Alle inzendingen over dienst

Rolande huilt de reus is omgevallen 'érable' is zijn naam in bomenrijk een panorama is voorgoed veranderd meer 'ciel' dat wel Rolande huilt ik troost haar, maak ons koffie Roger, Rolande, ik wij zitten om de tafel en praten zacht het voelt alsof wij in de aula zitten met na de dienst de koffie en de cake de bomengeest vliegt weg…

en een nieuw decennium, ze komen ons tegemoet, waarom is dan mijn gemoed niet blijer; de zon straalt, restjes sneeuw blinken nog na, het ziet er zo schoongewassen uit; is het omdat toch al weer blijkt dat er mensen zijn die het voor de ander willen verpesten en geen benul willen hebben van wat ze aanrichten - en degenen die ook hen van dienst…

ik breek denkbeeldig nietszeggende blokkendozen af van architecten die op lege plekken munten waar ooit kerken stonden majestueuze bouwwerken met een ziel en hoge torens: als wijsvingers naar omhoog waarvan men dacht dat ze uit de tijd waren kathedralen geen dienst meer deden nooit gedacht ze om te bouwen in godshuizen voor starters…

Verwonde dichterszielen in donkere kerkers gevangen Inktvisringen op de hielen vreemde mensengezangen Kaarsen licht ontstoken een wonder geschiedt De hemel ondergedoken een vlammend levenslied In dienst van gedachten chaos blijft onverklaard Onwetend lang wachten een wereldwonder gebaard Volle vulpennen op de loop aangescherpt door…

Wie ben je nog als lijf en leden niet meer vol ten dienste staan? Wie ben je nog als denken stopt en niets op niets meer lijkt te slaan? Houdt je leven werkelijk op als je lichaam ’t niet meer trekt en het denken met een deken van bedroefdheid wordt bedekt?…

Klokken luiden Hoorbaar in de stilte van natuur Turend over uitgebloeide kruiden De wereld is liefde en maakt soms overstuur Voel weemoed in gedachten Een dierbare die pijn wegneemt Stapvoets lopen, minuten wachten Het is eeuwig stil maar ook zo fijn geweest Laat de dienst maar beginnen Mijn gedachten in hemelsblauw Met liefde gaf ik…

Ergens naar een kleine warme stal Boven een ver land is een ster verrezen Die ons de weg in ’t leven wijzen zal En zullen wij die weg ook volgen Ver van hier en ver van huis Waar ons de wereld zal vervolgen Op die lijdensweg tot aan het kruis Dan zal toch die ster ons pad verlichten En leiden naar waar wij moeten zijn Zonder ons tot diensten…

toch doch de bewoners deden aan kinderterreur veel te hard werken dreigend met een isoleercel kortom enorme kommer en kwel de kinderen kwamen al uit probleemgezinnen incest en van alles wat achter dikke gesloten deuren hoe akelig was dat terecht schadefondsen en monument hiervoor opgericht diverse vrouwen in dienst…

dit hoort toch bij mijn baantje ik ben in dienst bij deze schatjes het zijn mijn kattenkindjes ik verzorg hun droogjes en hun natjes en verwacht hiervoor geen lintjes.…

met gevaar voor eigen leven nadert het bezoek het huis waarin wij wonen, tuin en terras zijn verworden tot een heus mijnenveld - met vaste regelmaat maar met onvaste tred daar achtergelaten door een goede herder die dagelijks op ons past - dampende hopen, of bermbommen van gewapend beton - om het bezoek mogelijk te maken komt…

De pen die letters absorbeert om het verhaal onleesbaar te doen zijn voor een geheime dienst. We moeten onze woorden doven en onze handen zwijgzaam maken en hopen dat het licht zo helder om ons is dat niemand vonken waar kan nemen.…

Na zesentwintig jaar gevangenschap niet gebroken Integendeel zelfs, opnieuw ontloken Zijn leven in dienst van de zwarte bevolking gaan zetten Een vrijheidsstrijder tegen de rassenwetten Bleef al die jaren terecht de vredespijp roken 'Er is geen terugkeer op de weg naar de vrijheid' Aanvaard en accepteer alsjeblieft gelijkheid Samen…

hij is een typische man een geval zoals zovelen gevallen onder het juk van maatschappij en conditionering met een hopeloze staat van beëindigde dienst de signalen die hij zendt terwijl hij door het leven rent worden niet altijd opgevangen hij blijft een gevangene tussen de muren van ratio en emo zijn geneesmiddel bestaat niet in deze…

vandaag plak ik al het loof weer aan verlaten takken ik hoor ze kraken, ben niet doof ze zijn te stijf om ze op te pakken de lijm is het slijm uit mijn mond immers dat heeft zijn dienst bewezen te samen met mijn charme als lont zal het bos in wondervolle glorie herrijzen de stramme stammen zeggen dank voor mijn geste maar de bekommernis…

Over het verlies werd tijdens de intercontinentale vlucht zucht, met werkelijk geen woord meer gerept schouders ontlast Lezen, eten, doezelen en slapen dan een goed gesprek Torens van kalmte doen voor altijd dienst Hoewel hoogte, werkelijk van ondergeschikt en inferieur au fond geen belang…

