Alle inzendingen over Proost

zo stopt de nood in weke woorden die het dichte zingen van het duister hoorden in een droef en wrang refrijn o lege stilte ik ben zwak en klagend klein…

welk woord schrijft stilte met een vaste hand klemt dromen vast boven het lome ledikant spelt dan het klinken in zachte zinnen neer en laat het leven zwijgend zweven als het goed gekleurde zeer…

stop de stilte in een klinkend woord dat men zachtjes zingend in de verten hoort uit de lage luchten van een stil verdriet dat veel verder dan de wanhoop ziet…

Ik zal proberen te begrijpen als jij me vertelt wat begrijpen is ik zal van de mensen houden als zij me zeggen waarvoor haten is als ik verkeerd ben en nooit zal begrijpen noem me dan niet fout of ook niet als ik afstoot niet om jou te wijken de wereld, eén korrel zout..…

Ik kan alleen nog wensen om te proosten Naar aanleiding van mijn geschreven verhaal. De kenmerken zijn zacht, soepel en fris. Misschien kom ik je nog tegen op twitter.…

het korte licht van donkere dagen lijkt in lange nachten te vervagen hoe somber ook de terugblik is om twaalf uur proosten jij en ik dan zullen vuren nieuwjaar laaien licht weer langere dagen draaien en in aarde zal de groei beginnen voorjaarsdromen bloeien diep van binnen…

het was goed zo, dacht ik, maar niet mijn verworven wijf in overdreven beweer dacht zij dat er meer moest zijn diende een andere heer nam een laatste trein zij dacht een kaartje naar het eindstation en verwacht niet dat het anders kon duidt het mij niet euvel alleen Venus heeft de heuvel om mij te troosten onbeschaamd wil ik haar proosten…

Nog een paar dagen dan ruilen we het oude jaar voor het nieuwe in en proosten we op 2016 met mooie wensen goed gemutst en blij van zin driehonderdvijfenzestig dagen staan weer voor ons klaar dus geniet en maak dromen waar maar bovenal, "leef" en wees een beetje lief voor elkaar....…

kom hef met mij het glas laten we samen drinken er is voor ons in het terminus al plaats gemaakt laten we dan proosten op de weg te spoelen ballast de veters losgeknoopt van 't strak korset van schijn laat varen nu de humbug van dat ik nog steeds mooi zou zijn zeg me alleen maar met je ogen dat je door het vuur zou gaan voor mij…

heb de muren met sprookjes bekleed de vloer danst muziek onze passen geven in nemen het zweven ogen drinken pure emoties proosten met liefde op het ademloos moment dat ons vuurwerk kent als de wereld applaudisseert zijn wij de maan voorbij op weg naar de sterren sterven woorden in een stilte die ons nooit is geleerd…

onkruid wieden om de bloemen te vinden verborgen in knoppen in talrijke kleuren duizelig worden van nieuwe lentegeuren een musje rond een steen wat vlinders er omheen beiden vleugels van vrijheid om weg te kunnen vliegen wil je met me zwijgen woorden zijn te groot een glimlach is genoeg om de twijfel te dragen enkel nog proosten…

Het ijzer was gesmeed Het lemmet gescherpt De daad liet op zich wachten Rivieren vulden zich met bloed Het oneven werd gegeven De oevers brokkelden af Warme aders ontlaadden En onschuld spatte uiteen Het glas werd geheven Tegen zonlicht voor contrast Bloed mooi hangend wijntje Zoals het bij sigaren past En onder het tellen Prooste…

Veilig is warmte van de zon beter dan in je hart gelegen al zie ik daar een vlinder een witje, als ik me niet vergis wat vrolijk en eigenlijk ook lief opeens vind ik een paardebloem ook nog mooi ik proost stil, op jouw bestaan.…

Op het komende nieuwsjaar een proost Voor republikeinen een schrale troost: Om echt goed te kunnen ontdooien Moet het toch eerst hebben gevroren ?…

Ik wens je Een jaar zonder tegenslag Elke dag vrolijkheid Laat dromen uitkomen en nieuwe ontstaan Laat geen dag zonder lach voorbijgaan Ik wens je Een jaar vol van geluk Van liefde, passie en hartstocht Leef voluit, proost op je kansen Leef en geniet, zing en ga dansen En het wordt Een jaar als een spetterend feest Een jaar alsof…

en de wereld vergaat vertellen de plooien in jouw gelaat je bent oud en loopt steeds langzamer door je éénpersoonskamer het wordt voor jou steeds onaangenamer maar je leeft en met jou je vrienden de mede-oudgedienden tevens doven en slechtzienden ze saluteren voor jou jij bloost om deze welkome troost heft het glas en roept "proost…

