Alle inzendingen over aangeslagen

Je krijgt een partner toegewezen Of eigenlijk een blote arm, kerngezond Om te verbinden, naar het hart tóe Het watje valt steeds op de grond Bij de greep van Heimlich Willen de worteltjes er weer uit En als ik de pop tot leven tracht te wekken Lachen de anderen gewoonlijk iets te luid Rood aangeslagen richt ik me vervolgens Op de mitella…

De koningin is aangeslagen geheel van de kaart Een ongeluk of een bewust doel, een emotionele aanslag was het geheid Het zag eruit alles als een surrealistische werkelijkheid Mensen als stropoppen door de lucht Doden, gewonden en mensen emotioneel op de vlucht Terwijl het zo mooi, zonnig, feestelijk en rustig was begonnen Kwam die man met auto…

We zijn allemaal aangeslagen door deze aanslag. Maar we mogen hem niet laten winnen. Want zoals de laatste regels luiden van het zo treffende gedicht van H.M. van Randwijk: "Een volk dat voor tirannen zwicht Zal meer dan lijf en goed verliezen Dan dooft het licht"…

de glazen waardoor ik zie spiegelen mijn ziel in de avond soms aangeslagen door het stof van de dag er wordt soms veel aangedragen waarvoor ik in gedachten kniel ik ben dan klein de ander vaak sterk of groot kwetsbaar ben ik dan, neen, niet geheel uit het lood ook zijn er dagen dat ik zonder vragen aan zoete druiven proef talrijk in…

Overal aangeslagen gezichten.…

Hoog in de lucht Boven een kalme zee Vage wolkenflarden Langzaam binnengedreven Achteloos Onmerkbaar 2011 Ineens een dichte mist De eerder rustige zee Onrustig Donkere golven Verzwelgen het strand Bijna Dan trekt de zee zich terug Legt het aangeslagen strand bloot Het is niet meer wat het was Besef Het wordt nooit meer wat het was…

Rokerige ruimte, glasgerinkel aan de bar donkere hoekjes, gelach, mompelend gepraat het kleine podium, ‘n geelrood verlichte vlek de zachte tonen van een aangeslagen gitaar zwellen aan, een slow blues wordt ingezet ingehouden tikken vanaf een drumstel, bastonen vallen in, zachte dreunen in je borst plotseling de smartelijke kreten van de zanger…

voor dag en dauw gaat dan d’n malle vent vorig najaar als vrijer in bijslaap thuis genood vandaag traant zij tere treurnis bij 't avondrood hij ging - zij werd nimmer uit zijn hart verwend blad’ren vallen bruin vaal van hunne takken op straat de mens kijkt naar donk’re luchten weg van den dromer wie ziet hem zuchten tergend traag zwaar aangeslagen…

Ongenaakbaar verspeeld, verloren, aangeslagen aan de piano door het lichter gevooisd stemmen. Haar hart klopte in haar keel, haar stem begeeft, het geluid dat in haar ogen brak, intonatie geeft. Pianomuziek vulde haar eenzame dag, weerklinkt, een glimlach omspeelt haar symmetrisch gezicht.…

Al ben ik op deze dodenherdenkinsdagen aangeslagen de herinneringen aan al dat leed blijven wij meedragen. In dromen hoor en zie ik soms soldaten nog stampen het verborgene, de zichtbare tranen en hun zielenpijn denk ik wie begon waarom toch die zware rampen alsof de ene mens beter dan de andere mens zou zijn.…

Toen 't eindelijk, wat duizelig nog en ondanks alles, aangeslagen, wankelig op mijn benen stond, zag ik de zon, de bomen en de bloemen, ik rook de zoete geur van leven en hoorde 't kleurrijk vogellied, de wind neuriede het refrein en wiegde 't beukenblad, voorzichtig, op de maat.…

het tuigage hoeft niet te worden aangeslagen. de strakke ra haakt aan de grijze hemel. de gespannen lijnen krijgen vat op hoog klapperende zeilen. een scherpe steven snijdt met weinig gerucht diepe zee aan. we raken buitengaats.…

Hij drinkt de hele dag mijn zwager, van mijn goede wijn, zonder wat te vragen, mijn voorraad is aan het vervagen, er wordt steeds een nieuwe fles aangeslagen. En dan lopen er nog zeven blagen, de hele dag te donderjagen, zij vullen met al wat eetbaar is hun magen, maar mijn vrouw zegt dat ik mij netjes moet gedragen.…

ik weer in een hemelbed te zuchten waar ik even maar stevig aan mijn knuffel lik in het laatste hoofdstuk staan twee mensen klaar er is werk aan de winkel zegt een man, vader is zijn naam ja, het is de bedoeling dat ik een jonge spruiteling baar zei de vrouw, mijn moeder nog verder in de tijd wordt het donker het is alsof ik door een aangeslagen…

Ik kijk in een gebarsten spiegel in het aangeslagen condens, vol met jeugd sentimenten van een oud gebroken mens, mijn gezicht met diepe groeven één voor één met een verhaal, alle jeugdherinneringen, sommigen met een eigen wens.…

als je vooruit kijkt, zie je de toekomst nu even donker gekleurd, geen vergezicht als je naar achteren ziet, bemerk je de zuchten van een aangeslagen bril; in dracht een zwaar of lichtgewicht kijk eens naar links of rechts daar beweegt iets op voeten kijk eens naar binnen en schep daar een wereld die dichter bij je ligt pak je vingers…

Kom terug en bedenk hoe alleen ik, ja ik, je gedachten schenk Het ego slechts aangeslagen blijft toch wéér om aandacht vragen. Ik vecht, ik werk, ik doe ontzéttend mijn best Waarom kan ik niet zijn zoals de rest.…

de met haar op de tanden uitgedoste kenau de zaal kijkt haar verstomd doch vol bewondering aan welke wijze woorden laat zij hier zweven zelfs het nobele lokaal bestuur is het niet ontgaan hier wordt nog eens verbale daadkracht bedreven op het toneel, stilaan gevuld met gebroken meubilair overgoten met zwarte koffie en lauwe thee roept de aangeslagen…

Er zit een wormgat in ons tijdsgewricht Een vredesduif heeft zich daar klem gevlogen De weg verloren langs de regenbogen Geen ark of Ararat meer in het zicht De boodschapbrenger is de boodschap niet Besef dat wel voordat u duiven schiet…

impotent, grauw, zeurend, vastgeroest, inspiratieloos, besluiteloos, onverschillig, vlak, brak, uitgeblust, verdoofd, geïrriteerd, zenuwachtig, prikkelbaar, vleugellam, doof, blind, verblind, ingevallen, slaperig, vermoeid, belabberd, ongelukkig, ontspoord, verdwaald, waardeloos, nutteloos, hopeloos, ontmoedigd, versleten, misbruikt, aangerand, donker, aangeslagen…

Verwond, verdwaasd en aangeslagen herwon Vaar Köbke de macht over z’n wagen, vloog verder naar Beek, door het helse weer, en stortte daar dramatisch neer. Een harde klap, een gapend gat, maar, de hemel zij geloofd, Vaar Köbke en de pastoor leven nog, zijn slechts verdoofd.…

Van alle kanten nadert de ongewenste winter Rillend loop ik door het aangeslagen bos Alle twijgjes van de kale berk glinsteren van de regendruppels in tegenlicht. Even sta ik stil bij deze levende ets van een wereld gereduceerd tot lijnenspel. Haarscherp komen structuren aan het licht.…