Alle inzendingen over gapen

Maar als de palm plots opengaat, En aders even gapen, Dan sluit een kramp Hem in mijn hand Totdat hij gilt. Want bloeden doen we samen. ----------------------------- uit: ‘Kaneelvingers', 2005…

van mij mijn haartjes zijn zwart en jij bent blond kijk, nu draai ik mijn gezicht opzij en is mijn hoofdje ineens niet meer rond Als ik lach, lacht de spiegel met me mee en als ik praat, praat de spiegel terug gek hoor, hij ziet ons alletwee en hij doet alles net zo vlug Er is één ding wat hij niet kan kijk nou, we beginnen te gapen…

Nu lopen er zeer verwende "voetbalheren", meer wanstaltig getatoueerde apen die ons alleen nog maar doen gapen en weinig noemenswaardig meer presteren. Bij zulk een lamlendige vertoning past zeker geen miljoenenbeloning.…

Vertraagde ijskristallen wervelen wollig en woelig langs mijn raam, Ik gaap, in winterslaap. Koning winter geeuwt, totdat het overtollig uit haar keelgat sneeuwt en alle kids vinden dit wits ontzettend lollig.…

Ik gaap, rek me uit en laat de kleuren opnieuw toe. Deze morgen (terwijl zij nog steeds slaapt) maak ik mijn eigen huis. Buiten wordt de komende zon geroepen door een dappere merel.…

het lijkt zo gewoon in vrijheid slapen in vrijheid eten in vrijheid gapen in vrijheid weten het voelt zo gewoon in vrijheid ontwaken in vrijheid denken in vrijheid praten in vrijheid laten maar het is niet gewoon te ademen in een lucht vol vrijheid te zwemmen in een zee van vrijheid te leven in een land in vrijheid toch ben…

hoogte geeft geluid zijn stilte terug mensen buigen in gebed generaties litanieën hebben heiligen met rozenkransen neergezet beelden gapen op pilaren ogen navelstaren en hun handen reiken naar de Heer de zon mat kleuren door het glas in lood, verlicht het bidden voor de dood stofjes dansen heel devoot in slierten rook van…

Honger loopt op straat langs helverlichte ramen koopwaar dat te gapen staat gedeeltelijk verpakt in linten en wat krullen de jeugd iets uitgezakt ogen krijgen nooit genoeg van kijken naar het schaars verhullen dat een te kort rokje doet regen breekt het spel van loven en aan bieden kou verlept de passies snel de eerste druppels…

jij had de zeldzame performance van binnenkomende schuchterheid en een blijde vrijheid om de warme ontvangst bijna lijfelijk te voelen het gapen van deze kloven ben jij gelukkig nog niet te boven nog showt alles naturel als op het lijf geschreven de tegenwind die pittig waait voelt niet als blasé maar neemt wat kleine stukjes…

toen de glazen glazig bleven de borrelnootjes weggehapt kruitdampen moeizaam weggedreven peuken waren uitgetrapt appelflappen, oliebollen in magen waren weggepropt kinderhoofdjes zachtjes tolden gapen werden weggestopt honden, katten weer verschenen opa's, oma's langzaam waren weggezakt voornemens al weer verdwenen nog voordat ze waren…

onder heiligheid van schijn kent het leven vele kanten als ik praat over mijn en dijn blijken mijn woorden balken en de ogen van de ander, gedragen door splinters, toch nog blinde bollen onder een sterrenloze baldakijn in mijn rug gapen velen gaten soms met zout verweven ook ik ken het haten, pekelen en kneden onder mijn hand is en wordt…

Buiten nieuwbouwmuren gapen blokkenwijken gelaten. En hier lig ik, huisnr 6, in het rechte rijtje buren. Verscholen tussen lakens. Oren in koepels. Handen, knieën om mijn kin. Nog zo’n ochtend. Nog zo’n illusie van nieuw begin. Het huis krimpt. Minuten kruipen. Ik ben een klein product. Een tablet in plastic opgesloten.…

Maar op dit kleine plekje vond Hij eind'lijk rust om te gaan slapen: Hij laat haar over 't zwarte gapen, Domdwaas onder haar lokkenpracht. - Een fijne etsnaald schroeit de wond Weer dicht, bij 't schild'ren toegebracht.…

Kan ik eindelijk weer goed slapen en hoef ik jullie overdag niet meer vermoeid aan te "gapen".…

Het eilandvolk kon eerst slechts gapen maar weldra kwamen tongen los. Ze lijken sterk op onze apen. Verdraaid! De neusaap uit het bos. Arm dier, het zou van toen af aan als “Hollander" door 't leven gaan.…

ik wil springen maar kloven gapen me aan hebben alles gedaan om me te weren ze gronden me af beleven me pas als ik het echt ga proberen toekomst delen in het zwarte geplet door zwaarte en kracht waarvan ik vooralsnog niet kon winnen zo dacht ik in de arrogantie van mijn zelfmoordlach wachtend op jouw beminnen zweven is begin…

