Alle inzendingen over droom OR ontwaken OR natuur

Hij kocht een bed bij Vroom & Dreesman, maar enge dromen kreeg-ie later. Op spreekuur zei z'n psychiater: 'U bent gewoon een droom- en vreesman.' Zo luidde toen z'n dure raad: 'Probeer van nood een deugd te maken: u kunt toch opgelucht ontwaken, al krijgt u 't in uw slaap te kwaad,' Ontspannen ging-ie thuis naar bed.…

zie je ontwaken uit de wanorde van dromend slapen ogen verschrikt blikken nog steeds naar binnen gericht vingers ontspannen in laten gaan van chaos zonder aanwijsbare naam tot je lach alles breekt en jij je weer bij de mensen weet intens voelt het leven na weggeëbde angst de dag is nu op zijn langst…

ik teken mijn dromen met licht van de zon schaduw contrasten met zwart van de nacht maar pas in de schemer komt alles tot leven dansen schaduw en licht tot ik ontwaak met een lachend gezicht…

in ontwaken slaan gedachten hun vleugels uit wieken als kleurige vlinders van bloem tot bloem buitelen in zomerse wind naar het licht drinken het nectars aroma in tijdloze rust laat je dromen niet slapen maar met de dag kennismaken…

Voordat de eerste zonnestralen mijn huid raken heb jij door een zoen mijn ogen laten ontwaken. Met die opgewekte tederheid dat ik de kou vergeet daar ik jouw gekleurde iris zie door mijn oogspleet. Mijn hart smelt door de temperatuur in mijn lichaam totdat ik weer de eerste zonnestraal voel door het raam.…

Zeeën vrije tijd reizend naar mooie oorden tot de wekker ging…

's Nachts valt het me aan een vaag, melkwit besef dat rondtolt in mijn droom als een tornado om mijn huis kolkende herinneringen houden me wakker, eeuwen aan wijsheid doorstromen mij om niet verloren te gaan 's Ochtends schommel ik peinzend op de veranda er kraakt waarheid in het hout, het begint te zingen als hemelse harpen een Melkwind…

we leven in onze eigen droom soms is het een fijne - vluchtig luchtig of een nietszeggende korte kleine soms zo’n niet door te komen rakker daarin ben je de mislukkeling de arme schlemielige stakker of eentje waaruit je nooit wil ontwaken je voelt je hierin zo heldhaftig zo dapper we blijven in dromen onszelf overkomen en een ieder droomt…

zijn dan het gewone dagelijks proberen op het randje van slapen en ontwaken ankert tijd bestaan kijk ik naar een opklarende hemel weet dat ik moet gaan…

Verdrinken in uw elysische zaligheid Droom, laat mij in u overvloeien en consistent bestaande zijn Bitterzoet opnieuw de pijn Verstoken van bekoorlijkheid Omstrengeld door weemoedigheid Almaar ontwaken zonder u aan mijn zij Droom, hierbij wil ik een lierdicht aan u wijden maar u tegelijkertijd…

Plotseling schiet het licht in brand, en mijn naam wordt luid geroepen, ik ontwaak uit helse dromen, met een ferme buil op mijn verstand. verward en dolgelukkig, geen schade of averij, ik was enkel uit het bed gevallen, na die nare droompartij!…

Er groeiden pinda’s uit mijn huid vannacht, Ik kon niet anders dan ze uit te delen, Dat ik tot voedsel dienen zou voor velen, Had ik in stoutste dromen nooit gedacht. Als ik weer denk daaraan, met ogen dicht, Krijg ik weer kippenvel op mijn gezicht.…

De tijd is haar verhaal van dromen die haar laten ontwaken waar ze vergeet wat ze is geworden toen de liefde haar niets meer vroeg en slechts de stilte haar metgezel wou zijn.…

O, lentezon aan het blauw azuur jubelend open je met je stralen het ontwaken van de natuur alles fluistert alles schittert en glanst op bloemen heuvelen en dalen Met je wonderschone zonnegloed breng je altijd weer levensvreugd en warmte in m'n gemoed…

de vergankelijkheid van woorden geschreven op het natte strand liefdes fantasieën in mijn dromen bij het ontwaken wreed verbrand magische gedachten onbeschreven plots uit mijn hoofd verdreven ik verwacht ook de glorieuze dag dat mijn weten ontwaken mag in de liefdevolle lichtheid van het heelal slechts een trilling in de ruimte bovenal…

