neergehaald en uitvergroot

het kwam gestrekt, met been vooruit
verstak mijn scheenbeschermer links

het bleef doodstil, er kwam niks uit;
de achtertrap was minstens slinks
te noemen; hypocriet, ver onderbaks

ik bleef mijn kalme zelf, sereen
als uitgestreken laken strak
ik dacht me naast het veld alleen
met hém een loden baar dan krak

nog steeds geen fluit, niet eens gepiep
een zinkend ik; een zachte herfst
verwaaide mijn haren, luwde in 't geniep
het heetst der strijd tot lauw bedaren

"de spelers zijn geen spelers meer
maar viezige insecten
en rust dat is niet langer rust
maar vreselijke gekte
van woeste geesten, droeve spoken
die bloed en pijn hebben geroken

Ik ben zo leeg als ijle lucht
die zachtjes in de kiem smoort
elk lachske traan en zoete zucht;
gedonder dat je níet echt hoort
of ziet, behalve als je dieper kijkt
en 't nog futieler is dan't lijkt."

verkwikkend douchen, kleren aan
de wereld ligt aan blauwe voeten

Schrijver: kuirinck, 30 december 2004

kuirinckmsn.com

geel geel rood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 8 stemmen 1.500