150 resultaten.
Steeds onbeschaamder
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 96 hoekstenen zijn verdwenen
privacy is verschenen in plaats
van cohesie in de maatschappij
steeds onbeschaamder
wordt het grote graaien in
het verdraaien van norm en recht
alleen het boek is nog echt
met wetten voor en van
mensen uit generaties geleden
de tekenen verontrusten
maar van binnen uit
groeit er verlangen en hoop
wij zullen…
Gronings verzet
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 88 De provincie Groningen verwordt
tot een ruïneus gedrocht en die
verrekte NAM blijft maar graaien
als een door geld verblinde
Dagobert Duck, terwijl ze de
zwaar gedupeerde Groningers met
een kluitje in het riet sturen.…
Pensioen - Duosnelsonnet
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 279 Kies iets waar slechts jijzelf in graaien mag!…
één - gezind - huis
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 40 laat me dit gebied
in de nacht verkennen
ongemerkt
deze landstreek des doods
wat ik heb vervloekt en veracht
want ze lieten me buiten staan
en namen mijn minnaar af
delfde voor mij 't graf
steeds weer opnieuw
op de wegen des levens
lieten ze mijn vrienden
de andere kant opkijken
hun motto is graaien, de economie
moet blijven…
Gestriemd
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 3.587 roomblanke, gave vel bevalt me
Het dons op de bovenlip vertedert
Alhoewel ik al te jongensachtig
Weiger te verweken
Ze veegt een ontsnapte traan van mijn mondhoek
Als een klopgeest jaagt ze door het bloed
In schijngestalten opgesplitst
Haar tomeloze vloed verandert
Tekent nieuwe lijnen
En haar gelaat glundert weer
De hand vat moed
Om te graaien…
Meditatie
netgedicht
2.0 met 100 stemmen 17.295 sparrenhouten wouden graaien
naar gouden oorden hoger
dan ware woorden woorden
paaiende praatjes
van koude wind
dennenmossen bossen waaien
waar golfjes klotsen
over rotsen rotsen
fraaie waters
in mijn zijn - net wijn
schoonste der schoonheden
komt voorbijgegleden door
mijn lome weten weten
als een gans over egaal
vijvervlak…
Mommespel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 95 ontbijt en beschuit
danst en huppelt met oude gewrichten
zwierig een wals, haar lippen getuit
zij luistert niet naar aardse zinnen
draait haar rondje iedere dag weer
weet van vroeger hoe te beminnen
hunkert naar mannen keer op keer
laat blauwe ogen rollen en draaien
geeft donkere wimpers schimmig vals licht
kan het niet laten alweer te graaien…
LITERAIR CAFÉ
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 454 Zou de Joodse voorzanger zich draaien
In zijn verre massagraf misschien
Als hij nu zijn bedehuis kon zien:
Handen die verwoed in schaaltjes graaien
Rode sterren die de boel verfraaien
Kaarsen, zielencake van Halloween
Wijn waarvan ook ik mij graag bedien
(Net als indertijd Paul van Ostaijen)
‘k Huiver in de opgeknapte Sjoel
Op een zondagmiddag…
Verdwalend in Gods huis
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 465 ik zag ze staan
ogen hemelwaarts
schouders rondjes afgezakt
afgegleden als je buigt of barst
bot de koppen
op de dikke nek
met starheid ingebed
stijf staand van gebeden
vingers friemelen aan het kruis
meiden dromen schurkend
duivels ongerechtigheden
graag verdwalend in Gods huis
handen graaien zacht en wit
beesten smakken mond en…
ogen in gebarentaal
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 469 het kransje is kapot
de thee
werd heet gedronken
orenloze glazen
brandden handen
lippenpijn als straf
voor gretig zijn
in knusheid
warmen oude lijven
oogjes in gebarentaal
handen pakken
bibberend een doekje
vingers graaien
naar een sjaal
een ketting rinkelt
langs een dunne pols
roddels maken dagen vol
de thee was heet
de…
mijn schaduw deelde zich
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 920 eerste schrik
verlamde en nagelde
de voeten in het zwart
de splitsing was volkomen
ieder deel stond nu apart
zolen op de grond
de rest gewoon illusie
mijn geest verdroeg
niet deze werkelijkheid
maakte schreeuwend ruzie
ik heb het donker
uitgedaan, gedachten
laten waaien, ik zag
mijn handen iedere kant op
gaan om naar houvast te graaien…
Vloeiende vlam
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 die niet verteert,
maar omlijnt
wat ik nog niet vatten kan -
zou het dat
ik misschien laten moet,
mezelf in het beeld
mag draaien, dansen
buiten adem,
geen lucht meer,
maar niet opgebrand,
want het vuur verteert niet,
het geeft
warmte,
als ware het licht,
lucht…
ik kan het beeld niet vormen,
nog niet zolang ik maar blijf graaien…
spiegel ik het water vlak
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.256 ik voel me drijven in
een oceaan van handen
kerels en wijven die
met hun vingers wijzen
dreigen en graaien
strelen en me aaien
om me zo te paaien
tussen zon en de haaien
spiegel ik het water vlak
probeer niet te verzuipen
in mijn natte pak
ze zoeken in mijn geest
zijn overal geweest
het rood van wonden
littekens zijn nagelaten…
Potpourri
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 64 soms voel ik mij een kraai
dan weer een raaf en graai
wat deksels bij elkaar
Of ik een papegaai
met bontgeelblauwe kleuren
ben of een Vlaamse gaai
ik ruik aan alle geuren
En woel ze door elkaar
net als mijn krullen, maar
met schik en jool en luim
zuig ik dan uit mijn duim
Zet alles op een rij
als een adventgeschenk
(meer vent dan…
Zij (2)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.024 Ik ontdek de kerven, beten, knepen
Als sporen van lust op haar rug
Ons lied duurt, een bitter, laf graaien
Naar haar troebel grasland
Stiller dan een steen
Zat zij in haar rieten kooi
De weerstand geknakt
Verweesd het kruis dragend
Met verkrampte lippen
Haar tong in de klem
Tot er een huivering door haar ging
Haar geketende polsen rusten…
Theater van de dag
netgedicht
4.0 met 46 stemmen 54 de films
bleven komen
waarin schrijvers
en regisseurs
dromen gestalte
hadden gegeven in
andere maatschappijen
dan het huidige leven
ideologische ideeën
zoals menselijk talent
hebben ooit andere
waarderingen gekend
toen het bestaan nog
niet was ontwricht
door de graai van hebben
en het immense ego ik
de maatschappij is grijs
van…
ZWARTE TRANEN
gedicht
3.0 met 18 stemmen 7.687 Al het schenden, met voeten treden,
graaien, overstromen, al het fanatieke
moorden en oplaaien – godzijgeloofd
kon ik ze hier gedrukt voorbij zien komen
en overgaan tot de orde van mijn dag.
