Alle inzendingen over eb OR vloed

Enkel met onze vier handen een zandkasteel bij eb te bouwen? In 't rotsvast vertrouwen dat vloed hem weg zou vagen?…

Genadeloos uveet de koperen ploert Hoog in het zenit laaiend door het zwerk Hoogtij vierend, huidverbrandend sterk Maar gulzig is de keel van eb en vloed Als rode vuurbol daalt hij dan gedwee Voor dag en dauw weer oprijzend uit zee…

ze murmelen hun verhalen rollen om verdwalen maar komen terug schuim op de kam wind in de rug in eb en vloed doet deze monoloog het eindeloos goed ik luister naar hun samenzang fluister mee in samenhang deel in wereldwijd herinneringen uit de zee van eeuwigheid…

er knagen voorwaartse stranden aan mijn kleine schelpenhuid, zo luid als tijdloos verzanden als hellevuren branden of groene weiden van mijn gemoed, ga ik op de vlakte langs eb en vloed met deze stroming mee er velt een avondgericht een doorschijnende zee van eeuwig bloesemlicht…

De adem die doet leven op het ritme ‘eb en vloed’? Ik spreek Ik ben Maar ben ik werkelijk die stem? Ben ik diegene die jij ziet of toch maar liever niet Een onvervulde verwachting of stijg ik nog in je achting Ben ik wat je wou zijn in je dromen en gedachten Of niet meer of minder dan een ander?…

Soms laat gij mij een eb en vloed alleen. Uren vergaan met schrijven in het zand. Zo weer ik mij, krijsvogels om mij heen, vergankelijk, uitgestoten aan de rand der aarde. - Water komt en gaat, het strand ligt nat en gladgewist gelijk voorheen.…

in de stilte wordt zichtbaar wat zuiver is ik spreek niet over kilte maar van rust in een woordloos gebaar woelige stromen drijven naar de zee waar ik in de ontluikende kim een groeiend vertrouwen omhoog zie komen in die stilte van rijzend genoegen waar zand en water komen en gaan vertelt mijn ziel dat eb en vloed mij altijd al…

De eb en de vloed zijn het ritme van 't leven dat wentelt en keert, dat zo moeilijk de lessen hier leert... Er komt iets van vrede aangewaaid, al weet ik dat dit niet zal duren... Mijn hart toch, beleef deze uren vol vreugde en dank en geniet!…

Rivier die je bent, stroom op, stroom af, kolk, vloed, eb en weer vloed, wat 't met me doet, zien alleen de vissen. Zilveren deken, zo achteloos, zo zuiver, (al ben je vervuild) vervuld ben ik, van de emoties die je toont.…

Gezwegen, naast je in het bed, zag ik op je slapen, het bewijs van het kloppen van je bloed, een oceaan van gloed, waar eb en vloed tot elkaar komen, om de hemel op te rapen in je dromen, om in je adem samen te vloeien, in een tijd die niet bestaat en op kousenvoeten verder gaat,vermomd zich met de uitgeworpen kleren op de achtergrond,…

De zee geeft me woorden ontneemt me het woord Woorden als eb het zwijgen als vloed Wat er toe doet? het gesprokene? het verzwegene? de adem van de zee? Woorden als pijnpunten, als grimlachen,glimlachen, omarmingen, kussen en wat dies meer zij Wat is wrang? wat maakt blij?…

ten westen van Pogum waar de Eems de Dollard in wil stromen diep onder het slib gekomen bij vloed nog altijd met zeewater bedekt het stadje Torum niet uitgestrekt lange tijd waren de resten de grondvesten bij eb nog te zien de opslibbing ging door nu is er geen spoor ook niet op Google Maps van Torum te vinden Emden legde over het slib…

het was er dorps en op een steenworp van dat andere verdronken dorp Megenham Torpsen aan weerskanten van de Tjamme het werd omgewoeld weggespoeld in al die stromen eb en vloed waarmee de Dollard landinwaarts kwam als ik kijk het teruggepolderde land was het bij de Egyptische dijk naast Finsterwolderhamrik moslim krijgsgevangenen van…

Een vanzelfsprekende Herhaling van Komen en gaan Voorspelbaar, zeker   Wat is het met water Dat aangestuurd door Onzichtbare krachten Land verovert en afstaat   Het water komt op En verandert Minuscule zandkorrels Veranderen van plaats   Ogenschijnlijke herhaling Van zetten is Veel meer dan Enkel eb en vloed   Water ebt weg Afhankelijk…

dacht de man die zijn jaren bij de sluis doorstond door zijn eb en vloed te tellen alléén de maan maakt mijn zure nachten zoet wees vol alsjeblieft aan halve heb ik niets anders loop ik er nog liever naar toe…

