Netgedichten

netgedicht (nr. 35.661):

Zilveren tranen

Jij kon zoveel
geheimen bewaren
achter de glimlach
verborgen verdriet

ogen staren,
de spiegel van morgen
herbergt een schaduw
die niemand nog ziet

uit liefde voor leven
werd angst geboren
niets meer te geven
hoop ging verloren

toen jij als vogel,
moegevlogen, zoekend
naar die bron van licht
in grijze mist verdween...

de zon steelt een
traan van jouw gezicht
jij breekt...
door alle wolken heen

Schrijver: Astrid Voerman, 20 oktober 2010

astridvoerman

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: emoties

depressie

4.5 met 53 stemmen

1.502

Er zijn 11 reacties op deze inzending:

Levi, 15 jaar geleden

Heel, gevoelig, mooi geschreven!

gerhard burgers, 15 jaar geleden

wat een gevoelig gedicht lees ik hier! dank je wel !!

Quicksilver, 15 jaar geleden

Prachtig mooi invoelend poëtisch gedicht, waar ik veel in herken dichteres Astrid!

Fari HS, 15 jaar geleden

Poëtisch mooi in alle zachtheid geschreven. Graag je nostalgische woorden in een teder gedicht gelezen.

Maria Voerman, 15 jaar geleden

Heel mooi geschreven gedicht!

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Door schaduwen heen, weet het licht zich tot een zilvergloed te stralen. Prachtig Astrid!

Coby Poelman-Duisterwinkel, 15 jaar geleden

-Achter de glimlach verborgen verdriet- een hele mooie veelzeggende zin in dit mysterieus gedicht dat een mooi licht- en schaduwspel weergeeft van een mensenleven. Prachtig verwoord!

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Dat ondanks veel verdriet de zon maar door de schaduw van morgen heen mag breken, heel mooi Astrid!

pelgrim, 15 jaar geleden

sterk verwoord!

kerima ellouise, 15 jaar geleden

Als de spiegel van morgen, ondanks z'n zware lijst, toch glans kan geven, mooi.

ingridvoerman, 15 jaar geleden

De emotie mooi verwoord.

Geef je reactie op deze inzending: