Alle inzendingen over Zilveren

De rechthoek breekt in tranen van zilver.…

draai me om en ga liggen mijn goede oor gedrukt tegen het kussen gevuld met boekweit zaaddoosjes je stem dringt zo nauwelijks tot me door en je hebt gelijk dat boos gaan slapen weinig goeds voorspeld maar laat me nu maar kan alleen maar zwijgen…

Wanneer alle lichten zijn gedoofd en donker de overhand neemt fluister ik zacht jouw naam dan pluk ik deze zilveren letters uit de lucht en leg ze in een doosje met fluweel sluit het af met een gouden sleutel en berg 'm in mijn hart zo gaat jouw naam nooit verloren bij opkomst van de morgenzon…

ik zag de zon boven de plas in zijn gerimpelde weerkaatsing klonk stralend jouw lach de zilveren golfjes gekuifd door de wind liepen zacht dood in het donker van borders die groen overhuifden om hun verdwijnen te verfijnen in de rust van het land een schitterend plaatje waarin onze blikken zeilden over het water naar een verre…

Het zilveren koord zal weldra breken - en niemand die het houden kan, gelukkig dat we konden spreken: het afscheid en de pijn daarvan ze zijn niet minder, maar gedragen door ieder die nabij mag zijn - Jij, sterke vrouw, je blijft maar vragen en klaagt niet over eigen pijn.…

In verte waar meeuwen hun schreeuw krijsen in noorderwind dwalen gedachten samen heel even dacht ik jou hier te treffen te horen en te voelen maar het blijkt een illusie van de nacht het donker verbergt mijn getergde gelaat ik proef het zilte zout raap zilveren tranen in zand wis de sporen in dit verlaten land…

, want ik mag leven door Jezus die voor mijn falen blind Zijn leven op aarde kwam geven Daar in die kribbe te Betlehem stak Hij al Zijn hand naar me uit door zilveren tranen kijk ik naar Hem en pak de hand van Isaï's Spruit…

Matrassen op de grond Tedere omarming De volle maan volgt ons liefdesspel Aanraking van lichaam en geest Eenheid We voelen ons verbonden en beschermd door haar zilveren licht Zij neemt ons mee naar een eeuwige Bron van liefde weerspiegeld door de zon…

Zon en Maan lachen elkaar toe Pluis en Roos buigen hun hoofdjes op het ritme van de wind ik, onweerswolk, kijk afkeurend toe hoe kunnen zij lachen terwijl mijn hart in tweeën is gescheurd had ik je maar geloofd dan konden we nu samen verzilveren met de lelies…

huid en vermengen zich met de stroom van tranen hier in het diepe groene bos dans ik op een open plek omringd door bomen en hoog boven me een groot groen bladerdak waardoor de zachte druppels naar beneden komen zweven als tinkelende sterretjes in een donk're groene nacht de maan schijnt en geeft alles een onwerkelijke glans en in dat zilveren…

Als zilveren lint tussen bomen, Ruisend, als zingt het een lied. Door dalen tussen heuvels stromen, Waar menig dier van zijn frisheid geniet. Stromend langs eeuwen oude bomen.…

Steen der wijsheid met de post gekregen van een meer dan goede vriendin in de hand gewogen bewogen gedragen de kracht gevoeld de energie gekregen om door te zetten naar lichaam en ziel en geest te luisteren dankbaarheid, liefde en warmte voor jou, die wist datgene ik nodig had een naam noemen hoeft niet ze leest met haar hart en ogen…

Schelpen wijzen waar wanneer wie wil haar verlangen troosten met sprekend zilver en zwijgend zilt.…

weet je fluistert ze zachtjes voor zich uit de wind houdt de adem in weet je dat de wereld mooier kleurde sinds jij in mijn leven bent dat wilde ik even zeggen was het eerst windstil nu draagt zijn fluister haar boodschap wolkenver “kwik als zilver” proficiat een warme glimlach voor elke nieuwe morgen Cobie…

verspreid via de aarde de plaats van kracht om witgroen te bloeien als zilveren bladeren in een tuinruimte vol leven volkomen vrij daar voel ik me thuis, waar ik ben waar het leven is zonder taal zichtbaar, onzichtbaar in puur kleur, glans en licht ja, dat alles is mij welkom waar de bomen delen van de terugkeer zacht, groen zilver…

