Alle inzendingen over Stil OR Stil OR Stil

Woorden, woorden niemand luistert niet indien geschreeuwd niet indien gefluisterd Woorden, woorden die al lijken te verdampen bij het verlaten van mijn mond Woorden, woorden niemand luistert niemand die het verstond…

stiller dan de diepste stilte kouder dan de ijzigste kilte eenzamer dan ooit meer verlangen deed ik nooit warmer dan de heetste zomer sensueler dan de slaperigste dromer liefdevoller dan het kleinste kind kleuriger dan het fleurigste lint waardevoller dan de mooiste schat dieper dan de zwartste kat echter dan de grootste waarheid wanneer…

Zonder woorden, zonder beelden, stilte tot in het diepst van je wezen, overgave aan het onbekende, laten gebeuren, laten zijn. Geen afkeer,geen goedkeuring, stilte tot in het diepst van je wezen, laten gebeuren, diep ademhalen, aanwezig zijn in hier en nu. Nada te turba, enkel zijn, aanwezigheid in mededogen, in stilte en vertrouwen,…

Een nieuw jaar, even stil zijn even stil staan Een onbekend pad dat pad ontdekken zoals een kind vol vertrouwen maar vooral samen.…

je zei helemaal niets maar sprak me wel aan sprakeloos was ik…

Stil inhaleer ik de diepte neem de tijd om het op te snuiven mijn geur alleen onsamenhangend nieuw Ik snuif veeg de druppels van mijn betraande neus Stil inhaleer ik de ruimte die leeg lijkt zonder iemand naast me mijn ademhaling klinkt alleen voorzichtig maar toch voort…

Maar het blijft stil, zelfs de schreeuw van mijn hart hoor je niet. Ik voel het echter breken vanaf de dag dat je mij verliet.…

op een dag zullen de lijnen op mijn lijf tastbaar zijn regen zal mij vinden en mijn karkas dragen alsof alles met het waarnemen verdwijnt en enkel nog de waanzin wordt opgenomen in verbeten visioenen het wordt donker in de schaduw van de maan ook de tijd uit vergeet-mij-nietjes genomen…

Buiten gaat de natuur haar gang Bomen worden kaal, Vogels kwetteren en fluiten Ieder seizoen haar eigen verhaal Binnen gaat de natuur haar eigen wil En ik ben bang Pijn legt me lam Zoals de vogel floot ik elke dag Het is al maanden stil…

sneeuwstil vervormen wolken lichtjes in jouw ogen zweven witte feeën tot aan hun hemel tot aan de maan waar mensen en woorden alleen zijn om te zijn en niet bestaan zodat jij jij kan horen hoe diep in liefde geboren jij bent zo stil sneeuwstil mijn lief ben ik voor jou…

nieuwe dag ik probeer dat gevoel in tijd te vangen, raak een verloren vrijheid aan voor een enkel moment valt het licht uiteen in schaduwen die ik nooit heb gekend, vergeten namen, één voor één, kleuren de avondhemel rood zij trekt een duister nachtkleed aan, draagt haar sterren oneindig groot, ik struikel over stenen om bij stil…

tot dan zal ik wachten als het echt zo nodig moet.....stil. stil...…

soms klopt de gelaagdheid van mijn lichaam niet het schuurt dan knarst en jammert vraagt om rust zelfs mijn hoofd lijkt omgekeerd op mijn romp te protesteren ik zit dan stil tot ik in één vloei…

stil maar niet alleen… Voor Cor Beau…

Ik hoor 't stil zo stil, het laken kijkt me in kreukel, stil, ik hoor 't stil Ik hoor 't stil wens van zachte zucht in naak me aan, een streel zo stil met zachte hand in het donker verlicht, raak me stil…

Het is stil in huis de man op de radio lult 5 kwartier in een uur zonder jou Het is stil in huis de wasmachine centrifugeert, straks weer wat te doen zonder jou Het is stil in huis onze hondjes blaffen de deurbel gaat zonder jou Het is stil in huis de muziek staat hard Adèle schreeuwt tranentrekkers zonder jou Het is stil…

