Alle inzendingen over bloemen OR geest OR voorbij

Het algoritme van het brein als machinekamer dendert voort Nooit was de vernietiging zo groot De schoonste bloem vermaalt in rekenkundige modellen Een mooie wereld ging ten onder Een starre geest telt onze dagen af…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

Boven de lakens haar gezicht, wit, haar ogen -- grijsblauwe bloemen.…

Had ik toen mijn kans gegrepen, ik had toen misschien meer begrepen, maar die geest sprak niet in mij. Zo even liep ik aan jou voorbij Had ik toen jouw hand gegrepen, ik had wat ruw was bijgeslepen, maar de werkelijkheid liep hieraan voorbij. Misschien had het moment ons niet uitverkoren, te beseffen wat toen werd verloren.…

is het voorbij als de wijzers vastlopen vast geroest aan levenloze tekens het leven - wat is dat eigenlijk - raast voorbij ik vang weleens een glimp op een lichtflits niets om vast te houden ik vertraag het razend verlopen van de tijd kamer voor kamer breek ik de stramme geest open ik open de vensters en zie een landschap zonder…

De zomer- bloemen verwelken door de zon en de regen. Je komt oude vrienden tegen en hoopt dat dit nog lang mag duren. Ze gaan echter voorbij, ook de zomeruren.…

De natuur huilt bloemen verwelken ze stralen niet meer... De zomer is bijna weer voorbij. Het maakt me verdrietig dat ik even schrei....…

In droefenis geborgen kijk je nooit uit naar de dag van morgen dagen gaan aan je voorbij je voelt je soms vogelvrij in het labyrint van je geest wordt er als wild op je geschoten alleen in droefenis voel je je geborgen.…

Ik richt mijn blik naar binnen naar het diepste van mijn geest ontdek een nieuwe wereld waar ik nog nimmer ben geweest. Ik voel me nu gewichtloos ben bijna m'n geest voorbij van binnen brandt mijn innerlijk licht nog nooit was ik zo vredig en blij.…

Zonder water zal het niet gaan mijn wortels moeten in aarde staan met licht als zekering voor mijn leven dan pas kan ik bloemen geven Die kleur die ik ooit mocht ontvangen als antwoord op mijn diepst verlangen groeien door de adem van Zijn Geest mijn hele leven pinksterfeest…

Voor Benedictus is het mooi geweest Hoogste tijd voor een jongere geest Een nieuwe icoon zal weldra verrijzen Die het goede geloof gaat aanprijzen Bedankt voor de bloemen die u hier ziet Met hetzelfde oude Vaticaanse lied Er is nog altijd hoop voor de verdorden Roomser dan de paus zal hij niet worden…

Zonder water zal het niet gaan mijn wortels moeten in aarde staan met licht als zekering voor mijn leven dan pas kan ik bloemen geven die kleur die ik ooit mocht ontvangen als antwoord op mijn diepst verlangen groeien door de adem van Zijn Geest mijn hele leven pinksterfeest…

Zou er een pijn zijn van een hogere orde dan vindbaar zijn en niet gevonden worden?…

Er is geen foto die laat zien hoe jij nu bent. Geen landkaart waarop ik jouw huidige verblijfplaats aan kan wijzen. Ik kan alleen in mijn herinneringen reizen, terwijl ik weet dat ik je daar niet vind. Zo sta ik in de tussenwereld van het heden, met achter mij jouw onvoltooid verleden en ver vooruit mijn toekomst die zich achter…

Niemandsland tussen twee werelden. Wonend in het wit tussen de woorden. Ongedachte, onvertaalde leegte, Ruimte biedend aan wat bijna is. Aan nog niet gevoeld gemis. Aan het nog onbestemde.…

