Netgedichten

netgedicht (nr. 69.673):

Spoorslags

je klopte
in mij schat
ik wist zeker
dat jij het was

al die jaren
heb ik op jouw
spiritualiteit gepast
als onwetend fantast

lijnen uitgegooid
naar vreemd en
onbekend in sprookjes
en lieve dromerijen

het kwam wel
dichterbij een hand
op je zij maar
nooit het echte vrijen

totdat mijn blik
uit een carrousel van
mooie momenten
jouw magie onderkende

spoorslags zijn wij
vertrokken van het stoffige
station om ook in de toekomst
nergens meer te stoppen