Wandelend door een boomgaarden wereld vroeg ik een vogel een vederen woord een zingend woord een zonlicht woord smeekte ik een vogel een woord mij ten dienste een vliegwoord een vangbal een boemerang Maar toen ik droomde dat mijn wens zich vervulde verschool ik mij om het te breken om te zien wat er in zou zijn: een nest jonge vogels of schaduw…

sterren dan als ik naar de hemel kijk fonkels en sparkels die je afschiet zoals een vallende ster die in je ogen vliegt het heelal heeft je meer dan lief je verzameld deze vallende sterren om later terug te geven in je volgende leven je bent een engeltje van hier ver vandaan je laat geen enkele ster vergaan je staat in dienst…

(voor mijn vader) Op vele zondagen vroeg je de gemeente of je hen voor mocht gaan in deze dienst, wat ik altijd een mooie uitspraak vond, waarna de organist er overheen denderde.…

Er danst van bloem tot bloem geen stamper laat het onberoerd een volijverig bijenkind het doet zijn werk in weer en wind natuurgetrouw zijn levensloop bepaald ten dienste van de koningin wipt bloemen in en uit de honing is een onderdeel bevruchten dat is toch de plicht en in het late zonnelicht bloeit volgend jaar een jonge plant…

Hij vindt dit vloeken ongehoord; z'n dienst te velde wordt verstoord. Hij velt 'm met z'n dienstgeweer. Al vloekend valt de krijger neer. Nu is de kogel door de kerk gezegend, dus hij doet z'n werk: 't is treffend, hoe die kogel maakt, dat die soldaat het vloeken staakt.…

In 't onbekende Zuiën, Waar men onder andere van klokken en pendules niet weet, mitsgaders van 't beieren, kleppen en luien, Weten de horologiemakers natuurlijk met hun lege tijd geen raad, En nemen daarom dienst als wekkers ten nutte van de Staat: En als je dan 's morgens eens heel vroeg klaar wilt zijn, gewassen en geschoren, Dan wekken ze…

Wordt aan jouw hart een dienst bewezen. Blijf je in jouw leven immer oprecht. Ben je als persoon levensecht. Durf daarom te kiezen voor een genieten van elke dag. Omlijst met die levensvreugde waaruit je leven mag.…

Anatomie is simpel er zijn miljarden voorbeelden van vrouwen zoals ik reproductiekamers in een stevig bekken darmen vol bouwstenen eromheen Dat is de ronde kern van mijn lichaam, mijn bestaan Twee machtige benen eronder om het voedsel te halen en een smalle bovenbouw voor ondersteunende diensten Ik ben eraan gewend, heb geleerd…

Nu maken we ons samen sterk, met heel Steenbergen op één lijn, want een kerk die geen dienst meer doet als kerk, dat zou toch eeuwig zonde zijn. Zijn voortbestaan wordt toegejuicht. Daar ben ik heilig van overtuigd!…

Waar ik me bij tv-voetbal aan stoor: Die stroom van niet ter zake doende weetjes, Waarom dient men die nooit eens op bij beetjes, Dat lult de hele tijd aan één stuk door. Beeld en geluid gaan voortaan maar apart: Het beeld op 'aan' en het geluid op 'zwart'.…

De vent heette Bas en de meiden bewees-ie een dienst, als-ie vrijde. Ze zeiden, dat Bas een natuurminnaar was, toen-ie grieten bij bosjes verleidde. Het verbaasde eenieder, dat Bas ven z'n vrouwziekte geenszins genas en de vader van velen ervoer, dat het spelen van tikkertje kinderspel was.…

zwenkende kantelen vertellen over isolatiemateriaal in muren die enkel mochten dragen over ijzersterke vijzels die nooit aangevezen werden een monument staat te vallen de architecten met de handen in het uitgevallen haar weten niet genoeg uit hun fouten geleerd dat luchtkastelen zonder cement nooit gebouwd kunnen blijven de schutkring doet dienst…

met flarden van de buitenkant is nooit een kern beschreven gemanicuurde heksenhand door ledigheid gedreven grotesk gewauwel over kleuren die jouw zilte ziel ontbeert leidt ons blind door open deuren waar het ik-tijdperk regeert bemeet de gave van het woord aan de innerlijke maat de ware inhoud wordt verhoord als je er in dienst…

De zomerbladeren hebben hun dienst gedaan: schaduw gegeven, zonnelicht weerkaatst, gedanst op de takken maar blijven hangen. Nu is het tijd om los te laten. Ze zijn nog een beetje groen, maar ook al geel en bruin, klaar om afscheid te nemen. De weemoed speelt door de nerven die scherper in beeld zullen komen.…

Het oude houten tafeltje achterin de tuin Heeft zijn beste tijd gehad Het mist de stevigheid en is grijs in plaats van bruin Niet meer zo fier als toen het de tuin betrad In de kieren is het met mos beklad Het heeft kwasten als een kale kruin Het doet alleen nog dienst als puin Verweerd is elke lat Er zijn tijden van vreugde geweest Warmte…