Alle inzendingen over Overkomen Geweldig

de zon zoekt zijn steile weg naar boven cassave brood op het open houtvuur een vleug van fijne prikkelende brandlucht op de akker struikjes met handvormig blad haar smalle vingers strijken langs het blad ze zijn tot elkaar veroordeeld: gif en voedsel ineen geen boom beweegt in de donkerte van het woud als…

ze scheurden mijn ziel en mijn lichaam uit elkaar we transformeerden in twee doornige entiteiten verwerden tot overwoekerde verhandelde eilanden waar striemende pijnen smeulen we moeten klein beginnen zachtjes landen in jouw serene onbedorvenheid?…

Hoe hij omgaat met geweld! Pleur op zeg, ik bedoelde ’t overdrachtelijk. Ik heb een grote bek maar ‘k ben niet achterlijk!…

toen stenen en glas door de straten vlogen toen monden schreeuwden door de koude muren heen toen tollende lijven met groot lawaai de stad in stormden en alles tot puin was gewalst toen het licht begon te worden en een vreemde stilte binnensloop en jij je in gesnik verloor en duiven onverstoord koerden en je rondkeek naar wat over was en…

het kind Wakubenga het patina van de tijd legde een bittere scherpte over de sluier van onschuld de ogen van het kind dat wordt geminacht lachen nooit ze leeft op al te tere takken onontkoombaar en smal als een doodskist wordt het kind bedolven onder doffe schaamte in de meisjesbuik groeit een vreemde bittere vrucht brandmerk…

angst stinkt net als zweet bloed en lijken in diepe gronden zwarte fossielen van moorden tol van het slagveld tijd slaat op hol in stofwolken van stilte…

schoppen maar tegen het beest hij is nooit één van ons geweest je kijkt ze aan voelt de slagen sluit je af, de pijn is niet meer te verdragen moordlust in hun blik verlamt al je gedachten je proeft het bloed weet waar ze op wachten botten breken en de kou trekt op je ziet jezelf verfrommeld als een vod nog trappen ze uitzinnig…

aan de rand van de nacht tussen kogels en oorlogstaal wortelt een boom in het bergravijn achter de binnenkant van de buitendeur danst rouw zijn staccato dans in onbuigzaam verdriet boven de huizen sluiert de meedogenloze geur van verbrande schoonheid aan de rand van de nacht slapen de mannen in watten van duisternis begraven…

Het covidvirus stelt geen flikker voor De jeugd is danig bij de poot genomen Die jongelui gaat echt niets overkomen Maar hun gebeden vonden geen gehoor Wat zegt u? Snijdt mijn commentaar geen hout Neem dan mijn “peanuts” met een korrel zout…

Kijkend naar mijn dochterje met grote angst in mijn hart Nooit mag haar dit overkomen niet met zo'n pijn en grote smart. Zal proberen haar te behoeden voor de beesten van de Hel God bewaar me, vergeef dan mijn zonde, want ook ik zal dan branden in de Hel.…

Alleen weet je niet op welk moment in je leven het je zal overkomen. Foto Dick Voogd…

Ervaringen, die ons overkomen. Gedragingen, die ik niet ken. Opinies, die ik niet ben. Jaren, die niet tellen. Weer stap ik in mijn luchtballon, nu ik met aandacht koffie drink. Hier kan ik weer helder zien. Hier durf ik te begrijpen, wie wij van harte zijn. Wie ik ook ben.…

trekken wij onze kostuums aan worden onze gezichten beschilderd zetten we alle relikwien klaar tikt de klok de minuten weg wensen we iedereen toi toi toi wachtend op 'n vers publiek zodat wij de eerste stappen op het toneel kunnen zetten om hen een geweldige middag te kunnen bezorgen…

Zulk nieuws is, mocht je bij zo'n bank niet werken Komkommernieuws waar jij niets van zult merken Dus neem je het voor kennisgeving aan Maar ja, het kan, mocht jou het overkomen Best rottig zijn. Zo door de bank genomen…

Dit is mij overkomen.…

toen ik depressief was voelde ik elk moment dat mensen smetvrees kregen er komen gemeenplaatsen zogenaamde raadgevingen om van je af te zijn elke seconde gestolde hel die je moet overleven niet vóor te stellen zij willen je ontkennen omdat het ook hen zou kunnen overkomen…

