Netgedichten

netgedicht (nr. 32.026):

Er fluistert een traan

Rebetika

om zelf gevonden te worden
zoek ik jou
omdat ze klinken als de jouwe
volg ik voetstappen
waar we samen ooit liepen
op elke plek
de schaduwen volgend
die slechts
een aftreksel zijn
van jou
naar mezelf leiden die terug
want jij bent er niet meer
En ik, ik ben mezelf kwijt

en als je nu bij me weg bent
zul je nooit
bij me weg zijn
zelfs als ik je laat gaan
als ik je ooit laat gaan
zul je nooit weg zijn

Iannes Mariatus

er fluistert een traan
over droge wangen

note: vrije bewerking van ooit gelezen woorden
bij de crematie van een vriend