Alle inzendingen over Werkelijkheid

het was geen luchtkasteel daarvoor waren wij er met te veel in samen stukjes werkelijkheid vervlechten begrepen wij elkaar maakten tastbaar waarom wij anders vol emoties zouden vechten het breken hebben wij gelukkig achter ons gelaten gezond verstand verlengt de dagen waarin wij toch met onze schamele zaken af en toe de hemel willen…

Denk je werkelijk voor de wereld van bomen in het thuisland van een droom dat deze liefde kan vervagen wil je begrijpen dat het kan dat jij je misschien vergist en niets van dit alles bewaard blijft voor later of ga je mee met die vrouw op de kade in een wereld zonder vertrouwen of genade.…

Is het een uitgelopen vlek, een godvergeten blad, van inkt de opvlucht in een pennentrek, een vlezig prevelen dat geen betekenis ontbloot zijn woorden plots weer struikelblokken in de stem, strompelt de taal waar zij van vliegen droomt ----------------------------------- uit: tijdschrift Yang, 2002-2003.…

zeg werkelijkheid waarom verdrijf je mijn dromen wis je het handschrift van de hoopvolle zon leg je een schaduw over mijn vlinderminnend voorjaar mijn schildering van roze en witte bloesembomen zeg werkelijkheid waarom ben je soms zo subiet zo duidelijk daar, kruis je mijn gedachten, mijn verwachten verbreek je zo vaak de betovering…

De rood-witte paal ging omhoog en ik liep door, ik liep door en toen kwam tóch de trein, die zoefde voorbij en waaide mijn haren in de war. Ik was meteen klaarwakker. Door en door word ik ook door mooie kunst, goede kunst geraakt, plotseling wakker gekust en in mijn wonden wordt wat zout gewreven... prachtig is elk geslaagd gedicht, is elk…

Wij, mensen, leven slechts: in wanen! Van de ene waan in banen geleid, tot een nieuw Fata Morgana. Van geesten in hokjes, titels, cijfers, vervreemden wij van elk waarheidsgevoel! We trekken anderen maar, in de waan, die wij hebben gecreëerd, dat het dan moet worden.. . Wij, mensen op aarde, hebben niet door, wat er aan onbewust, en zelfs…

de dans zo intrigerend ritmische bewegingen omarmen de muziek die opzwepender wordt naarmate de avond meer sterren telt plots vallen schellen hem van de ogen als de maan haar ware gezicht onthult…

zoveel hoofden oren, ogen zoveel neuzen neigen nu welwillend naar één kant niettemin nog zoveel zinnen zorgen, dromen liedjes van verlangen reizen door afwachtend land een nieuwe koning kan ook niets beloven hij kan slechts hopen op een toekomst met voor iedereen een goede kans…

Een groot contrast creëerde een vreemde werkelijkheid, die ik soms leek te dromen. Nog steeds lijkt het niet altijd echt. Maar soms regent het waarheden. Het doorweekt je, koelt je tot op het bot. De zon verwarmt de oppervlakte. Steeds meer. Maar van binnen blijft het koud. Een jaar is voorbij gevlogen, het gemis niet.…

Werkelijkheid..…

herkennen, de hemel drinkt het eerste glas wijn van de dag als de schrijver droomt van z’n onvoltooide werken als baken, getooid met rouwkrans van de inkt uit de sprakeloze fles van gisteren, dwaaltocht door dit broze licht die het bloed roziger laat smaken in de weidse tegenstellingen van het hart wat als het negatief tegen ’t werkelijke…

Waar wij dichters menen de waarheid Tot op het bot te ontleden als wij Onze gedichten schrijven, Komt het niet zelden voor Dat wij de waarheid beschrijven Zoals wij die waarnemen - Of wij daarmee ook De werkelijkheid treffen Valt nog maar te bezien: We beschrijven haar immers Zoals wij onze werkelijkheid zien…

er is geen drempel meer in het licht van ogen komen de herinneringen weer een spel begon het straaltje zon raakte hem aan en strandde in de warmte van zijn handen hij deed verbaasd en lachte over je gedachten jij deed precies wat hij verwachtte voor jou was spel de werkelijkheid zijn woorden speelden met gevoelens zijn vingers prikten…

het was zo'n dag als ieder andere een dag van spanning en gruwelijkheid gedrenkt in hoop op menselijke toegankelijkheid in weerwil van 't idee dat de wereld zal veranderen de televisiebeelden soms rood gekleurd laten zien dat er bloed vloeit in het oosten vluchtelingen die behoefte voelen zich te laten troosten afkomstig uit een land dat…

wanneer de wind zijn adem mengt in een regen van verlangen een zee van sterren de nachtelijke hemel spiegelend overheerst dan laat ik mij dromend meedrijven in de saamhorigheid van een mooie werkelijkheid…

gedichten kunnen net zo goed straatlantaarns zijn bomen in een denkbeeldig bos, palliumwolken met zeegrijze vergezichten ogenwater of regentranen werkelijk is denkbaar een papieren hoed…

