Netgedichten

netgedicht (nr. 24.701):

Zwijgende oceaan

Gezwegen, naast je in het bed,
zag ik op je slapen, het bewijs
van het kloppen van je bloed,
een oceaan van gloed, waar eb
en vloed tot elkaar komen, om de
hemel op te rapen in je dromen, om
in je adem samen te vloeien, in een
tijd die niet bestaat en op kousenvoeten
verder gaat,vermomd zich met de
uitgeworpen kleren op de achtergrond,
onderworpen aan de glimlach rond
je mond, uit duizend nachten
te herkennen, de ochtend keert
de schaduw van stilte, gedrapeerd
over gordijnen en langs het
ornament op het plafond, om
dan het juiste uur te kennen..