Alle inzendingen over droom-wens OR aarzelen OR bakkersmeisje

Ween niet, wees niet verontwaardigd, maar begrijp! Spinoza…

geef toe en ween: ik medemens ik zal u troosten en sla mijn armen om u heen.…

Wachtend in het zwijgende licht van de aarzelende tijd verlaat ik met gedachten weer mijn cocon van oude woorden en onbegonnen dromen. Want ik ben alleen de schaduw van gedachten die willen zijn wat in mijn lichaam past en in elke stilte een schaduw van liefde tekent die op mijn glimlach wacht.…

Staren met slapeloze ogen die drinken wat ze vinden in de tere stilte van wachtende dromen. Gevangen in het web van de aarzelende tijd die alle echo's vangt en woorden bedekt als waren ze eenzame boodschappen en gebeden van schimmen die elke droom stelen.…

De koude diepte is de droom die ik wens en geloof zolang de winter mij niet verandert in het leven dat ik in alle schaduwen achterlaat…

Op de trap van elke droom valt ze voor dezelfde deur. En staat ze op met de wens dat niemand haar zal vragen wat ze steeds zoekt…

zegt een foto meer dan een brief een bos meer dan een enkele boom ik weet ik aarzel, maar ik heb je lief in leven en in aardse droom.…

langs akkers van schroom slenter ik tegenwindse stappen aarzelend om ongericht in een verwarrende droom te zullen trappen neerwaarts gerichte ogen begrenzen als beklemmende bundels van zwart licht meer en meer de ademende borst totdat de knechtende geest de nog resterende levenszaden heeft gedorst…

In de schemering sluimeren mijn gedachten die aarzelen op de tinnen van jouw droomkasteel...…

in mij huis je voor vast los van de valse schaamte was je tenslotte daar aarzelend, maar toch in bad en bed gekropen het vale kleed van netheid losgedaan en nu, na zo veel ongelukken weet ik je nog, daar waar ik droom, mijn hand ligt op de jouwe mijn adem lust jouw mond jij bent me niet ontkomen…

Van ver en van woorden verlost wacht je gezicht met aarzelende beloftes die nog verder weg lijken. Als was je wie je tekende met een gezicht dat je niet kent en steeds wilt vragen op wie je later wilt lijken. En op wie je straks wilt wachten als ik alleen nog lijk op een droom die ver weg niet meer bestaat.…

wie te vroeg opstaat is nog niet aan de dag toe hij maakt de wankele oversteek van drijvende dromen naar hier en nu hij wuift de mijmeringen weg geeft het denken aarzelend een hand hij hoort de klop van de dag en buigt nukkig het hoofd voor vandaag wie het dekbed loslaat wacht een koude onthulling…

pogen en overwon de zwaartekracht Het was als zwemmen in de lucht Met mijn sterke armenvleugels Gerakend in een echte vlucht Laat los de aardse teugels Kan gaan en voel me waarlijk vrij Aan niets en niemand meer gebonden Als een vogel in het voorjaar o zo blij Eindelijk de oplossing gevonden Een ontsnappen aan je uitgestippeld lot Je droom…

niets meer leeft Stormen benemen oerbossen het leven De natuur verziekt kon niet meer geven Vuurhaarden verzengend ongeremd Door niets belemmerd of getemd Overspoeld door woeste golven Zijn de continenten bedolven Maagdelijk sluimert dan de brakke aarde In eeuwen van rust en ongemoeid Om omarmd in warm ochtendgloren De kling kling aarzelend…

zekerheid in taal, resoneert de tekst, verbaal in de tegen – polen in een ware zegetocht in de ringen van de ‘nibelungen’ en de poëzie en op‘ de schaal van richter’, in de dingen die zijn vergaan, blijft een mens een vrome dichter, en blijkt de naald naar een kant uit te slaan, wordt het een oneindig verhaal van afgewogen aarzelingen…

Dat ik het pure daar moest laten had geen haast als ik had geweten hoeveel aandacht het jou kostte om mij niet alleen te laten er lag in ’t proberen zoveel tederheid dat ik mij realiseerde hoe puur het was en dat het mijn verdriet genezen kon maar jouw aarzeling vorderde langzaam en alles wat ik naliet vergat te spreken in de stilte…

Het vergrootglas danst: zonnevlekjes draaien rond: de bloem zoekt zichzelf.…

Ik droom een droom, gooi de nachtmerrie overboord wens voor iedereen, een vredige Kerst, wetend dat de nachtmerrie elke droom inhaalt!…

Zoekend naar het leven naar de rede naar de liefde loop ik dwalend in de dag droom scherven in de nacht wens ik de stilte die mij wakker kust…

Zomer in het vakantiedorp likt zijn stoere liefdeswonden, zijn hoge voorhoofd zweet kent zijn weerspiegelingen humor die langzaam slijt golven schuimen aarzelingen vertrouwde levensvrienden die niets meer van hem aannemen, eigenlijk nooit zijn gedichten lezen bij schaamteloze zee die alles overspoelt achter waanzin van zijn dromen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

hun ogen vingen eens kristallen van het dansend licht over het water vanaf de wallenkant weerkaatste spiegeling langs aarzelende lippen zij begrijpt nog steeds het afscheid niet eens vol liefde drijvend in elkanders armen dezelfde plek van eeuwig kussen en eindeloze dromen over de Drijvendverlangenplas van kort geluk…

niet omhelst door dromen in eenzaamheid voel jij gelaten wat er ooit was een liefde in handen niet meer dan een wens ontglipt aan het leven verdween jouw lach…

'Ik droom er zelfs van!' Enthousiast riep de man: 'Nee, iets anders wens ik niet te eten!'…

Alles dat puur is, is rauw zoals de rauwe zee in jouw oorspronkelijke dromen en ik verhef mijn stem niet er is geen waarheid onder een steen er is geen stilte in jouw betekenis van zwijgen ik twijfel niet lang over mijn aarzeling het is dat onbestemde nee gevoel van niet willen, niet voelen, niet begrijpen alsof schoonheid op straat…

Dromen zijn geen bedrog, dat weet de mens. Je aait een rog, wens is wens? De goede fee, zij gaat met je mee naar dromenland, want daar is het plezant. De zon is aan het gapen, dus ga maar vlug slapen.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…