Alle inzendingen over existentialisme OR spiritualiteit OR mystiek

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

tekens uit een ver verleden verlokkingen en kunstig bedacht samenhang en de Yggdrassil tekens van spiritualiteit geheimzinnig en mooi tekens van leven ver voor ons N is Waldh God van de friezen rustgevende bosgod hij geeft genezing Inspirerend, maar de wereld blijft chaos.…

mystieke scheppingsdrang…

bij ontsluiering van je verborgen gezicht ontdek ik jouw mystiek in bescheiden schaduwlicht door tinteling van ogen…

ik zag je wieken op vleugels van hoop langs de fundamenten van geloof en liefde scherend op weg naar de droom het waren de drie oefeningen uit een vaag verleden die ooit aan het bestaan de nodige spiritualiteit wisten te geven hun spirit en glamour zijn verdwenen in de oppervlakkigheden van de voorbije eeuwen de droom blijft…

je klopte in mij schat ik wist zeker dat jij het was al die jaren heb ik op jouw spiritualiteit gepast als onwetend fantast lijnen uitgegooid naar vreemd en onbekend in sprookjes en lieve dromerijen het kwam wel dichterbij een hand op je zij maar nooit het echte vrijen totdat mijn blik uit een carrousel van mooie momenten…

heb niet met magie gespeeld tover nooit uit dozen ben ooit een goochelaar geweest blijf in mystiek geloven alle sprookjes kwamen boven van goede fee tot boze geest samen hebben we genoten aan de rand van het bos de oude vos is er nog steeds steelt in plots bewegen de magie van het ogenblik helaas onze mystiek wordt niet gegeten…

thuisreis was het een droom of verwaaide herinnering door mensen gekneed tot een heilig beeld toch wandel ik bewogen naar huis mijn rugzak vol kruimels en sporen van bemoediging…

overgave mooi doch zwaar aan het ritme van het leven kent geen maar slechts beleven als ik daar op kan vertrouwen en niet door de waan word bestoven pas dan ben ik in staat te geloven…

Matrassen op de grond Tedere omarming De volle maan volgt ons liefdesspel Aanraking van lichaam en geest Eenheid We voelen ons verbonden en beschermd door haar zilveren licht Zij neemt ons mee naar een eeuwige Bron van liefde weerspiegeld door de zon…

er is een tijd van komen de eerste stap van gaan een poging tot scheppen om dat weer los te laten ja, ik was met veel begaan maar het meeste bleek al in een ver verleden verlaten of tot stof te zijn vergaan torens van gestapelde beelden bouwde ik om me heen het was slechts mijn gegeven tijd inkleuren het waren de momenten van stilte…

Ik hoef niet meer naar Tibet Want in mijn geest heb ik dat bereikt Niets kreeg mij klein en ik kreeg altijd hulp En altijd word ik me daar op zondag van bewust Als ik uitrust en me vredig voel Ik fietste de aarde al rond En leef met schizofrenie Prikkelarm en vol humor Ik vind ziek zijn niet leuk Liever was ik energiek Maar in Tibet…

De krachtige paarse gloed die de hemel met het avondrood kleurt raakt zijdezacht de mondjes van mijn wad en voert ze met het leven dat ik iedere dag een beetje los mag laten niet dat ik mijn dood voorspoedig maar de lessen die ik krijg zijn schoner dan de rozenprinsessen in de ballerinatuin, ‘k zou met ze willen dansen ofschoon ik in het…

zoals een merel voor het raam zijn heldere lofzang fluit, mij in alle vroegte raakt, verblijdt zoals mijn stem naar buiten maar ook naar binnen stroomt de ruis verstilt, de klank verrijkt zo wil ik zijn als het woord dat in me zingt, zo klaar zo schoon dat uit ‘n zuiver gestemde bron een bedding zoekt, weervindt…

