Alle inzendingen over eeuwiglijk

laat mij verblijven enkel en alleen op de zachte toppen van je vingers laat me niet stijgen noch dalen in dromen licht van toon ik wil ontwaken in de rust van je morgen in mooie woorden zonder schroom laat mij je handen vullen met alles wat vleugels heeft in lage en hoge wolken waar vertrouwen wordt gestreeld ik wil verlangen…

Een eeuwigheid van tijd en zoeken, van vinden en weer loslaten, van dromen en doen,... Wat brengt de lente anders dan opnieuw een groot verlangen, mijn ziel die ik in beelden wil vangen maar die ontglipt aan taal en teken.…

met het leven als een sterveling het niet vinden van de zwarte tand zijn symbool van dood in leven hij kreunt al decadenlang terwijl het knagen langzaam duurt de tand des tijds wit verbleekt kent slecht haar eigen genade en de avonturier des goden leert het teren kennen van zij die nooit stierven en zich stierlijk verveelden voor eeuwig…

wanneer ik sterf herinner jij je dan nog hoe zacht jouw handen zich over mijn vingers legden zo verwonderd keek je me aan, alsof je nog nooit in liefde had geslapen jouw mond werd geboren op de mijne en ieder woord bond zich aan onsterflijkheid je was nooit vreemd niet in verdriet, niet in pijn niet in nauwelijks verstaanbaar gefluister…

In mijn eidetische droom bezocht ik mijn gestorven kroegvrienden die hemelden op de eeuwige drankvelden Hemel zonder drank betreden ze niet Uit de wolken regent het jenever en uit de bergen stromen jenever rivieren alcohol nevels hangen boven de velden Een echt walhalla voor zatterikken Mijn oude vrienden herkennen me niet ze zingen het…

Ik wil een privé-detective met een goed karakter die dag en nacht bij mij moet zijn om redenen die buiten me liggen. Zolang de zaak onopgelost is zal hij me niet verlaten zodat hij langzaam van mij kan gaan houden. --------------------------------------------------- uit: 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', 2003.…

Er is weer een dag voorbij gegaan Weer een dag in een mensenleven Leven Hoeveel dagen zal het leven hem of haar nog geven Het is maar goed dat men dat niet weet Leef bij de dag dat je dat niet vergeet Het leven is voor je het weet zo voorbij Voor jou, voor hem en haar en voor mij Dus geniet van het leven Want op de eeuwigheid…

Het waren niet de klappen, zei je. Maar wel de woorden. Dacht je er nog aan? Denk je er nu nog aan? Dat tere vogeltje? In beide kleine handpalmen omsloten. Hoe je het warm blies. Maar niet voor jezelf zou zorgen. Dacht je nog aan zijn woorden? Op de dorpskermis. Een glimmende ballon aan een touwtje. In je kleine hand. "Niet…

Groots in gloed Onze kus voor altijd een massage met een dimensie van en voor eeuwig.…

Op de snaren van het tijdsbeeld, vibreren rusteloze zandlopers. Roestig hoefijzer vangt veel tijd aan de muur, waar is het geluk? Vingers bespelen een oude harp, snaren breken, er vloeit bloed. Regendag, gevuld met niets dan buien, ook in het goede en kwaad. De tijdsreiziger ziet geen nieuwe landen maar met andere ogen. Niets…

Blijven voor eeuwig en altijd Heel dicht bij elkaar…

Ik hoop dat wij het voor altijd zijn, Vrienden in ruzie en in strijd, Vrienden in geluk en plezier, onze vriendschap duurt hopelijk een eeuwigheid!…

het onbehagen verdunt gedachten, verdringt levensgeluk lelijk decor in 't bestaan dwars door het plezier heen het onbehagen schept 'n klimaat waarin een vonk tot vuurzee leidt opstand der Belgen begon na een bezoek aan de opera het onbehagen waarvan de oorzaak doorgaans in de taboesfeer beukt hoog tegen de dijken van natie's tolerantie…

onze voorouders. Wie verstaat hen nog? Woorden raken weg zonder schade: wij immers leven nog. Ik heb het zelf gezegd: liever licht dan woorden over licht. Het boek staat. Geel torent zijn rug die niet als het jonge gras wuifde, aldoor hier stond. Bleef, niet heette. ------------------------- uit: 'Raster', nr. 107.…