De navelstreng, die mij met jou verbond, is losgemaakt. Niet abrupt, zoals bij mijn geboorte, maar één voor één zijn alle vezels losgeweekt. De laatste tijd van jouw bestaan is ons bestaan. Nooit was ik dichterbij Nooit was jij verder weg dan half begonnen aan jouw grote reis. Half hakend naar het aardse leven, half verlangend…

ach, ik weet het niet geplukte bloemen worden niet mooier sterven een trage dood sterren zijn overleden eer ze zichtbaar verschijnen scherven zijn stukjes verleden nooit helemaal voorbij…

Evides wordt onder druk gezet Om zich voor overlast te excuseren Dat doet ze door met Pasen te trakteren Voor elke gedupeerde een boeket Rome kent al jaren deze tijding: Bloemen voor de lang versleten leiding…

Helder denken voorbij, controle verloren, over lichaam en geest, ben ik stiekem, voor heel even, in de hemel geweest. Sorry ik ben dronken, van liefde, geschonken door jou. Stop nooit meer met schenken, ik wil geen kater meer nou.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Wie schuilt er in de mensen die eeuwenlang in God geloven in de bloemen en het verwelken in vrede en de zegen van boven wie helpt ons verder strijden om de oorlog te vermijden is het een geest, een ziel of een verlaten hersenschim als alles toch een einde kent gaan we weer terug naar het begin.…

Slaap, dode, slaap, uw leven is voorbij - Maar rond de rouwkrans fladdert, als in Mei, Een blanke vlinder tussen 't bruin der bloemen. Op 't eenzaam pad, waar 'k twijfelend droom en dool, Ontroert mijn ziel dat eeuwigheidssymbool; God zal de geest tot ondergang niet doemen.…

De wereld aan te zien, welvarend nog en krachtig, Maar met een afscheidnemend oog, De zeventig voorbij, in 't opgaan naar de tachtig, Een leefkring die, uit veel, een enkle slechts voltoog; Omstuwd van een geslacht, mij over 't hoofd gewassen, Meest door een andre geest dan mij vervult bestierd; Op stelsels prat, die slecht bij wat ik…

De zon schijnt en de vogels zingen voorbij mei Pinksteren komt naderbij het vreugdevolle feest van de uitstorting van de Heilige Geest voor al Uw kinderen o liefdevolle Mensen Zoon wij gedenken Uw belofte van de Trooster die in ‘t harte woon geheeld en rein ons zelf weer kunnen zijn dank o Vader Zoon en Heilige Geest…

de tijd Hij snelde mij voorbij Het was een ongelijke strijd Gelijk het lopen met mijn krukken En zijn lichte benen Maar toen ik bij het licht kwam bleek hij plotseling in het niets verdwenen…

En als een vlinder licht en vrij, danst de geest, als ware zij, zich niet bewust van alle droefenis?…

De lach op mijn gelaat is weergekeerd Mijn ogen blinken, vertaald Mijn mond plooit zich tot een lach Verheven, gegeven, betaald Mijn lichaam spreekt, gedreven Door een leven van ontbering Gekastijd maar nog niet gesneuveld Weergekeerd naar zijn oorspronkelijke staat Mijn handen verlangen een gevoel Mijn ziel verlaat jullie wereld Mijn…

ver van hier ergens in dat niemandsland jou ontmoeten vlees en bloed en in geest reik jij je hand. Samen gaan op vreemde wegen aarzelend en op de tast veel vertrouwen veel herkenning koesterend hou ik je vast.…

Het was ooit een droom om alles te kunnen; op een dag iedereen willen zijn; elk moment heel veel begrijpen Het was ooit een droom om inzicht te krijgen; elke seconde een stukje tijd vergeten; op een eeuw helder van geest zijn ...... Maar ik blijf maar dromen…

geesten die in knopen waaien en uitbreken uit de gevangenis van huid en haar zichzelf tekort doen slingeren tussen de klippen van liefde en dood struinen knarsetandend straten af reizend in verloren tijd al tastend en roerend als dirigent in hun verleden troost vinden in de ogen van eeuwen…