Alle inzendingen over Oss OR Verdriet OR tragedie

de mazen in de wetten leven wij samen illegaal wanprodukt van korte metten vanuit een politiek schandaal door strakke keurslijven geknecht breken wij de beurse boeien als voorvechters van mensenrecht tegen willekeurig snoeien wie knaagt aan ons geboorterecht en de vrijheid van familie verdwijnt van onze achterplecht als tentakel van tragedie…

zee zo oneindig de kuststrook lijkt verdwenen als opgegaan in een nevel het twistend bootje in een eenzame cirkel vaart zo ver van een thuis meeuwen schreeuwen vechten zich een plaats in het bestaan jij roept naar een haven het vuurtorenlicht je zoekt een baken, een zicht waar zijn toch de liedjes de golvende woorden van je…

Zeg me, wanneer het minder wordt, het gemis, zeg me wanneer het minder gevoelig wordt, geen pijn meer doet. Zeg me hoelang ik je zal blijven missen, zeg me! 'k ben de wanhoop gepasseerd, niemand heeft me ooit geleerd, hoe om te gaan met dit moordende verlies, zeg me, wanneer het niet zo schrijnend meer is, dat ik je…

Ben 'k even zielig niemand die het ziet, mijn stil en weggestopt voel- en tastbaar verdriet. Lopend in de regen, hou ik mijn tranen niet meer tegen, dat doet de regen ook niet!…

Soms is een traan een uitweg, een uitlaadklep, een emotie van liefde, vreugde of verdriet, het is maar net, hoe je die traan op DAT moment ziet. Soms, of vaak of: helemaal niet, is het datgene wat je juist NIET ziet, maar waarvan je ook niet wilt laten zien, dat.....verdriet, emotie en blijdschap kort bijeen liggen…

Niet te tellen de tranen niet te herstellen het verdriet. Niet te stelpen de tranenstroom dus doet ze gewoon niks, laat de stroom Lopen. Want verdriet stop je niet!…

Niet te stuiten, het tranendal niet te stoppen de tranen-waterval Het verdriet, zo intens zakdoeken te weinig. Zo hard is de klap dat ze nooit, nooit meer met huilen stoppen mag. Zo snikt ze, gierende uithalen zo weent ze, grenzeloos tegen dit verdriet is geen medicijn dus laat haar, laat haar gewoon maar verdrietig zijn.…

een geselende hitte dorst 't oude wijze land en drijft meedogenloos de boer tot flagellant Sirocco en Zephyrus schroeien de droge grond zinderend zijn de luchten brandend de horizon in waanzin tergt de ploert de geest der pyromaan wouden en wijken smeulen onder Hephaistos' waan…

Gedurende haar kort bestaan Vermoedde zij niet dat het zo zou gaan Haar poging de natuur te bereiken Was haar fataal een raam deed haar bezwijken Kleurloos haar vleugels eens zo bont Verdween zij in een stofzuigermond…

De toekomst van het land staat op het spel Gelaten ging de Griek dus maar weer stemmen Geen coalitie kan de val nog remmen Ook met de drachme blijft het daar een hel Als troost is wel de winst op Rusland binnen Misschien laat Zeus hen het EK nog winnen…

De hemel viel op de Grieken Het gaat hen echt niet voor de wind Ze lieten een land ronduit verzieken Ooit loofden we hun cultuur eensgezind Ooit zochten ze hoe je juist kan leven Vonden palaverend zin in 't bestaan Leerden ons wijsgerig te debatteren Kan wijsheid zo maar plots vergaan? Socrates laat ons onszelf verhoren Plato zoekt de…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Toen kwam de verlichting Hunkerend naar de waarheid Een ontkenning van het patent Twee benen verweekten Een onweer in het brein Een ondraaglijkheid van pijn Schokkend raakte een lijf de grond Beklad met tranen en verlangen Een hart al brakend eruit God heeft zich verhangen omwille van mij…

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen. Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken tot…

Wat behelst onzegbaarheid, als je al naar de randen van de aarde bent geleid, daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht, alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht. Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen. Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…

De nacht die kwam was al een warme nacht een waar ik nog wel een tweede van verwacht. Buiten puft het gras en ook de stenen maar het is geen droeve nacht voor deze of gene. In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen. Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los deze week loste ik…

Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet. Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar. Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt. Toch hoor ik ook bij tijd…

Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn, het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn. Ik leunde vandaag wat op de tijd en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt. Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader een lader van je gemoed…

Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden, verneem ik woorden van zuid en noord, als door een open poort zie ik de grote beer naast de kleine ook diep in slaap iedere keer. Zie ik slaperige andere sterrenpracht gedurende de lengte van menige nacht. Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast…

Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben. Moet je eerst oud worden en kunnen lijden om over andere tijden te kunnen belijden. Het is zien, horen en voelen van leven. Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen…

Een Leven met verdriet Wat ze je ook aandoen Doe dat bij een ander niet Een Leven met verdriet Een Leven met pijn Het kan niet alleen maar roze geur en manneschijn zijn In het leven zit het mee of tegen Na de zon komt altijd regen Er zijn vette en magere jaren Een Leven met verdriet Maar ooit daar moet je in geloven Ligt er ook iets…

Ik heb twee gezichten Één is altijd blij Ik lach, ik ren en ik spring Maar dit is maar een deel van mij Je zegt dat ik zwak ben Dat ik mij aanstel Voor confrontatie weg ren En dat klopt ook wel Dat komt door de andere helft Die met pijn en verdriet Die is alleen van mij De helft die jij nooit ziet…

Een handvol zand: Met een hand vol zand begon haar pad van leven, onwetend wat ze zou beleven. Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen, dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden. Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht, ze straalden hoop, liefde en pracht. Ze danste op de tonen van het lied, dat vreugde…

in mijn slaap zal ik zee zijn en lichter worden op dit alles van tedere tragedie, de stemmen van kinderen horen met bloemenogen zuiver en hoog rotsen zullen openen en naar warme lichamen ruiken naar vuurvlinders op een bruidsjurk als toen op die ene dag jij mij plotseling aankeek in woorden van beddengoed en in jouw…

De tragedie van de zwarte strik. Die onder een grasmachine, In een smerige sloot, Werd verdronken. De bubbels nog niet uit het hoofd gezet. Proosten op een veel te kort Nieuwjaar.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Blauw wolkloos welft zich de hemel Boven de wijdgestrekte zee. Van zongloed wemelt de tintlende dampkring; Parelkleurig rust het zeevlak, Ongerimpeld, zilverglanzend; Aarde en hemel vloeien ongescheiden ineen. Meeuwtjes, duiven der zee, zittend op 't spiegelende vlak, Dromen van eeuwige vrede, Spartlend gaapt een visje even boven. Ginder drijven…

de zomer droogt mijn zieleblaren een witte wijn bekoelt mijn dorst een zeebries drijft de lange jaren waarin ik krachten heb vermorst onder het ruisen van de palmen welt in mijn geest een ver begin 't vermoeden van een nieuw verlangen naar iemand die ik stil bemin schrijvend laat ik mijn dromen gaan naar 't meisje in het vaderland gescheiden…

zó snel gaan soms de woorden die ik zou willen vangen als we met meerderen samen zijn klanken een enkel woord waar is de zin nu gebleven ik grijp hier en daar plak het aan elkaar voeg er wat bij en er ontstaat iets wat er op lijkt de woorden ze blijven stromen ik zie ze vóór me verdwijnen naar een plaats waar ik nog niet ben en zo…