewijde of daar waar je zelf voor kiest het licht tilt op met affectie © Laurens Windig…