Vandaag stond mijn wereld stil Ik raasde door door door maar Bewoog niet Niemand die het deelde Nog geen seconde stond de wereld Stil Niet van ‘zeg wat ik moet doen, ik ben er om je te helpen’ Niet van ‘Ik zal er altijd voor je zijn’ Zij gingen gewoon Dan ineens dat moment van Helderheid Verdriet, dat is gewoon hetzelfde als eenzaamheid…

Haar hoofd neigt naar beneden haar handen liggen bijna stil ze beweegt bijna niet meer. Haar haren vallen voor 't gelaat haar huid wordt witter dan wit haar adem stokt en dan wordt het Stil…

Stil loop ik tussen de bomen door. Schop wat bladeren opzij. Gedachteloos slenter ik voort. Zonder te zien, zonder gedachten. Alleen maar stilte om me heen. Ik kijk naar de kale takken. En denk niets, zie niets. Een vogel die niet meer zingt. Ik mis hem niet eens. Ik sta stil en kijk waar ik ben. Tijdloos sta ik daar te staren.…

de zon wekt warm de kille duisternis die gehoorzaam doet wat hem bevolen wordt en trekt zijn donkere gloed al schuivend terug alsof gordijnen opengaan toont zich het landschap in vroege vrolijkheid waarmee de dag begint in zachte stilte en met ongestoord geluid van blije vogels die elkaar begroeten voorbijgaan in hun doelloos vliegen als echte…

dit is van willen het begin de spin heeft haar web gesponnen en zit er doodstil middenin het grote wachten is begonnen mij schiet nu even niets te binnen we wachten wel de spin en ik zij op haar prooi en ik op zinnen wij vangen duur in ogenblik een zwerm zwaluwen in het zwerk zwiert rond de toren van de kerk mij prikt een mug,er krassen…

Als het stil wordt licht het kind de fuik. Enkel de wind speelt nog door het net dat op het veld bij de haven droogt. Zon valt door de wolken, slaat een ogenblik door de mazen, het water spiegelt je wijsheid voor. En van achter de rietkraag zet je met iets van verbazing de brasem terug in de vaart. De vis slaat met zijn staart.…

hier is niemand behalve dan de stilte onder hoge bomen waakt eeuwigheid zelfs het glooiende landschap tot aan de einder spreekt slechts stilte bladeren knisperen onder gelaarsde voeten die naar water voeren en dan het water behalve hier en daar een zachte rimpeling windstil zwijgend turen bomen naar hun spiegelbeeld en voor het…

nooit was het hemelruim zo doorschijnend helder geluid zo stil nooit eerder was er zo gelukzalig niets dan het klapwieken van jouw vleugels en de mijne…

Ik houd van de stilte van de warmte en het leven hierin; niet van de kilte als ik luister maar niet naar woorden proef ik het leven dat niemand ooit hoorde ik luister dan naar alles wat zich afspeelt in 'mijn mooie ik', er wordt mij weer een ervaring toebedeeld.…

Als wij mensen stil worden op deze aarde en met deze aarde zal ik kennen wat me beweegt, om mee te voelen met de stille, eenzame mens. Ik wil weten wat men overdacht in het stilste moment der afvragen en vertwijfelen: 'was ik geliefd?'…

De laatste zin heb je uitgesproken al hoor ik nu nog de echo van jouw stem Waar ik uit put zijn slechts herinneringen deze stilte is voor mij echt geen rem Want jij leeft voort in mijn gedachten Al zijn er andere mysterieuze krachten waardoor onze paden zich nu scheiden Ik laat mij daardoor niet afleiden Jij blijft dezelfde zoals ik jou…

in dit verlaten oord vliegt de tijd niet langer hij viel in een zee van stilte reiken woorden niet verder ze bezweken onder slapende stenen in tijdloze stolling…

het kind verdween in het ochtendlicht als sneeuw voor de zon het kind is weg gebroken schreeuw op een witte dag wie verdraagt de stilte, de ijzige kou? de vogels als leestekens in de lucht…

Sommige mensen zullen nooit echt weten hoeveel ik van ze houd ik kan het ook niet vergeten; enkele mensen willen en kunnen wel voelen wat ik met mijn wensen zal bedoelen hetgeen echt en diep in me omgaat dat tussen ons bestaat.…