En proostte het glas op ons samenzijn. Later sprak je over ontevredenheid – het groene gras bij de buren. Ik ontdekte dat jouw glas leeg genoeg was om de waarheid te omzeilen. Jij danst nu verder op het gemaskerde bal. En ik ben enkel in shock.…

van Belgische classics tot grote pilseners kun je uit het betere bier ruim kiezen van hoppige IPA’s tot lokale brouwsels laat superieur de bierwereld zich proeven van alcoholvrij tot zwaar gelagerde jongens kunt je van het gerstenat bewust genieten experimenteer proef en geniet voluit van de variaties die per seizoen variëren van fruitig zoetzuur…

We liggen tussen twee zijden drinken van de uren die we hebben, proeven van pril geluk, proosten om dan van de rand te glijden. We knipperen zwart wit en rijden naar de ondergaande zon. We dansen in het licht, draaien en nippen uit onze verborgen bron.…

Morgen proosten op de toekomst.…

met wensen van vrede, geluk en gezondheid proosten wij samen op een vrolijke tijd vergeten wat is geweest en sluiten vriendschap het meest samen alle dagen van het jaar met een glimlach voor elkaar zo gaan wij het nieuwjaar in en genieten van een nieuw begin ------------------------------------------------- Schrijversclub en bewoners…

ik op jou En iedereen die jou gekend heeft, proost met me mee Op de liefdevolle vrouw die je voor ons bent geweest, nog steeds bent, en altijd zult zijn Goede reis In jouw wereld van Licht Aan die bovenmaanse kant van het bestaan…

een hoekje in de luwte met wat hagel en fijne sneeuw een kleuter met emmertje en schepje speelt daar wintertje alleen handjes in het nooit geziene wit voelen kou die in zijn vingers prikt lacht om de knallen en kleuren van afgelopen nacht nu is alles witter dan gedacht geen familie nog te zien zij zongen en proostten net…

trippelt lichtvoetig blij over gras dat groen naar je lacht rondt borders streelt bloemen die bloeiend op je wachten geurt hen dichterbij wij prieelen tussen slingers herinneringen waar ooit ballonnen hingen met opschriften van toen nog is je jeugd onvergankelijk vitaal straal jij warmte en liefde naar ons allemaal laten we proosten…

mijn huid een band, een haven thuis zonder het huis maar zo geborgen eigen dat het dak mag bladeren tijdelijk steeds opnieuw samen dagen vullen met het kijken naar elkaar en naar de bal de winst in de lucht verliest het van het bord maar de lach wint met glans van de teleurstelling sportief worden glazen telkens weer gevuld en proosten…

Proost. Ik droom weg in het glas.…

Mijn chic gevuld kristal proost ik tegen een glas met verborgen gevoelens uit het gekleurd verleden. Dromerig met de afdronk Illustreren vele indrukken van onze intense beleving voor mij nog kort geleden. Transparant tekent het licht door de geslepen scherpte haar enorme portret in prisma als schilderij tegen de muur.…

nu wil ik met je vrijen straks wil jij misschien wel meer vandaag zullen wij niet meer strijden morgen wellicht nog ene keer ooit zijn we tijdloos samen nooit één minuut dat ik daarover denk vreemd dit moment te beschrijven terwijl ik je aanstonds een glas wijn inschenk proost dan op dit wonderlijk leven langdurig op weg naar het slotfestijn…

verschieten de kamer lichtte op vrouwen leken ronder nog zachter in benadering de mannen stopten hun vergadering je liet de gastvrouw blozen lachte het gezelschap toe je ogen glansden maar je stem klonk moe we wisten dat je lichaam niet meer wilde, merkten dat je geest nog ongebroken was zagen hoe je handen trilden toen je op haar de proost…

laten we wijn met herfst drinken schenk me een droom in tot de rand van trage wandeling en samen klinken van onlosmakelijk je hand laten we wijn met weemoed genieten een klein slokje op z'n tijd dat we september strooilicht zien en ons hart zich vult en reikt laten we wijn met terugblik proosten uit het rek van toen en samen van glimlach…