Het is de maand van het spirituele Ik lees ’t essay van Sophie van der Stap Het raakt me, nog geen dertig en zo knap Ontleden al het individuele Ze heeft de Fransen lief, het zijn er vele Eén vissenkom is voor haar veel te krap Maatschappelijke grenzen, zet u schrap Establishment u vat haar maar ten dele Het liefst begeeft ze zich in andere…

Het kerkje aan het oog onttrokken Door vol geworden voorjaarstwijgen Bewaart geruime tijd het zwijgen Weet me een schrijfsel te ontlokken Sinds Christus op een wolkenwagen De hemelen werd ingereden Werd er voor wederkeer gebeden De mens was bang, terneergeslagen Wel is er kort nadat Hij ging Nog iets opmerkelijks geschied Tijdens een godsdienstoefening…

de eik buigt zich naar mij neen, het blijken zijn jaren die mij echter groeten fluisterend wel te verstaan en spreekt in woorden die mij doen bedaren, hou mij vast, omhels mij ik zal je doen rusten en de loop van de sterfelijkheid verklaren ik groei als het licht mij kust en slaap als de koude mij in slaap sust ik bloei wanneer de zon mij…

niets is voor niets in alle mystiek om ons heen waarin wij broeien groeien en bloeien in de kunst des levens…

Thuis hadden we geen existentialisme maar wel een tafeltje van formica op drie poten in de vorm van een palet. Op de fiets dacht ik: wat een rare snuiter is die Campert Als hij zulke lezers heeft. wat zou hij schrijven.…

Gelijk de geest van Jezus herrees in de levens voor wie in geloven, kan men nu ook het licht en de spiritualiteit van Oscar Romero niet meer doven. Zijn geest verheven tot de zaligheid geeft Hem leven tot in de eeuwigheid.…

in getuigenissen zweemt de mystiek van hun bestaan zonder repliek…

het vlees voelt in haar geheime mystieke bewegingen ademstoot, na ademstoot innig en intiem in omhelzing.…

Wat is nog te vertrouwen? Wat je ziet: foto's gefotoshopt bijv. een olifant met naast zich een leeuwtje die hij beschermt en jij die het gelooft wat je leest: berichten uit de krant op de tv? gedichten zomaar verdwenen waar is nog een plek die veilig, niet lek die altijd goed en eerlijk Zelfs 't Universum lijkt het leuk een mop met ons…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

In de wind sporen van afwezigheid, vlagen van verbijstering en een huiver. Onkenbaar wordt bewogen wat bestaat en verwaaid steekt achter een strohalm en verrekt.…

meningen Leidraad voor’t verstand En Kant Hij eindigt met Verdinglijking en het grote vergeten Maar o filosofie Ik wil weten Van de wereld die alles is wat ’t geval is En van de appel, de sinaasappel en de fruitmand van kennis En Popper en Gestalt-switch Post- en on- en antimodernisme Nee, nee ik vergis me Ik wil weten van Sartre Het existentialisme…

Het existentialisme, legde je onnavolgbaar uit, is pas écht humanisme - en dat bleek filosofisch fruit, vitamine, voor mijn denken. Ik bleef je lezen, telkens weer - maar zag verwantschap slenken. Jij koos soms averechts; dat deed zeer.…

Lichter dan licht. Zijn gang was soepel Zijn tred was veerkrachtig Zijn juk was licht Al wat Hij droeg was liefde. En alsmaar deelde Hij daarvan uit. Hij werd lichter dan licht En zo ontsnapte Hij aan de zwaartekracht.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Jij zag de zon Jij zag de maan In je dromen Die niet konden bestaan Het licht in jou Kon niet uitgaan Daar waar je steeds was Omringd door vrienden van de geest Die er in de eeuwenlange kosmos zijn geweest Ontmoetingen in de spiritualiteit Ontmoetingen in de verleden tijd Trillend en bevend Vaak in paniek Het leven stukgeslagen Om de zwaarte…