Eb geworden is…

jij hebt het speelse dat onberekenbare in je oogopslag diepte en het hoog welluidende in je warme lach soleert maar neemt ook anderen bij de hand in het delen van de korrels op het zomerstrand wij genieten van je tussen eb en vloed golvend maak jij het leven goed…

Getracht heb ik om golf over golf jou te laten gaan de tocht van eb heb ik ook vloed niet in macht leiden laat ik me door het onder waterleven zo zacht dat ik hard terugspoel naar de baai en het begin cirkelend gelijk de meeuwen zingend krijsend boven mijn weten besef ik dat ons kunnen altijd ons kennen is geweest…

(een versje op de deining van eb en vloed) het geeft eigenlijk geen pas een dichter zonder woorden laten declameren over de zin van het bestaan beter is 't het bestaan zonder woorden te accepteren je laten meedrijven door de kracht van het getij en wat laveren tussen alle vormen van averij…

uit te slaan Schreeuwend te scheren over golven en stil te staan als zee je tot de veren komt Met eb en vloed op te groeien de stand van de maan De 'schoonsten der schepping' in hun bijna- naaktheid te zien staan De handdoek... te zien vallen in nat zand.…

zo dagelijks als daglicht is in de kamer van laaghangende schemer tijdgeest ontdaan van gestalte portretfoto’s zijn ingelijst en inmiddels vergeeld ooit waren wat kleedjes verwisseld de buffetkast is nog dezelfde ieders oog ziet anders eb en vloed heden en verleden vader en moeder…

ga maar kind beweeg mee met de winden de noordenwind de oostenwind als je meebeweegt dan breek je niet buigen is beter dan barsten ga maar mee met de seizoenen dans in de regen en baadt in de zon draag haar zacht over sneeuw en ijs als je warm ben dan bevries je niet ga maar kind ga maar mee met eb en vloed kabbel in zacht golvende zee…

ik wierp met zand bloemen naar de hemel zij waaierden uit op de wind ik ving hun blaadjes als kind gaf ze water met zee maar ze wilden niet bloeien zij schuimden verdriet en de vloed nam ze mee heb met schelpen een vaarwel van hartjes gelegd en tegen mezelf gezegd morgen ben ik er weer maar dan bij eb…

Het licht schrijft zonder woorden van eb en vloed, van tranen en durf, van moed. Het licht kent geen ophouden, geen vertraging, het wenkt en groet.…

Rustiek en glad bij eb en vloed, God keek toe, zag het is goed. Het water lag er rustig bij zo hoort het te zijn tussen Hem en mij. Golf na golf brak op het zand, God keek toe vanaf het strand, plotseling kreeg Hij een idee; was Hij niet dichter bij de zee?…

eb en vloed in wording van kunst begroeiing, vergroeiing, kleur en verkleuring schade, verwoesting, verandering werden aangebracht door het constante ritme van het getij verfrist en verandert door kunstenaar, natuur en wind gewond van buiten beleeft hij zijn dagen foto Paul Visser…

We zitten niet meer op dezelfde golflengte de horizon wordt vaag eenzaamheid lijkt dwangmatig herhaalt zich in het handelen zoals bij eb en vloed de zee ik ben een land zonder vader in een man zonder minnaars waar jouw boom begint te groeien jij geeft mij de woorden terug.…

Na eb komt vloed de zee brengt schelpen en neemt zandkastelen mee. Een lichte zomerjurk waait op Jongen met vlieger heeft iets te vieren. Surfer- het weer slaat om hij ook. Dichter aan zee hij heeft alle tijd -geen inspiratie.…

We zouden aan elkaar ten onder zijn Gegaan, want zoals eb en vloed en dag En nacht onlosmakelijk met elkaar ver- Bonden zijn, zo zijn ook wij verbonden. Nooit zouden we samen kunnen gaan; Slechts na elkaar kunnen we bestaan.…

De mens is maar van vlees en bloed geen kansen maar wel het eeuwig moedig zijn tot de dag dat men het licht ziet veel verdriet en pijn toch is er nog zoiets als hoop een groter iets in het geheel geloof en geschreeuw tussen alle tranen door geeft de liefde eens weer gehoor luister naar je tranen om de les des levens te leren zonder al…