kleine regenbuien trekken in rap tempo weg met de wind in de zeilen zeilt het jacht elegant door het water op glansgespannen wiekslagen ik kijk met een starende blik rond toch komen er woord/gedachten in mij op zoals vertrouwen en overgave om te luisteren naar de zee gezonde zilte vreugde slingert heen en weer aan het trillende touw over zilveren…

in een onbewaakt ogenblik, verdwijnt de dag, in grijze stille schemer lost op in niets moe van het wuiven staat stakerig stil, de kruin gekant, als een schaduw de berkenboom de heimvolle roep van de uil vervaagd in de vallende avond donkerte zweemt over schuivende wolken van waar, in zilveren baan koel en blank, de maan haar licht…

feest twinkelt weer in zilveren schalen kristal fonkelt speels oude verhalen kaarsen branden vlammen warmen maar niet voor daklozen en armen etalages vol met kerst zijn voor hen niet weggelegd de blijde boodschap wel maar hun lach verdwijnt al snel nog is er de stal het wonder en de beesten is dat wat onze welvaartstaat hen heeft…

Jij kon zoveel geheimen bewaren achter de glimlach verborgen verdriet ogen staren, de spiegel van morgen herbergt een schaduw die niemand nog ziet uit liefde voor leven werd angst geboren niets meer te geven hoop ging verloren toen jij als vogel, moegevlogen, zoekend naar die bron van licht in grijze mist verdween... de…

Wie is schuldig? Wie de moed heeft werpt de eerste steen. Het kalme water schrikt met een doffe kuch. De rimpels vluchten in alle richtingen uiteen. Weldra keert de rust weer terug. Water is geduldig.…

Het was in de laatste dag van die zomer waar stilte dwaalde tussen woorden hij naam kerfde in hout en zocht naar voetstappen van haar die hij droomde in lange nachten van samenzijn de herinnering aan rinkelend zilver ragfijn verstopt in heden van bestaan dwaalt hij nog eenmaal langs het maanmeer veegt zout van zijn ranke lijf streelt…

Zilv'ren engelen Als duif of zilvermeeuw Verkleed Die het luchtruim bezingen In een eeuwig durend Levensfeest…

In mijn dromen komt de zilveren vlinder zij brengt mij op zijn tere vleugels naar een wereld vol sprookjes dat is heel wat anders dan de bittere werkelijkheid daarin is immers nooit de tijd om weg te zweven al was het maar heel even.…

En te donker voor de warmte van de zon Maar na de droge tranen en de grijze stilte Klinkt er muziek in de groene bladeren Brengt een frisse lentebui de kleuren van de regenboog En schieten bloemen als nieuwe beloftes uit de aarde Een slak kruipt dwars over het voetpad Pas als de avond valt Heeft zij de overkant bereikt En schijnt haar zilveren…

zilver praten in parken de gele knapenzon toont zijn gespannen lijf aan de meisjes op de kiezelpaden zij draaien hun zinnen als parasollen om en om --------------------------------------- uit: 'Dingen die niet vergaan', 1985.…

Spreken is zilver En zwijgen is fout.…

je bent mijn ster speelt eenzaam op de planken je vingers beelden woorden uit die je ogen weer verklanken pakt rekwisieten op als hoofdstukken in een verhaal volgt rode draad tegen verdwaal dirigeert muziek zonder orkest haalt gouden tonen uit een zilveren nest danst tussen zon en maan maar in de ijle lucht zie ik je staan…

Ze zeggen dat jij Voornamelijk op prooi Uit bent, altijd op jacht - Voor mij ben jij die Vogel met de zilveren vlucht - Altijd balancerend, schepping Van ongekende pracht…

zwijgen is zilver woorden, zinnen waar te beginnen om uit te leggen iets zinnigs te zeggen te delen mee te spelen blijheid, vreugde, droefenis, verdriet wat al niet kun je daarin leggen om die ander te zeggen hoe je iets voelt ondergaat of ervaart niets of niemand wordt soms…

Wat hebben we hun graag het goud gegund, maar dat kan later in Rio ingehaald, zonder een overwegend Engels publiek, ze hebben mooi wel zilver behaald en dat is op zich ook een hele stunt, want ze waren Donnerwetter superenergiek!…