De oorlog is me overkomen de vijandige mensen mijn buren en familie ik moet hoe dan ook mijn verlies nemen Het donker leert me te aanvaarden dat ik onkwetsbaar ben niet hoef te vluchten mijn ziel is mijn asiel als ik dood, dood ik liefdevol met een zilverglans om mijn plicht die geen spiegel is van hun motieven…

Geweldige gedichten heb ik verslonden tot achter de puntjes en zonder echte reden. Pas laten sterven na het ontleden. Geweldige zinnen heb ik onomwonden vinnig verknipt, als nog niet klaar met een niet te verklaren jaloers gebaar.…

in het hart geraakt door hen die geweld niet schuwen liefdeloosheid vertaald in geweld verkleurt de chaos omarm de stad en elkaar heb elkander lief…

Hazenstraat ( het tiende straatje) in de Amsterdam-Jordaan Vaak te gast van Martin van Zomeren in zijn galery en in die van vele anderen in de krant Julian ook op de foto in 2018 Met Zijne Majesteit de Koning Willem-Alexander in het Paleis op de Dam Het viel rauw op mijn maag Maagpijn, buikpijn, hoofdpijn Die seks, die drugs, dat rock en roll geweld…

de dood zo dichtbij, voor je het weet zijn het allemaal dromen, het geld voor jou maar ook voor mij, ons kan het allemaal overkomen, zijn wij eerlijk of achterbaks, zijn wij tevreden met ons leven, zijn wij oprecht of toch te laks, was ons niet openheid van mening gegeven, was ons niet openheid van mening gegeven.…

Maar met alles wat ons tot nu toe al is overkomen, hebben we toch niets meer te verliezen? Dus waar in vredesnaam voor KIEZEN?…

Groen blad, kleur, Licht en lucht Vogel van vrede Meevoerend de olijftak Die hoop en nieuw Leven brengt Dat me dit overkomen mag Aan het begin van deze Nieuwe dag Noorderplantsoen, stad Groningen, 1 november 2012…

Wat doet het mij toch peilloos veel verdriet Waarom moest ons dit nou weer overkomen Abdullah uit dit leven weggenomen Die gaf wel 1000 stokslagen per tweet Wij kunnen niet, maar Koning Willie wel Die condoleert ze, ook namens de Shell.…

Geweld is en blijft altijd zinloos. Waar gaat het heen met het mensdom ? het leven is al zo kostbaar en broos, bekommert men zich nergens meer om ? Geen geweld meer op straat, maar streven naar recht en gerechtigheid. Niemand is bij geweld gebaat, maar veel meer bij rust en veiligheid.…

Ook al ken ik je pas net, het voelt nu al als een eeuwigheid Geen jij en ik maar wij, het is een feit Nooit gedacht dat het me weer zou overkomen ik keek in je ogen en je had mijn hart ontnomen Wij blijven niemand die mij stopt zelfs jij niet omdat mijn hartje voor jou klopt…

in je blik zie ik het groenblauw van de zee weet dat wat je ogen dromen mij gaat overkomen nog zijn de golven koud de branding woest ik eb nog in aflandigheid daar waar jij vloedt maar in het springtij van de volle maan zullen wij voor altijd samen gaan…

als je smelt en wegdrijft als je dat is overkomen dan heb je dat gevonden waarmee je hart zich als nooit tevoren mee vol zal laten stromen dan is je hart ingenomen door die juiste tonen zoiets heerlijks wat beklijft voor altijd elkaar bewonen voor eeuwig samen voor eeuwig verbonden…

van jou houden was geweldig in feite zoveel meer dan dat het was prachtiger en grootser dan woorden zeggen kunnen van jou houden was geweldig zelfs als ik terugdenk nu is dat de mooiste herinnering die jij mij hebt gegeven…

zijn uitgeputte lichaam in de hoek van de kamer een lege fles gesnurk gebroken glas achteloos op de grond dansende schaduwen op het erf een meisje in tranen niet begrijpend wat haar was overkomen waarom niet gegild? tot de dageraad kwam .. laat ieder met zijn eigen schaamte…