Alle inzendingen over Waar eb

Gezwegen, naast je in het bed, zag ik op je slapen, het bewijs van het kloppen van je bloed, een oceaan van gloed, waar eb en vloed tot elkaar komen, om de hemel op te rapen in je dromen, om in je adem samen te vloeien, in een tijd die niet bestaat en op kousenvoeten verder gaat,vermomd zich met de uitgeworpen kleren op de achtergrond,…

Ik adem vleugels in de wind en fluister diepe wensen Ze verwaaien in een stemmenzee gedragen vrij van grenzen Door wolken wit en water blauw door stralen licht en ochtenddauw De getijden rond waar eb en vloed belangeloos ontspringen En in mijn hart verschijnen waar ik ze weer hoor zingen…

Lonkend naar het geheel Zoekende naar waar Sla ik jou open Tastend is mijn oog Adem beroert jouw haar Geen catwalk zal je dragen Mijn intens Rubens vrouw Vol en wulps zijn jouw lijnen Warm klam als pan en duin Waar eb en vloed deinen Geniet ik tot aan horizon Gezicht in struikgewas Smeltend in ademnood Bemin ik jouw zinlijke massa…

Kom wandel met mij aan het strand, waar eb en vloed, kastelen zand op zilte voeten roven. Herinnering is al wat blijft geschreven in de tijd en lijkt alles zo om niet. Geboren en gestorven zijn in de ongewisse zekerheid dat Leven, het geleefde leven liet. Neen,ik leef niet.…

jouw voetafdruk in het nat zand Liet me weten dat je hier ergens was maar uren later waste het spoelend zeewater die waarnemeing volledig van het strand!…

Het mooiste is mij overkomen Met witte zeeschuim overspoeld Maar ook weer van me weggenomen De eb in plaats van vloed bedoeld…

deuren spreken in tijd van duisternis kleuren ontbinden en alles gaat voorbij pijn vindt reden de vloed en ebzucht draai je richting het ongemak ik ben en zet je te kak…

wandelen met droge voeten eerder overspoeld door golfslag en gemoed zout en nat geuit het trekt zich terug zeeën van tijd modderzand, het wordt vloed ik wil vooruit mijn schoenen lopen vol…

eb en vloed en eb het getij van het leven sterk wisselvallig …

Kamerbreed tapijt van zand en pierebadjes Daarachter prijkt een horizon van zee en lucht De honden zwaaien vrolijk met hun staart Ik zwaai terug…

[Perzisch kwatrijn] De eindeloze oceaan wekt weemoed nu mijn voeten staan waar blanke zeilen bolden bij 't licht van deze lage maan.…

Zuigende eb van het gemoed, dat de minuten trekt en dat de vloed diep in zijn duisternis bereidt. Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd? ------------------------- uit: 'Gedichten', 1997.…

de zee bestaan in zwijgen tijd om te verliezen het water trekt zich terug in gesmoord verlangen het verlaten eindeloze hervertelling waart rond in gedachtestromen de snippers oude en oudere vloeien vertraagd heen en weer het verlies wandelt over het water tijd om te gaan…

Natuurlijk heb ik ook liever tijden van vloed, maar de natuur leg je niet aan banden, ook al toont Fortuna haar vrolijkste snoet, aan schijnvertoningen kun je je lelijk verbranden.…

Om iets zocht hij hier een steen om korrels van het zand te kloven en in rijstpapieren regens door het stille eb te gaan waar hij dommelde een traan met opgeheven blik naar boven want hij bleef steeds weer geloven dat de wind hem kon verstaan Om iets zocht hij hier een steen om zo het springend tij te lomen maar het ingeslapen eb zou in…

de tijd die in herinneringen uitdijt afbuigt het karmozijn dat aanhoudt dwingt suist van eb naar vloed eb-vloed eb-vloed zestig, zeventig keer per minuut in ieder tij de vraag naar jou de echo die nou eenmaal echoën moet zelfs als een antwoord uitblijft…

kneed mijn hart van eb tot vloed in overvloed jouw zandkastelen samen delen in gemeenschap goed? zandkastelen en kroonjuwelen Bij eb en vloed.…

Eb wordt vloed en vloed wordt eb bij het horen van haar stem.…

met haar dansende benen stroomlijnen die in dijen verdwijnen speel ik eb in mijn hoofd en vloed in mijn buik de duik in haar golven is een wanhoopsdaad waar de nacht van vol is loopt zij van over zand in de ogen betovert mijn voeten de zee is rond en zij loopt aan de horizon…

je bent gekust door strand en land met een golvende intimiteit als rotsen jou blokkeren ondergraaf je hun granieten superioriteit vloeit in eb en vloedbeweging meegaand naar een eindeloze openheid waar water mist en wolken elkaar bevolken zonder onderscheid…

in je blik zie ik het groenblauw van de zee weet dat wat je ogen dromen mij gaat overkomen nog zijn de golven koud de branding woest ik eb nog in aflandigheid daar waar jij vloedt maar in het springtij van de volle maan zullen wij voor altijd samen gaan…

Glijdend langs mijn hand verzand ik in gedachten getij keert mijn hart…

de vloed ebt weg het zand onthult het wier op schelp en steen…

Of het nu eb is of vloed, dit voelt altijd goed.…

Misschien zal het niet zo boeien, Maar na elke eb moet ik hevig vloeien.…

En het leven is een golf geen boven, geen beneden eb en vloed is een kwestie van tijd en tijd is als de wind of een pasgeboren kind dat schrikt van het licht.…

in dit pak zal ik dirigeren ken elke maat bevrijd het land van juk en tirannie groots zijn de melodieën waar de wind zich aan vergaapt steden in puin legt en zich verlustigt op het land ik ken de klank van opwaaiend zand ze is het lied dat bij eb sliep…

onrust van de vloed op de kabbelende vrede van eb durf te vertrouwen.…

in de stilte wordt zichtbaar wat zuiver is ik spreek niet over kilte maar van rust in een woordloos gebaar woelige stromen drijven naar de zee waar ik in de ontluikende kim een groeiend vertrouwen omhoog zie komen in die stilte van rijzend genoegen waar zand en water komen en gaan vertelt mijn ziel dat eb en vloed mij altijd al…

Eb geworden is…