Alle inzendingen over Verloren paradijs

aan hun schenen ligt nu loos en gesteven in wolkenzweet de afgeworpen zomermode een hoogzomerse heerlijkheid vergaat in de stilte van het bevroren seizoen dat pas bij het verlaten weer water achterlaat opkijkend hoort hij tegen een restje hemelblauw de ijle twijgen zwijgen z'n prevelwoorden rijzen met zijn blik mee 'ook in het paradijs…

Katers en poezen leven in een paradijs, waar mensen ooit werden uitgedreven. Zij slapen in een zaligheid, waar geen mens leven kan. Weer wacht het paradijs op ons, wanneer mannen verlichting zoeken, en vrouwen poezelig durven zijn. Lieve mensen, wees gewaarschuwd. Mijd verboden vruchten. Eet eerlijk brood. Drink rode wijn.…

Een slang lispelde De meeste mensen deugen Een appel bloosde…

Bij het oplossen Van de puzzel In de Volkskrant, Woensdagmorgen Bij het ontbijt, Kostte het moeite En een vleugje wanhoop Om bij 38 verticaal Paradijs, 5 letters, Mekka in te vullen.…

Mijn ziel – stel, ik had je, en stel, je moest niet naar de hel -, ik stel me je na mijn dood voor als een rare sijs, natuurminnaar, verloren in het paradijs, waar, op een open plek, een wilde engel sluimert, half pauw, half meisjesbengel.…

De mens zoekt overal het paradijs Maar het is een dwaze gril om dat te willen Omdat de mensen veel te veel verschillen De kranten tonen daaglijks het bewijs De mens zoekt overal het paradijs En oorlog moet de weg ernaar forceren Ach, konden wij van oude lessen leren Dan wisten we de opbrengst en de prijs De mens zoekt overal het paradijs…

Een klein paradijs. Gezien vanuit het heelal. Dat zouden wij zijn.…

legt hem voorzichtig in mijn nek een enkel blad worden prachtig hemels mooi tot zilver verlicht en ik schuifel enkelhoog door de bruinbronzen en goudgele bladeren door een laatste druppel die als diamant oplicht voel ik me de koning te rijk en zo wijs besef waarop mijn zicht is gericht want even maar eventjes vang ik een schim op van het paradijs…

contrasten nog overheerste het koud bleke licht waar wind water pegelde en deed huilen terwijl er zachte warmte zonder bewolking werd verwacht lente verjaarde in groen met minimale bloei toch zal zij in de herfst rijpen omdat de zaden begrijpen dat overleven het enige is dat telt uitgesteld leven is de prijs om nog ooit het paradijs…

Vanuit verloren stilten, boren miljoenen vragen zovele gaten in gordijnen van het paradijs, steeds meer licht priemt door onwrikbare schaduwen, waarin onmacht wordt beleefd, wanneer het verloren bloed door de mazen van de schijn is weggevloeid.…

Ten Kate! Ten Kate! O koning der cantate! Die hupp'lend in het priesterkleed, Den lusthof onzer taal betreedt, De schoonste bloemen plukkend, menglend, Met bonten zwier ze strikkend, strenglend, Verenglend 's levens duistre sfeer, Ons minzaam dichtend naar de Heer! O, J.J.L. ten Kate, Wie zou u kunnen haten? Ten Kate! Ten Kate…

De godsdienst en de wetenschap Die loof ik allebei - De tweede maakt ons wijs en knap En de eerste vroom en blij. Meen niet dat ik de vrijheid haat O neen! - ik stel haar hoog! Maar waar zij aan de vroomheid schaadt Wend ik tot God mijn oog! Want naast der rede schoon geschenk Lag Hij het bijbelwoord Opdat 'k zou toetsen wat ik denk…

En waar ligt eigenlijk dat paradijs? Ik zie alleen maar daglichtloze straten waar wordt geroofd, gescholden en geleden en nooit zie ik daar God of oom agent. Alleen een oude man loopt er frequent verkleed als hofnar uit de Hof van Eden, maar hij is dan ook rijkelijk dement.…

geen woord verbeeld de schoonheid komt tot leven niet op papier: mijn paradijs blijft onbeschreven…

Op de kale takken bloeien kwistig de magnolia's als romig witte wolken ook de prunussen staan volop in bloei 's winters bescheiden nu een explosie van roze bloemen mijn eigen paradijs mijn stek onder de linden kom dan vieren wij het voorjaar en vellen de appelboom…

Ik wil graag een 'hoekje hemel', een heel klein stukje paradijs. Maar heeft een ticketje naar Eden, door wat wij hier op aarde deden, niet een veel te hoge prijs? Is hemel slechts voor heiligen en kwezels van dees' aard, wordt voor ons, gewone zondaars, voor mensen zoals u en ik er geen klein plaatsje bewaard?…

echt, zonder jou wordt mijn leven:één puinhoop,met jou:één paradijs!…

Weer een dag in het paradijs voorbij sla de warme deken om je heen alleen de stilte doet nog pijn of zijn het stemmen in je hoofd hier zou het geluk toch moeten zijn achter dat groene gras ben je liever niet euforisch blij dat je hier nooit écht was de kudde heeft geen herder meer alleen zijn is een kunst de woestijn blijft leeg en dat doet…

de hemel is door gevallen sterren in ijdele hoop verduisterd een stem klinkt van verre die als zachte mist een bloemlezing uit verlangen fluistert om te zoeken wat niet is om te hervinden wat in het voorbijgaan verloren ging, de bestemming ongewis…

Mannen die worden onthoofd in de krant In een ander land Een land ver weg van ons hollandse paradijs Waar de vogels op de takken blijven zingen De rivieren stromen En er kinderen zijn die nog dromen Ver weg Een strijd Om de waarheid Onze planeet Verdeelt Op de televisie het beeld Zwarte kruizen hel duisternis mist Een octaaf lager…

Ik weet het zeker, er bestaan paradijzen – ik verloor er een.…

Ik ben net zo'n steen, gepolijst door het leven en in de toekomst uiteenvallend tot stof, ach wij stenen uit het paradijs aan deze kant van de muur waar de vorsten in afzondering lijden aan verveling en de zorg om dat zo te houden…

de wolkenbank hangt verte omdat blauw dichtbij wil zijn wind jaagt op de randen speelt kleur met allerhande laat wolken verwaaien zo dat de zon zijn boog kan draaien we liepen uit het paradijs de lach nog op je lippen jij liet mij de appel slikken die de slang bevolen had ik at met jou de hoogmoed die van Hem gestolen was het bleek…

slapen wolfmensen en schaapmensen koe-, beer- en slangmensen Het is hartwerken in het paradijs voor genoeg stro voor iedereen…

Zilte zeelucht vermengd met fijne geuren van unieke bloemen die hier bloeien en groeien daar ook uitzonderlijke kleuren inhoud geven aan dit ongekend paradijs Luister naar gezangen terwijl enige stralen nog even blijven kleven op mijn huid.…

, oude boom: wuif vaarwel naar mijn verloren liefde…

in het paradijs…

Toen samen met jou. Rode lippen, gras zo groen. Zorgeloos die tijd.…

Blaadjes die vallen. Bomen worden kaal. Straten worden donker. Laatste granen gaan door het gemaal. Het gras wordt bruin en rot. Donkere dagen komen eraan. Traditie getrouw doet een ouder echtpaar de lichtjes aan. Samen voor nog heel even... lichtjes hebben helaas ook niet het eeuwige leven....…

een wereld vol gedachtes in vogelvlucht voeren je naar een paradijs een paradijs vol hoop en dromen die werkelijkheid worden in je fantasie…