Alle inzendingen over geniepigheid

Wie hier nog jager is, heet smelleken, vliegt in het geniep achter struiken en duinen, overvalt genadeloos in stilte onverbiddelijk. Wat hier verleden heet, spoelt aan, breekt af bij zijn veren, raakt overspoeld, wandelt afgekalfd als eiland regelrecht in zee. 2. Een grens ternauwerloops lucht.…

Het scheelt 'r bijzonder veel centen: de schoonheid ontloopt zo d'r prenten en in het geniep heeft ze drie meter diep in d'r tuintje zes dode agenten.…

sterker was dan hun ruwe last het zware witte lood op ons vertrapte hart verwondingen en doodslag in diepe smart ik vond een bewaard stukje oude krant van tweeledig 1 juli vergeten want waarom willen wij niet tezamen als Nederlander schande schamen met paplepel en schoolboekentaboe jammer zonde zwarte vel waar toe smet geslikt in het geniep…

als een cascade de ruimte vult verban de harde leemte in dit stil verdriet De waarheid verdraagt de kilte niet Ergens stolt het hart de stenen rollen door het hoofd vermorzelen ons met een streling, met knokkels van een zachte hand Mijn ogen dwalen af naar het teken aan de wand binnenskamers lijkt het veilig maar de schijn sluipt in geniepigheid…

De geniepige gast drong door de gevel Met een stroopstem. De Weegschaal belooft me een sprookje Een nieuwe vonk in november 3 geluksgetallen om uit te kiezen. Er gebeuren rare dingen. De regenpijp loeit als een kerkorgel. Alsof de herfst haar verstand schonk aan de zotte zomer. Zelfs het plaaster gloeit.…

bleef doodstil, er kwam niks uit; de achtertrap was minstens slinks te noemen; hypocriet, ver onderbaks ik bleef mijn kalme zelf, sereen als uitgestreken laken strak ik dacht me naast het veld alleen met hém een loden baar dan krak nog steeds geen fluit, niet eens gepiep een zinkend ik; een zachte herfst verwaaide mijn haren, luwde in 't geniep…

mijn hart al zegt hoeveel je van mij in jezelf herkent en dat jij het ontbrekende stukje bent van de puzzel die zichzelf nu legt Laat me voelen hoe wij versmelten in eenheid van ziel en zaligheid verstrengeld in een vurige brand vormt onze parelmoeren band van het gemiste sentiment bevrijd Laat me al de angsten moorden die in`t geniep…

Met scherpe zeis en in ’t geniep danst hij stakerig de horlepiep. Ik lach en schater; hoe macaber wijs en lied ook zijn: zijn knekellied verdriet mij niet. Dapper ook de dorpse boer, hij melkt en wiedt en oogst: voor hem ligt welvaart in ’t verschiet.…

Opblijven tot je bijkans sliep en dan in de bedstee waar je stiekem en in het geniep tussen de deurtjes door kon kijken wat of oma daar wel deed. Als de lampen eindelijk uitgingen en dus oma ook ging slapen was het donker maar je was niet bang Want oma lag toch immers naast je, slapen als een marmot, kon snurken als de beste.…

als prille vrouw Op zoek naar een partner in de morgendauw Dan sta je daar,een mooie stralende bruid Verlangend kijk je naar de toekomst uit Drie dochters schonk jij het levenslicht Vervulde vol liefde je moederlijke plicht Sterk doorstond je elke tegenslag Met nieuwe moed en blijde lach Maar deze strijd kon jij niet winnen Het sloop geniepig…

En 's avonds op je kamer zit je je ouders tegen de vlakte te schrijven, je dicht en heerst in het geniep over het leven, een lelijk joch met een duivel tussen zijn dijen dat ooit de mooiste meisjes zal berijden – ja en je hand die nu zo woest papier bekrast houdt op een dag een vlammend boekwerk vast.…

Wat wij hebben, dat gaat heel diep, jij voelt je geborgen bij mij, maar toch doen we 't steeds heel in't geniep, en is er in het echt geen plaats voor 'wij'...…

In het geniep slechts mag men krenken, Maar niet een facie ranslen dat het knalt, Alleen omdat die trek mij niet bevalt. Iemand mishandlen zonder reden Getuigt van tuchteloze zeden. Ik wil niet in die smalle huizen wonen, Die Lelijkheid in steden en in dorpen Bij duizendtallen heeft geworpen...…

Ze wanen zichzelf moedige militairen, maar in het geniep zijn ze de meest laffe misdadigers, die er bestaan. Hun herenliefde is net zo agressief als hun vijandsdenkende levensvisie. Abnormaal. Hun idee van liefde lijkt op mitrailleurvuur. Mijn hart ligt als oud vuil in de goot voor het grijpen.…

Zoals de geniepige moordenaar een aanslag beraamt op mijn adem. Traag genoeg om het hart nog wat te laten huiveren in een stil vermoeden. In die geladen uren heb ik gesnauwd naar de zingende stroom naar het lied van de paradijsvogel. Mateloos is de afstand tussen de stadsrand en de tropen.…

Vol deuken in flacons covidvaccins, Terwijl heer dokter Pfizer zijn vriendin Niet bruut, eenzijdig in een pakje boter Belaagde, daarmee stemde ze niet in Kortom, dat hij haar niet te grazen nam Maar dus MET haar naar bed ging en MET haar De liefde ging bedrijven - iets wat John En Jan en Marco en die andere B Sinds jaar en dag in het geniep…

Als 'ie op de dienstmeid vloekt, zegt 'ie 'Gossiemijne' Meneer Piet Lut, die rekent zich bij de brave mensen Die de prostitutiezaak vreselijk verwensen Hij is van dat fijne soort, die de schijn vermijden Maar de kat in 't donker knijpt, op de keukenmeiden Meneer Piet Lut, als vrijgezel, had een aardig meissie Daarmee deed 'ie in 't geniep…

Hoe op een dag van “ons “gebons klonk Niets met hem van doen had en moed wegzonk Log de gedempte stemmen fluisterden Razzia, kampen, arrestaties de dag opluisterden Een mannenstem luid ook zijn naam riep Uit geniep buren toekeken en wegweken.…

Er waart een venijnig vergif rond, als een pestvirus verspreid het zich; geniepig druipt het uit elke schimmelhoek van facebook, gaat het kwaadaardig viraal op X; groeit en woekert het onderhuids, onderbuiks, als een boosaardig kankergezwel, tot het zich een weg naar buiten ettert uit de strot van zogenaamd keurige hardwerkende mensen.…