Netgedichten

netgedicht (nr. 79.117):

Lantaarn

Vannacht ging de mooiste lantaarn weer aan
Haar naam is al eeuwenlang: Volle Maan
Zij schenkt ons één dag haar meest volle licht
En vouwt daarna langzaamaan weer dicht

Een klein stukje licht wordt nu per nacht ontstolen
Het is er nog wel, maar heel goed verscholen
Totdat die donkerste nacht er weer is
Die nacht voelt haar licht als een groot gemis

Langzaam vouwt zij weer haar lichte kant open
Alsof in sterrenstofverf gedopen
Totdat haar meest lichte nacht weer verschijnt
En al wat ooit duister was één nacht verdwijnt

Dus weet, je kunt van haar licht steeds op aan
Onze redder in 't duister, zij heet: Volle Maan