Alle inzendingen over duister en licht

verwarrende stilte Duister…

bewust van het ongewisse fiets ik naar Lisse ik heb lampjes, gevoed door batterijen bij me zie ik het licht, mocht de avond vallen zover is het nog niet zover ga ik ook niet de les van mijn ouders, voor donker thuis…

leeg, zo leeg lijkt de weg leeg en zo stil sst maak het stiller dan stil, ze wil zoveel meer het volle licht straalt uitzinnig verblindt haar maakt haar lichtzinnig ze loopt en loopt door, het einde bij lang niet in zicht mag het uit dat licht?…

is geen licht, maar er zijn flitsen de torens staan krom in onwetendheid bedrog is binnengeslopen in ons brein dit alles is waar,maar niet het echte zijn…

zwart beschrijven zonder kleur knoflook zonder geur zintuigen vragen prikkeling dat is hun ding ik geef jou wat woorden geen klank of reuk maar voor dat punt zal ik naast jou staan jij wijst mij af of...ga even mee luisteren naar zwarte klanken het indalen van rust dit is het antwoord…

Korte dagen vragen veel. Ik ben te traag om nog een hemel te zien. Met niets om handen dan gapende gaten. In opgesloten leegte kan ik enkel bezig zijn met winterslapen. Tenslotte daarom is het donker.…

Ook al val je nog zo diep Stort je hele wereld in Heeft alles wat van nut is Nauwelijks nog zin Kijk nooit naar beneden Je moet niet naar beneden kijken Probeer het licht te vinden Zoek niet naar de lijken Al val je nog zo diep Ziet het er zo slecht uit Kijk niet naar beneden Beslist niet naar beneden Voor je je ogen sluit…

in de kroning van de nacht is eenoog blind daar fatamorgana's angstvallig hun rokken hooghouden behoeft waarheid geen zoete erkenning vallen met zorg gebouwde zandkastelen ten prooi aan opkomend tij,omdat zij niet fonkelen wil…

De regen, de wolken, het duister. Ik luister… Je vingers haken zich in die van mij. Je bent dichtbij. Maar toch, zo ver weg. Dat ik niks zeg……

Ze sliepen in een afgrond zonder stroming - De golven en getijden waren dood, De maan, hun minnares, was er niet meer; De wind beroofd van kracht in stille lucht, En de wolken vergingen; Het Duister had geen behoefte Aan hulp van hen - Hij was het universum.…

Twijfelend tussen hier en niet Heeft het duister toegeslagen. Even was het licht verdwenen, Samen met de hoop, Om nooit weer terug te keren...…

Omarm de nacht in Langgerekt vertrouwen Houd in het duister Vast aan hopen op Het vroege licht Dat in wanhoop Uitzicht biedt…

Doe de deur en de gordijnen dicht laat het licht niet de sfeer bederven in het duister luister ik vele malen beter.…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

Ik ben gaande naar't licht en de kracht van de zon. Uit de nacht van het duister, in stilte gekluisterd, gekomen. Vrij! Nu, gaande met mij het licht en de kracht, door liefdesmacht verbraken de ketens van angst in de nacht.…

In Frankrijk, is het al jarenlang veilig. Oorlogen, zijn er eindelijk verleden tijd. Baudetten, wees toch trots op jullie Franse naam! Dank dat jullie ons willen redden. Thierry, wij hebben er alle begrip voor, nu onze grenzen nog open zijn, wanneer u toch besluiten mocht, om vastbesloten naar huis te gaan.…

vergeten Omdat er ook licht is in het leven…

Je geeft licht in het donker, je glinstert in het duister, en het is zo heerlijk hoe je lacht!!!…

er schuift een wolkje voor mijn ziel m'n hart verliest zich in een duistere pijn ergens achter in december schijnt nog licht te zijn…

Het gloren dauwt duister uit nacht zo zuiver dat licht zichzelf vindt in tranen die trillend vergaan tot ochtend ontwaakt in hun adem…

de zon werpt een conifeer mijn kamer binnen en brengt duister aan het licht langzaam blindeer ik mijn hart en rol de gordijnen dicht…

nu stopt in mij het klagend lied dat zonder schaamte in uw ogen ziet om u te strelen met een slap akoord duister als het laatste licht het laatste woord…

Zelfs het duister kon mij niet opslokken. Maar ik miste het Licht!…

de vijandelijke tijd slaat de dagen stuk de besmeurde slakkengang van ijzeren uren leven in het donker zomaar zonder licht geen kruit gewassen tegen het duistere bestaan niets meer om bang te zijn in de kleine toren het leven zonder licht…

wij onszelf tegen Dan breekt aan d’ horizon het nacht’lijk duister De nieuwe dag brengt ons weer het helder licht Ontdoet ons weer van angst en bange kluister En wij, wij wandelen weer in ’t helder zicht Dan zien wij weer elkanders zorg en lasten En blijven eensgezind niet in ‘t duister tasten.…

groot gemis Langzaam vouwt zij weer haar lichte kant open Alsof in sterrenstofverf gedopen Totdat haar meest lichte nacht weer verschijnt En al wat ooit duister was één nacht verdwijnt Dus weet, je kunt van haar licht steeds op aan Onze redder in 't duister, zij heet: Volle Maan…

schaduwen zijn in de nacht nog witter dan het zwart waarin ze met wat licht geboren zijn ze glinsteren in handenvol beweging maken duister transparant en zetten zo het donker aan de lichte kant zonder zon beogen blikken minder daad ze zien waarom ineens het licht uitgaat…

In de schemering, Als alle dingen duisteren, Heerst -dit lichte fluisteren: Lieveling, lieveling!…

nee niet in het duister duister vindt waarheid in het licht vindt licht in waarheids duisternis weinig woorden dragen waarheid vluchtig als een groet ze verwaaien worden niet gekend ze gebruiken is men niet gewend een vreemde dolend in het land van eerlijkheid herkenbaar opgetuigd als echt maar niemand die toch voor haar…

zwart ontleent zijn kracht aan een duistere macht het ontbreken van helder licht heeft mij naar binnen gericht de avond is zeer nabij de geest van de nacht aan zijn zij…