Meisje Rommel wil gaan slapen meisje Rommel is zo moe Ze doet haar oogjes toe Vandaag amper drie jaar draagt bloemen in het haar te moe blijft zij maar gapen Meisje Rommel wil gaan slapen meisje Rommel is zo moe Ze doet haar oogjes toe Slingers, ballonnen en cadeaus iedereen blij, niemand boos snurkt mijn liefje als een roos Meisje…

als de maan is uitgeslapen en de zon nog even wacht ik na wat rekken en wat gapen mij voorzichtig losmaak uit de nacht ruik ik bloemen zet ik thee smeer ik boter op mijn brood ga ik met de lente mee kleur ik bleke wangen rood als een vogel in het gras die met schuine kop naar voedsel speurt zie ik hoe jij in versleten ochtendjas…

Langs zijn grenzeloze geduld laat dageraad zichzelf begaan Zonnebundels meren zacht aan, haar sluimering in stilte gehuld We ‘rustten’ hier zo lekker knus, waren dik en dun voldaan bevriend Toch, ondanks 'k net heb gegriend, wek ik haar met m’n zoetste kus Tongrollend schenkt ze me een gaap, openheid drenkt zich in door slaap Straks…

En voel mij ontzettend moe, Toch kan ik niet slapen, Het maalt maar in mijn hoofd, Af en toe zit ik te gapen, Hij had mij toch eeuwige liefde beloofd? Maar na 3,5 jaar is er al een gigantisch gat, Waar ik steeds dieper in val Niets dat de pijn nog verzacht, Dus zit ik te wachten op de knal, Die onvermijdelijk komen zal.…

En kan een reiger gapen? We weten het geeneens. Kan een zwaan wegkwijnen aan een gebroken hart? Een vogel zijn lijkt soms zo mooi maar ook voor hen is het leven hard!…

verdwalen de woorden en laten geen rust ontsnappen de zinnen doorlopend de deur naar donkere kamers vol zwartwitte kleur de bladzij die gister of ooit is geweest ligt letterlijk open voor ’t oog van mijn geest wil amper geloven in klok en in tijd zo onderste boven wat wakend verglijdt ik ben niet bevreesd voor de nacht maar ik gaap…

We willen wel weten wat na de dood of voor het leven komt dwaas gapen naar nooit houdt ons nu al bezig mijn god Hebt u me geschapen of enkel opgeheven uit natte klei van schimmelachtig donker O mijn god verzwijg het ons laat ons eeuwig dromen nog niet achterhaald zijn vertel het later pas wanneer onze tijd vervaagt en deze confronterende…

Ik heb vannacht heel diep geslapen, Languit liggend in mijn bed, Dromend van de grootste pret, Word ik nu wakker met veel gapen. Vlug m'n nest uit snel snel snel, Anders mis ik de tweede bel En moet ik morgen om acht uur komen. Daarom spring ik op mijn fiets, Rij hard vooruit en denk aan niet, Behalve hoe mijn droom was afgelopen.…

denkt zeg het maar niet voelt zich niemand gekrenkt raden is leuk is knoeien met een vergiet ligt er iemand al in een deuk nee, het is al even ernst wat de klok slaat een zondagsgeluid waar iedereen praat een windje laat zich krap voelt in zijn huid knap vervelend als de stilte van een nog maagdelijke bruid ik kijk nog eens naar u en gaap…

ik betrap mezelf op een vleugje heimwee naar het oude Frankrijk Hotel des Alpes tout le confort A Die route de Gap en de Grand Garage van A.Saviard Centre Ville waar je destijds terecht kon voor een Peugeot of Simca de snel vervagende schildering op de oude muur in Pontaix maakt weemoed in mij los met het glas pastis op het…

Wat sta je daar versuft en dwaas te gapen? vanwaar die rare trek op je gezicht? Wat heb je nu alweer voor doms verricht? Je oogt in elk geval niet uitgeslapen. Ik wil dat je meteen deemoedig zwicht, probeert om al je moed bijeen te rapen, al ligt je hersenpan op apegapen - hoewel, ze was ook nooit een zwaargewicht.…

een tijd van donker en wat hinder, december laat gapen maar ook geeuwen. oude kerstbomen en houten tafels mooi aangekleed, zo elegant en struis. de geur van taart en warme wafels, kleurig lichtjesfeest op straat en thuis. december, de maand van familie en bezoekjes. een druk moment van feesten en bezinnen.…

Gekke meid, ga maar slapen Want zelfs de duinbloemen gapen En de zandkorrels bewegen gewillig opzij Als ik mij eindelijk neervlij. Door duizend sterren bedolven Zak ik nog dieper en wanneer de golven Mij bespoelen en meenemen naar beneden Droomde ik dat wij het licht uitdeden.…

we moeten nog wat praten jij en ik, over de gaten die gapen tussen onze culturen we moeten nog wat proeven van wat ongeproefd is gebleven wij samen, zoals die ene keer naast elkaar op de bank Albona, vreemde meid geef me een enkel teken ik weet een leuke plek om samen nog wat bij te praten van elkaar nog wat bij te proeven…