Dit is een groet die een verre reis moet maken en waarvan ik hoop dat die aankomt bij jou Ver weg door licht en donker, regen, wolken en luchten zo blauw Ver daar voorbij waar wij niet bekend zijn, maar jij nu de rust vindt daar wens ik jou vrede zonder verdriet, zorgen of strijd daar wens ik jou rust in eeuwigheid…

ik wil - als het zover is met zijn tweeën in één kist dan is het net als nu in bed samen eeuwigdurend pret…

magnoliatak uit het leven gegrepen bloesems vallen al een seconde bewusteloos voor de val in vergetelheid tussen de mobiles verliest het dwarrelend blad alle gewicht - tussen twee jaren een evenwicht bewaren twaalf zachte heuvels lucifer vervangen door aansteker en verder niets nieuws…

Maar altijd wel omsloten met uw eeuwige liefde.…

Eeuwigheid, ik herinner me het, Het was nog voor de val. Stromende lichtstralen, Dromende wezens schralen, Ik kon het intussen niet vergeten. Het komt soms in mijn dromen tevoorschijn. Als een dromerige schijn. Ook al is mijn leven bezeten.…

bent mijn lief, mijn eeuwig lief, je mooie, zachte, blonde, lieve lijf, je bent mijn lief, mijn eeuwig lief…

Aan het einde van de horizon gloort voor jou een heel nieuw licht je mag nu met de engelen zingen samen voor Gods aangezicht Hij heeft je aardse lijden gezien en gaf antwoord op jouw vragen het was moeilijk afscheid te nemen maar Hij zal je voor eeuwig dragen Rust nu maar uit, je strijd is voorbij je bent nu voor eeuwig thuis God zag…

Bezongen op de lippen van de eeuwigheid, zovele dichters beschreven een oneindige smart, ontvloot zelfbeklag, uitgestort in reine licht van ochtenddauw, weebeklag uit mond en luit,oprechte noot uit Orpheus hart, smeekt de veerman zich eenmaal te hullen in de mantel van barmhartigheid, z’n veer over de Stix en mededogen te strijken…

mijn krachten nemen af gekend in voorspoed en aardse tegenslagen toch mag ik zeggen dat ondanks alles waarden van eeuwigheid bouwstenen blijven leggen ook al vertelt de zee mij van komen en gaan het toont in wezen steeds vaker in alles een ondergeschiktheid aan een groter doch onbegrijpelijk bestaan een gewaarwording die groeit…

Rebetika om zelf gevonden te worden zoek ik jou omdat ze klinken als de jouwe volg ik voetstappen waar we samen ooit liepen op elke plek de schaduwen volgend die slechts een aftreksel zijn van jou naar mezelf leiden die terug want jij bent er niet meer En ik, ik ben mezelf kwijt en als je nu bij me weg bent zul je nooit bij me…

Verloren gezichten waarvan de uitdrukking is als uit steen gehouwen als de beeltenissen die het leven al voorbij zijn en nimmer terugkeren Zo koud steekt het woord op ontsproten aan eeuwige winters met gevroren vleugels Ontleend aan ledig begrip en verstoten emoties die meer doen vermoeden dan jij me zeggen wil De pijn zit wortelend…

Jij wordt voorgoed verzwolgen en het leven zal voor eeuwig zijn.…

treurden om het gemiste aardse jaar zelfs de dood laat de schijn van de hoop voortleven het is naakt verblijven in de hel zonder vuur de lucht van aardse oliebollen kleefden aan wolken van wegdrijvende hersenpannen een stinkende draak glimlachte en zei er is geen weg terug alle lantaarnpalen zwijgen bovendien: het is uw tijd dit is eeuwigheid…

de zon vervaagt het jaar wordt oud een schilderij zo uit mijn hart de winter zal nog kouder zijn ik voel me verward ganzen vliegen naar de warmte toe verdwijnen langzaam uit het zicht had ik maar vleugels dan vloog ik naar het nieuwe licht als een zonnestraal kwam je in mijn leven maar als een herfstblad vloog je weg met gouden stiksels…

Praat zacht tegen mij ik wil dat niemand je hoort laat de sterren onze zaligheid in je woorden voelen Leg je hoofd in mijn handen praat met je ogen en beloof me dat we elkaars geliefde voor eeuwig blijven…

geen enkele manier Geen enk'le wijze Echter jouw allure kon Treffen Laat staan zelfs evenaren In 't verschiet voorbij Jij danst in mijn gedachte Stijlvol Vol smaak musiceer jij ook Present in jouw look Zo aanwezig in mijn zijn Knipoog Lach jij naar zowel zon als maan Hoewel zij beide Jouw huid tot in lengte van Jaren Voor eeuwig…