Alle inzendingen over dood OR steen OR dichter

Ik probeerde alleen maar wat. Ik deed iets. Niet iedereen was, is er blij mee. Toch was er altijd die ene grote zee, die bleef trekken. Alleen mijn handen kon ik uitstrekken... naar Gods engelen. Soms, deed ik iets, waaronder een ander mens leed. Soms, denk je iets, wenk je alleen voor jezelf!…

Tijd vliegt niet, meent een oude dichter. Dichters leven liever NU. Dichters gaan niet dood. Iedereen loopt in kringen rond. Alles verandert waar je staat. Dood doet leven leven. Zo doet ook hoop. Alles heeft zijn eigen tijd. Niets nieuws is onder de zon. Onze zon schijnt en verandert. Woorden van een levende dichter.…

Oude dichters die gaan dood jonge dichters kunnen sterven. Blijvend is hun leesbaar brood goed voor u en ook de erven. Ja, wij dichters putten uit een eigen bron zonder heffing of belasting. In Den Haag staan dromen lozen klaar ons, ook dat nog, op te kunnen leggen. De Moraal: Stel in leiders maar geen blind vertrouwen.…

kent hemel noch hel Een dichter gooit geen zand in ogen Een dichter is gemaakt uit regenbogen Een dichter is waarheid noch leugen Een dichter gaat nooit mee Een dichter is een veulen Een dichter zegt ja noch nee Een dichter is muziek Een dichter komt aan Een dichter is uniek Een dichter zon noch maan Een dichter is de dood De dichter…

zinnen die mij bij blijven van binnen maar ik zal blijven denken en niet in een steen veranderen…

Ik draag stenen over gras, het gewicht kleurt mijn ogen zwart. Deze lucht draagt de jaren waarover vader schreef. Over mensen, en hoe niemand ooit de zon verjoeg. Zijn rimpelige handen schrijven nu over een man, die op zijn knieën vraagt om de dood. En ik las het, vader Maar niet vandaag.…

zon verbrandde koele regen licht verschraalde stoffig kleur wind verstoof langs vele einders vleugjes van een vale geur droogte schrompelde de jonge bladeren bracht de plant weer tot woestijn mijn bloemen en hun schoonheid mochten er niet langer zijn wel stenen die ik keerde eindelijk hun schaduwzijde bloot het vage…

niet maken in de blinde muur, waar mensen stenen zijn op dit donkere uur, waar stenen graven zijn, monumenten voor zowel slachtoffers als daders Daar waar de Dood zowel vriend als vijand gegeten heeft…

Haar botten rusten al lang in een kist en trekken zeer veel gelovigen aan die haar martelaars dood hebben gemist Zij is de onvolprezen heilige van Caen die naarmate haar meer was misdaan steeds dichter bij God kwam te staan Haar geest leeft hier bijzonder sterk om haar kist versierd met zilverwerk Wat alle harten zeer ontroert en steelt…

ze zijn zo gelijk verschillend de dichters in het gedorste avondlicht het vuur draagt gezichten soms verborgen in een nachtverhaal dat dromen stolt tot onbegrepen stenen waarop het handschrift rilt en rolt maar ik hoor ook kleuren knetteren, gedachten die hangen als madeliefjes aan een hals een warme borst waait nog voorzichtig…

(J.W. von Goethe) dichters zijn reizigers door het vreemde landschap dat leven heet neem de dichter Boudewijn Büch van hem kennen we zijn passie voor dode dichters en lange reizen tijdens zijn reizen naar verre oorden raakte hij zó dikwijls in extase dat het besmettelijk leek een flirt met de dood en de onvermijdelijkheid van het…

Lang geleden gewacht, hart van steen Onbereikbaar, onaantastbaar Eeuwen geleden gevormd, erosie verkleurd Natuur bracht ons samen, dichter bij elkaar Het gaf ons een gezicht, de versmelting voltooid Jij gaf me die kus…

een verhaal Een verandering Als de steen in de rivier Die de stroom wijzigt Waar vele stenen Zelfs een dam kunnen bouwen Voor vrede op aard…

is er een dichter in de zaal die mij met een wijze blik kan wijzen op de puntjes op de i de waanzin van een woord is er een dichter in de zaal die mijn gedicht kan reanimeren ik heb alleen maar toegekeken hoe ik vol wanhoop en ernst gedichten open snij en dood laat bloeden laat deze overleven, laat dit de vanzelfsprekend tijdloze tussen…

Hoe de man dichter na het einde steeds weer de dood beschrijft die dood in zijn gedicht naar adem snakt de laatste keer dit keer geen afscheid want hij zwijgt niet meer eerder ging het hem beter af…

De dood, de dood dan haal je geen adem Aan adem geen nood Dat is de dood Leven is even Dood dat is lang een dik stenen muur met een laagje behang Jij bent zo anders zo een geeneen dood gewoon dood verscheiden en heen Nooit uit de mode past iedereen dood met zijn allen en ieder alleen…

Oh, ik zou willen dat ik 'n dichter was, nou, dan zou ik het echt wel weten, dan liepen mijn dichtregels in de pas en zeker op rijm om niet te vergeten. Oh, ik zou willen dat ik 'n dichter was en dat een ieder dat overal zou weten. Dat als de dood mij behindert in mijn pas, mijn naam nog niet zal worden vergeten.…

(bij een teveel aan letters) tegen 5 december weet de dichter zich ontheemd blijkt het pijnlijk gemis aan bloemrijke verzen... deze tijd van frivole rijmelarij maakt de dichter juist neerslachtig het teveel aan letters van banket heeft hem voor enkele dagen op dood spoor gezet…

onlangs nog Gerrit Komrij en vandaag hoorde ik dat de dichter Rutger Kopland (van jonge sla in september) op woensdag 11 juli j.l. ook al van ons is heengegaan zó wordt het lijvige boek van de dode dichters langzaamaan wel erg dik en zwaar te tillen…

waar huist een gestrande vogel die de nacht met zwijgen vult wat zing je zonder libretto in het donker als het laatste woordenspel onhoorbaar wordt hoe ontmaskert het transparante licht dwars door alle kleuren de weg uit het landschap als de nachten zich verdichten is de dood dichter dichter bij dan ooit…

valt licht kantelt mijn horizon of scherpt haar schijn aan het steen van de dichter die van drinken en dromen weet kom leg je hartslag in mijn hand vals licht dwars elke schaduw lees mijn woorden op je huid of dwaal fluister langs het oor van de dichter die van liefde en afscheid walgt alle kleuren herkent hij geuren en zout van lief…

steen Maar van de tachtig vakjes pastte er geen een Nu zit de arme ambtenaar aan de waterkant Al maandenlang te staren naar een vakje in zijn hand…

En vannacht, in de stenen stilte van mijn kamer, het huis op het eiland, onder het web van sterren, de palmen roerloos, kwamen die andere stemmen, Auden en Frost en Elisabeth Bishop, Pound en Cummings en Sylvia Plath, woorden op mijn schouders, in mijn haren, tegen de ramen, dichters, gedichten, droombeeld, verhaal, getijden van toen, ooit,…

Geen dode meer, die niemand mint en nergens gaat. De zon breekt door. Uit: ‘Dichter op de huid’, Christian de Valk Uitgeverij Elikser, Leeuwarden…

soms kruip ik zomaar even in de huid van een ander ik voel dan hoe ik van binnen tijdelijk verander ik hoef niet verliefd te zijn om over liefde te kunnen schrijven noch hoef ik dood te zijn om als dichter bij de dood te blijven nee, ik ben niet invalide zoals ik laatst heb verwoord ik verplaats me in ander's gevoel dat bij dichter leven…

* Rutger Kopland, een van Nederlands meest geliefde dichters, was behalve dichter en psychiater ook commissielid van de commissie voor de reizende tentoonstellingen van kunst gemaakt door mensen met een psychiatrische handicap.…

Een dichter had géén inspiratie en raakte al snel uit de gratie hij hield zich wel groot maar schaamde zich dood ’n ieder was bij zijn crematie…

‘n Dichter had géén inspiratie en raakte al snel uit de gratie hij hield zich wel groot maar schaamde zich dood een ieder was bij zijn crematie…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…