inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 43.780):

Verstening

De zon was verdwenen
met een maan als schil
Onz' kus verlichtte de
hemel. Groots in gloed

Onze kus voor altijd
een massage met
een dimensie van en
voor eeuwig. Later

Die morgen lijf vol lust
't Verdriet van uiteen
Met gebiggelde, maar
bovenal zoute

Tranen die blijven gaan
hoewel 't tempo door
verstening wordt vertraagd
Slechts ten goede

Daar in genevelde
dampen zonder gloed
Weerschijn dus voor altijd
in krochten schuilt

Schrijver: Annejan Kuperus, 6 juni 2012


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 91

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)