Netgedichten

netgedicht (nr. 24.702):

Omgewoeld

wij nemen de bekende weg
belanden in een fris seizoen
met verse akkers tot de kim
en klare taal tussen de velden

intussen heeft de landman
voren nagelaten
door dieper ploegen
komen oude resten weer omhoog
als weggezonken tegenslagen

is het de straffe wind
of toch het lage licht
dat mijn verdriet na al die tijd
nu zienderogen stromen laat?

jij die mij kent
ik waag het maar jouw hand te leggen
op waar de pijn nog immer huist
op dat wat weggesneden is

zo onmiskenbaar zichtbaar

Schrijver: annabel, 2 maart 2009

stuve013

ziggo.nl

Geplaatst in de categorie: verdriet

verdriet

3.0 met 10 stemmen

594

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: jan haak
Datum:: 3 maart 2009
Email:: janhaakzonnet.nl; Een heel mooi beeld Annabel !

Naam:: hebus
Datum:: 3 maart 2009
Email:: wietewuitenskynet.be; waar en waarachtig als je voelt als de aarde waarin geploegd, als er in je hart gesneden wordt. dan pas kunnen er gedichten zoals dit uit groeien.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 3 maart 2009
Email:: kerima.ellouisehotmail.com; Hoe zichtbaar de onzichtbare pijn als handen op het hart worden gelegd; heel mooi.

Geef je reactie op deze inzending: