Alle inzendingen over Onberekenbaar OR Hoede OR Capriolen.

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

helling op over afmattende zwarte paden in onberekenbare wind door huiverende duinen terwijl het bedrog van té wit voorjaarszonlicht bang maakt dan helling af voorbij flitsend gapen langgerekte grauwe gaten opnieuw té hard in de remmen…

jij hebt het speelse dat onberekenbare in je oogopslag diepte en het hoog welluidende in je warme lach soleert maar neemt ook anderen bij de hand in het delen van de korrels op het zomerstrand wij genieten van je tussen eb en vloed golvend maak jij het leven goed…

Uit de stille brief die je me stuurde vallen eenzame letters in somber duisteren krijgt jouw fluisteren een onbestemde klank in koude winternachten vriest de liefde aan het hart door waanzinnig verlangen nu ik je steeds vaker niet begrijp is dreigende leegte onberekenbaar aan vergankelijkheid onderhevig.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

in de rechterhand de andere heer neemt zijn hoge hoed in de linkerhand dan gaan de ene en de andere heer de rechtse en de linkse de klimmende en de dalende de rechtse die daalt de linkse die klimt dan gaan beide heren elk met zijn hoge hoed zijn eigen hoge hoed zijn bloedeigen hoge hoed elkaar voorbij vlak vóór de deur van de winkel…

Reinheid en regelmaat een weldaad van rust die me energie geeft waar ik van ga springen "in spin, de bocht gaat in uit spuit, de bocht gaat uit" Ik spring uit de band in het tuinfeest der lusten naar het fruit, rijp en groen elke dag opnieuw, het kan niet op, zolang het duurt - tot ik onder de capriolen steeds kleinere cirkels schrijf…

Iemand legde een steen op haar hoofd, maar ze wou dat het een hoed was. Ze droeg hem als een hoge hoed. Zulke hoeden zijn zwaar, ze verplichten. De steen droeg in zich de tijd die haar hals sterkte en rechtte en haar wekte: ze droeg een steen.…

Als straks de bomen weer gaan bloeien en er twijgen komen aan de stam dan bloeit er hoop in menig hart gekweld door smart die plotseling kwam Dan durft men weer te denken aan de tijd die komt en aan het leven dat soms zo onberekenbaar en vreemd wreed neemt Maar ook kan schenken en kan geven…

Huwelijk versjteerd door een muizenissen-muze Nauwelijks bereik- en onberekenbaar Soms toegankelijk niet te begrijpen Vaak uithuilen, zonder resultaat Wraak is de passie die meestal net als een puzzel Lastig onbetrouwbaar onuitvoerbaar is Hoop schuilt in leven goed te doorgronden Veeg dus ook mijn tranen van geluk…

Zo onberekenbaar als het weer, onvoorspelbaar keer op keer. Links,rechts,links ,als een kip van de leg. Zo veranderlijk als een Zwitserse bergweg. Een ervaring als op de rug van een wild paard. Ieder moment, elke beweging totale vrijheid, is 't zo waard. Een dergelijk avontuur klinkt oh zo fijn. En kan alleen maar, met een vrouw zijn.…

Het onberekenbare wordt een feit, De kleur is klank, de stilte werd een lied, En vreugde wordt de smart, die zich verreinde.…

je voelde het zweet op je wenkbrauwen rusten, je keek waar je liep en het leek alsof de aarde terugkeek, de stenen de bladeren van vorig jaar wenkten je eerst en weken dan weer, ze maakten je dronken, je struikelde maar je bleef overeind, je leefde gewaarschuwd en je gedachten zweefden niet langer maar ze bezonken tegen een veld violetblauwe…

Ze liet die lelijke meneer Toen op 't stoepje staan: Met z'n hoge hoed, met z'n hoge hoed.…

in de verte hangt nevel laag uit bij zichzelf en de man met de hoed loopt schaduw in duister het bankje voor twee lonkt zo zalig zo zoet naar pijnlijke ziel van de man met de hoed…

Uw dood'lijk werk is niet wat ik betreur, maar bij uw wals zo onberekenbaar sneeft door uw zeis jong en oud door elkaar en keer ik mij af van uw willekeur.…

De blauwe vogels op het dak zij waren de idolen van onze zomer lang die wij versleten in gemak Ik bracht je eersteklas bonbons en bosjes capriolen en van de bakker om de hoek ons zonnebloemgebak Zo gingen wij de zomer rond op zonverliefde zolen en niemand die ons miste of de liefde onderbrak Ik kuste zacht je huid die ik bestreek…

Nu het nog licht is zou ik graag een ander willen zijn, een haas die zich een hoed opzet en man wordt.…

boos pijn woede onmacht agressie stilte verbergen inhouden opkroppen verdringen denken malen hoorndol woelen krankzinnig gerommel lekkage gedonder storm herrie onhoudbaar uitspatting agressie onberekenend dodelijk spijt schuld verdriet pijn leegte er gebeurt niets...…

Niets kon het beeld verstoren schier onaantastbaar leek de schijn van veiligheid tot de dag van Murphy aanbrak genadeloos het besef doordrong hoe kwetsbaar het leven is hoe dankbaar je zou moeten zijn met het grijpbare geluk van de onberekenbare morgen die soms moeilijk bereikbaar is maar toch altijd kansen biedt voor wie open staat…

De dieren in de zee halen prachtige capriolen uit, een waanzinnig mooi gezicht. Herfst wel op zijn retour, want de winter is in aantocht. De zee in alle vrijheid. Gelukkig maakt zij deel uit van onze levensbehoefte, dat mogen we zeker wel koesteren.…

Hoed je voor hoeden groot groter grootst geen gezicht te herkennen gedrochten benen vrij van visitatie onder grootst klik klak der net geziene hakken wekt de kak ingepakte ridderzaal zilverstaal glimt hoeden flappende randen verraden staalhard marcheren onderdanigheid schijnt gigantisch vrijwillig schijnbaar wijsloos hoezee hoezee hoezee…

de zwarte hoed werd afgezet kwam een laagje zwart wél uit de tijd van de heer Van Rijn kreeg de man in 1994 toch een nieuwe hoed afneembaar maar toch raar waarom niet de oudere zwarte hoed dan niet weer opgezet?…

mister sandman bring me a dream zingt de sax iedereen klapt rond centloze hoed hij speelt nogmaals mister sandman bring me a dream droomloze hoed klapt de sax…

onberekenbaar het weer Keer op keer we tasten in het duister en luister: Wind steekt op legt z'n kille handen om m'n keel waarom geen sjaal.…

Droogte dwingt tot absurde capriolen, hoog bewegingsloos hangend aan een plantaardig tandflos draadje Bloemen zoet hart magnetiseerde zeemlederen maagwand, vervoerde zijn geperfektioneerde reukorgaan en dwong zijn grijze pudding tegen beter weten in tot het moedwillig negeren van Darwins bewezen evolutieleer Onheilspellend Engeland…

zijn we elkaar alweer kwijt gevangen in hersenkronkels de eigen, onberekenbare doolhoven laten ons verdwalen tastend in het duister verliezen we elkaar uit het oog weet je, weet je nog?…

levende kustlijn van zand altijd in wording altijd aan het sterven landschap in beweging grillig ruig stelend en vretend onberekenbaar huizen verdwijnen onder bergen zand Charybdis’ wellustige kaken zuigen schepen op om ze dan weer uit te spuwen verslindende Scylla wacht sluw haar kansen af niets niemand blijft gespaard in dit…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…