Zou jij mijn God willen zijn neem dan van mij weg alles wat absoluut is wees nabij zoals ik ben zuiver mij uit in wie ik zal worden of als blijkt dat jij een schepping bent van mij dan ben ik de kunstenaar die onvoorwaardelijk lief heeft wat tot leven kwam…

Ik droom van werkelijkheid, die nooit hoeft uit te komen.…

grondtoon de wolken botsen tegen de zon met de onhoorbare boventoon de anti-wolken botsen tegen de anti-zon in de vijver zonder vooroordelen de vogel en de boom en de wolken en de zon en de vijver worden zich in het moment van nu schenken zich uit, vullen alle mogelijke werelden zonder moeite is alles, wat het is: de precisie van de werkelijkheid…

ken je mij werkelijk? of denk je dat maar? Voel je mijn pijn mijn verdriet maar ook mijn vreugde Zie je die blik in mijn ogen waarmee ik zoveel zeggen wil? Snap je het wanneer ik stil of uitbundig ben? Ik geloof het niet Want er zal niemand zijn die mij werkelijk volkomen zal kennen...…

De Dagelijkse Werkelijkheid maakt me bang (gevoelens, gedachten) Ervaren Beleven Het Ongrijpbare Bijsturen terwijl de Realiteit tussen mijn vingers doorglipt En toch willen doorgaan…

De deuren van werkelijkheid Met doorzichtige en afgedekte kanten Zijn veelhoekig met verdrongen lagen Tussen de plooien van de jaren gevallen. O jaren, heropent jullie hoogten en niet de dalen.…

In mijn fantasie bestond je slechts In werkelijkheid bleek je onvindbaar Waar ik links ging, ging jij rechts Dat is hoe ik het verklaar Eens kwam de dag Dat ik je voelen mocht Compleet uit de bocht Snel overstag Nu fantaseer ik nog meer Over wat er werkelijk mogelijk is Over elke seconde apart waarin ik je mis Sterk als je oogt…

Kan niet werkelijk zeggen wat ik bedoel dat het altijd aan de oppervlakte is Ik bedoel dat het iedere seconde van mijn bestaan een rol speelt in hoe ik de wereld benader en ervaar Voel Er is niets wat ik zou kunnen doen wat daarin iets zou kunnen betekenen zodat het ook maar enig verschil zou maken wanneer ik wel werkelijk zou kunnen…

de onverwachte werkelijkheid krijgt vorm verwachtingen voorbij een orkaan en slechts nog stukjes overgebleven oude patronen het voelt grenzeloos om opnieuw te bouwen gevestigde dromen elke steen heeft houvast en fundament er gaan deuren open er gaan deuren dicht niets ontkent niets vermeden het is heden het verleden blijft…

Lieve oma, ik ken je nog en een paar van jouw verhalen van de oorlog, de kleine grote drama's om te gedenken mijn kinderen horen ze maar half door het bombardement van beelden van oorlogen ver weg dagelijks in het nieuws dus spelen we vandaag de werkelijkheid om te voelen, te weten hoe verscheurend het is ik ben de oma en mijn dochter…

Ik kijk de werkelijk aan met gemixte gevoelens De verdeeldheid is groot Iedereen kan het voelen Soms vraag ik me af Is dit gewoon de bedoeling? En kunnen wij niet meer leven in een wereld van verzoening Met respect voor religie voor elke kleur en elk ras Met de eer van tradities wat ons bij elkaar bracht…

Dromen worden gemaakt, waar ook werkelijkheid ontstaat. Waar mogelijkheid beweegt. Waar tijd in eeuwigheid verglijdt. Wat vandaag in ons wordt gedroomd, kan werkelijkheid gaan worden. Wat we vandaag meemaken, verandert morgen in een droom.…

In een machteloze Poging om onder Dwangopname uit te komen Was ze doorgedraaid - In haar slechtste dromen Had ze haar eigen Werkelijkheid geschapen En de echte werkelijkheid Verdraaid…

Vertekend beeld van de werkelijkheid Geslotenheid onder het mom van openheid Ik zie, ik zie wat jij ziet Het is werkelijk niet en hypocriet De leugen in het verschiet…