Netgedichten

netgedicht (nr. 19.920):

De buurtavond

"ga niet weg roep ik naar de gebochelde vrouw
wij nemen je er gewoon bij, zien je als normaal
we loensen wat naar links en hijsen je met een touw
naar de tiende verdieping",
aldus opent de verteller zijn verhaal

een geroezemoes verspreidt zich door de zaal
is hier nog wel sprake van fatsoen en respect
begeven wij ons wellicht op een glijdende schaal
als wij een medemens noemen bij,
in dit geval, haar gebrek

een stoel nadert het podium in vliegende vaart
geschreeuw uit alle hoeken van het wijkgebouw
zelfs de koffiejuffrouw, tot op heden fijn besnaard
schreeuwt naar de acteur " krijg de klere"
in een gepruttel dat eindigt in een venijnige snauw
'jij wordt hier tot Persona Non Grata verklaard"
zei de met haar op de tanden uitgedoste kenau

de zaal kijkt haar verstomd doch vol bewondering aan
welke wijze woorden laat zij hier zweven
zelfs het nobele lokaal bestuur is het niet ontgaan
hier wordt nog eens verbale daadkracht bedreven

op het toneel, stilaan gevuld met gebroken meubilair
overgoten met zwarte koffie en lauwe thee
roept de aangeslagen kunstenaar "dit is niet fair,
de ongelukkige vrouw waarover ik wilde spreken
is een travestiet, hij draagt een kussen met zich mee"