Dromen, jij de hoofdrolspeelster en gelijk de toeschouwster. Bij het ontwaken, soms huilend het leven niet meer zien zitten, besef je langzamerhand het was enkel een droom. Je stapt je bed uit en stapt de werkelijkheid weer in.…

De tijd fluistert zonder herhalingen de woorden die haar wiegen als het kind dat droomt wat haar tijd weer zal ontwaken als ze in de cocon van haar droom haar dood weer ontmoeten zal…

Flarden mist Heiige weilanden Een stille wereld Vroeg in de morgen Langzaam verschijnt een lichtpunt Kleurt de hemel In een zacht oranje gloed Verlicht de stille wereld De wereld ontwaakt Gaapt en rekt zich uit Kijkt nog slaperig om zich heen De stilte wordt langzaam verbroken…

behoedzaam trekt ze strepen door ons ochtendblauw alsof wolken kunnen schrijven kust ze de wereld met haar dauw versiert de zon zonder blikken of blozen het pas ontwaakte land vieren gevederde vrienden boven schuimkoppen op het strand danst het helmgras heuvel op lacht weidsheid haar tegemoet ontwaakt ze haar stad met een schitterende…

Ontwaak uit het donker van de nacht luister naar de vogels die hun lied weer zingen helder en zacht kijk naar de ontluikende natuur voel de zonnestralen op je gezicht zo puur zing een lied maak een gedicht en geniet want de lente zit in het verschiet…

mag ik je dromen lenen ze vullen met geluid de kleuren van seizoenen geven de tijd zetten we uit om eindeloos te dansen op de muziek van ster en maan nachten door te halen pas tegen het ontwaken de droom als schaduw laten gaan…

Plots was 't alsof ik maar niet uit een droom ontwaken wou iets me wakker maken wou En kort daarop weer het moment dat ik verdergaan mocht in de droom alsof alles bij het heden heel gewoon Maar ook, dat dit juist en het enige echte is waarom nu alles draait…

ik ben met je meegegaan samen op de dromerige blik in je ogen ineens weggevlogen zag je vertrekken heb je hand gepakt ben ingestapt route onverwacht als ik maar bij je was herkende in opkomend licht het panorama dat onder ons gleed in een eerst ontwaken serene rust voelde weldadig aan in een harmonische balans kreeg natuur…

het zijn de vogels die zingen de bloemen die volop gaan bloeien de koeien en het jongvee die dartelen in de wei bomen die al bloesem bloeiend ontwaken uit hun dromen het ongeschoren gras toont nog even z’n bloementapijt het licht dat steeds meer tijd weet te winnen de vogel die z’n kroost de toekomst in begeleidt en de vele…

In het donker van de vragen die altijd wachten en de stilte die niemand vergeet is de grootste twijfel de gedachte en de droom die zonder het leven niet meer ontwaken wil waar de dood slaapt en het licht niets meer verandert…

Teder en onverwacht Voel jij aan als toen Na een eenzame nacht Gelijk de eerste zoen Een stil ontwaken Na verloren dromen Van witbevroren daken En nog stille bomen…

de tijd die nog moet komen lijkt achter mij te liggen wellicht dat doelloos reizen mijn eindbestemming is hoe werkelijk zijn mijn dromen hoe schijnbaar mijn ontwaken ik voel mij de fantast die windmolens zo mist…

In mijn armen slaap je Ik droom je in mijn hart Ik streel je als een deken Kus het kussen voor je zacht Ik laat je veilig in mij rusten Zal een lichtje voor je zijn Als je langzaam zal ontwaken Uit de omhelzing van de nacht…

De herinnering is als het ontwaken uit een dagdroom Fijn, verdrietig, mooi vaak alleen maar vaag De realiteit onze kooi de droom het verleden vrijheid soms relatief…

Dan rijst zij traag uit haar kortstondig thuis Om tot de droom, die leven heet, te ontwaken.…