Alle inzendingen over Onpeilbaar

Als ze dromen van een verte, die mooie ogen, onpeilbaar diep, zie ik de maan, zie ik de sterren, maar ook zie ik verdriet. Wat heeft ze mooie ogen. Groot en vragend staren ze melancholiek en als een zee van rust en stilte, maar ook zie ik krassen in je ziel.…

Schriel steekt mijn ambitie af tegen die eonen aan leegte de onpeilbaar diepe ouderdom. De toekomst vangt een tijd van louter voltooid verleden aan mij sleurt het heden.…

de blaadjes zijn gevallen en iedereen gaat door ik kan het niet bevatten dat ik niet zie niet spreek niet hoor ergens zit er een deurtje waarachter ik verstop wat ik niet meer wil voelen mijn tranen waren op ik denk zo goed te weten wat nu ik voelen moet maar mijn emotie is onpeilbaar en dat doet me niet veel goed Blijkbaar…

Nu de dagen korten en de pijn eenzame uren lengt verlang ik weer naar je ommurende warmte stralend als een nieuwe belofte En weet je, wanneer de ouderdom over zijn verleden verhaalt in nieuwe gebreken heeft het sacrale ochtendlicht de charme van weelderig bloeiende melancholie gedrapeerd op de cadans van een onpeilbaar leven waar ik slapend…

’ren was Er werd met gein gegooid en grof met geld gesmeten Het schuim staat te verdrogen in een gebroken glas De hupse harmonie heeft fluit en trom geborgen De stoere schutterij schuwt eenderoer en kruit De brave burgerij tobt weer met aardse zorgen Een uitgeputte kroegbaas mest traag z’n danszaal uit Dit ochtenduur is kleurloos, koel, onpeilbaar…

ik ken een waterpartij die na de val rimpelloos de plas vormt onpeilbaar diep donkerblauw delfisch om de maan komt zij, wit feeëriek en beroert de spiegel één rimpeling verspreidt zich omarmt haar gaat verder middenin de plas een hand omhoog gestrekt als invitatie geen fakkel geen zwaard alleen de uitnodiging…

Hier eenzaam gezeten op 't hoogste der bergen, Op rotsen zo woest, dat geen wild ze betreedt; Hier zing ik mijn leed de onpeilbare afgrond, De spraakloze nacht zing ik 't grievende leed. De diepte en het duister Aanhoren mijn lied; Maar zij, voor wie ik zing, Zij luistert toch niet.…

De eerste leeuwrik dunkt hem wonder, Stijgend in onpeilbaar blauw, Waar te nacht nog flits en donder Vochten met hun vloek en klauw; Toen hij blind door stormwind waarde, En niet anders bidden kon Dan te slapen onder de aarde, Vóor hem vond de heldre zon.…

O horizon van ogen, Op Gods onpeilbaarheid In ommegaande bogen Uitzicht ondeelbaar saamgereid Uit watereêlste stenen, Elk in zijn zuivre kleur, In lachen en in wenen Tot vensteren doorschenen Op alle goddelijk gebeur...…

de vruchtbare aarde waar nu een dwarse wind waait evenzo als in de afwijkende wegen in de nacht het stroomafwaarts geklots stom en stil kunt horen overdag gedrild als een kazerne waar de bloemen buiten staan te trillen hun geur die in allerlei windrichtingen waait ik heb al veel te lang geleden tussen de doven monden met onpeilbare…

in de voetsporen van Romeinen snoepend van een druiventros sluip ik met haar langs onpeilbare dieptes waar ik nog een salamander spot bestijgen we de steile trappen die tot aan de hemel reiken om van grote hoogte weer een gekleurde schat te zien alsof God zelf zijn dobbelstenen had laten vallen her en der tussen puntige rotsen om daarna…

De mens, een onpeilbaar wezen Dichtbij of in verre oorden het laat zich al te gemakkelijk raden In oorlogstijd komt de ware aard boven in daden in vredestijd blijft het al te vaak bij woorden Niets houdt de transformatie tegen van de mens als moordenaar Ouders, school, noch cultuur beletten hem van het openen van vuur op de medemens, of…

Mijn inspiratiebron is groot onpeilbaar diep oneindig hoog De dichtersgeest in mij ontwaakt en woorden rijgen zich aaneen uit bronnen diep verstopt nu komend aan het oppervlak van mijn eertijds verwrongen geest De vrijheid boeit me en veel meer Het warme zonlicht evenzeer een madeliefje in het gras Het fascineert me ja nu pas Mijn hennetje…

in kamers verdeeld lang met jaren vertrouwd een hoog huis waar schaduw krimpt zich uitbreidt en met diepe aandacht over spiegelend water strijkt de hartstocht verloren stuwt de wand omhoog naar de tinnentrans een uitgeroeide storm in mazen van klei en mortel gevat tot stilte gemaakt roerloos van macht onder loopt de gracht onpeilbaar…

Uitgewerkte gedachten dalen af, naar onpeilbaar diepe oceanen, die onze onbewuste levens zijn. Hier zwemmen ze in het donker, zoals ook diepzeevissen doen. Licht is leven. Zwart is als de dood. Zo lijkt het totdat een zwarte vis, door een idee wordt opgewekt, en bewust naar boven komt.…

Damme (1909 - 1934)) Daar sta je dan ergens in Batavia leunend met de ellenbogen tegen een reling de onderarmen en handen relaxed neerhangend terwijl jouw riem om jouw slanke taille zit Jouw kapsel springt van rechts op sierlijke wijze naar voren en jouw witte jurk zit als gegoten ik kijk vooral naar jouw dichtgeknepen ogen en de onpeilbare…

zichzelf in de ramen De wereld ontwikkeld, gunt ons een gevoel van verliefdheid De wereld ben jij, onze kleine lieve meid Het prille geluk, alias ‘de Wereld’ Lacht kuiltjes voor ons in haar wangen Altijd lief, vaak ondeugend, soms stout De wereld heeft haar eigen belangen Ik zie de wereld door nieuwe ogen Mijn nieuwe wereld is nog zo pril Onpeilbare…

o Eeuwig, eeuwig oude onpeilbaar donkere, diepe afgrondigheid, waarin mijne oge onvruchtbaar dwaalt, en niets ontdekken kan, ‘t en ware ik eerst ontsliepe uit deze blinde nacht, waarin geen licht en straalt.…

In de onpeilbare stilte van de nacht. Toebedekt door zoete dromen. Onder een zwaarwegend en warm beddensprei van de soldaten der liefde. En te ruste gaan voor het vermoeide hoofd op een lelieblanke kussen. Maar als het spook van de nacht over mij komt. Dan krijg ik weer hallucinaties van velerlei aard.…