Is het ooit anders geweest? De een heeft
nooit geweten wat hem raakte, de ander
is het weer vergeten.…
De Boeren
gedicht
2.0 met 3 stemmen 6.057 's Zondags, na de mis, schuiven zij,
geschoren, in overhemd, vervormd, onwennig, over hun
akkers
en staren naar de aarde die zij in de week niet zien
door het bijziende graven en graaien.
-----------------------------------
uit: 'Gedichten 1948-1993', 1994.…
Mijn vader
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 396 Een flauwekul gedicht
Mijn vader was een sterke 'werke'
dat heeft menigeen kunnen 'merke'
Mijn vader gaf veel aan de 'kerke
en investeerde zelf in een 'zerke'
Mijn vader zorgde voor 8 'vlerke'
en hield ze goed binnen de 'perke'
Mijn vader kon goed 'graaie'
en was er bij als de 'haaie'
Mijn vader kon niet 'paaie'
liet…
stijf staand van gebeden
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 305 ik zag ze staan
ogen hemelwaarts
schouders rondjes afgezakt
afgegleden in een buig of barst
bot de koppen
op de dikke nek
met starheid ingebed
stijf staand van gebeden
vingers friemelen aan het kruis
meiden dromen schurkend
over duivels ongerechtigheden
graag verdwalend in Gods huis
handen graaien zacht in wit
en rond, beesten smakken…
Oorlog
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 177 Ze maken je bang
Het duurt heel lang
Ze gaan hun gang
Jongen de aarde blijft wel draaien
Ze blijven graaien
Laat je niet aaien
Als een hond bang in de nacht
Wij kijken het aan
Je lacht
Vandaag vijf jaren jong
Weet je hoe het verder gaat
Hoe het begon
Machtig waarachtig
Het leven is pijn
En verder ook prachtig
Laat je nooit…
Oneindige muze.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 90 Oneindige muze
Ligt niet voor het graaien
ook niet wanneer je denkvingerig
elk leven uitdagend blijft paaien.
tredes overstijgt
in leegtes tuimelend
grabbelend naar tijd
weer een illusie ten spijt.…
Zondvloed keert getij
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 844 Langzaam schept de herfst
doorzichtige velden met
bruinrode schaduwen
lijken op slagvelden van
verslagen ridders, verminkt
onder verloren licht
waar stormachtige bladeren
knielen naast naakte
winterbomen, huiverend
zonder zomergewaden
bidt de priester tussen
stervenskoude en beroofde
lichamen, ontdaan van al
het bladergoud
graaien…
voor vandaag
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 662 het herdenken
door een ritmische onverschilligheid
het gebeurt zonder woorden
zoals wolken onder de maan of het traag vallen
van septembernevels die de laatste bloemen doen verdwijnen
achter leeggeroofde bomen
vreemd is dit niet
ieder uur belandt in het verleden
of in de geluidloze afstand tussen waarheid en leugen;
het graaien…
Ons meisje
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 2.138 Armpjes graaien in het rond onzeker en onbewust
vingertjes allemaal compleet van pink naar duim dus.…
Contrast
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 161 De lente werd een purperen gang,
er bewoog licht in het prille groen,
stappen knarsten een winter lang,
in echo’s gekrast in een nieuw
seizoen, ik versnel een meter om
in het gezicht te komen, en jou
in het natte gras te paaien, graai
het botergeel uit de paardebloemen,
in de lome spiegel van de morgen
paren bijen om de geuren, zoemen…
Gewoon een appeltje
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 335 Een graai, een zak verdwenen was het ding
de schaal stond leeg, dat mooie ding
de appel daar werden tanden in gezet
mooi was tie niet meer maar let:
Mensen pakken zelden, ook van een mooie schaal
het laatste stukje, da's toch niet normaal?…
Aardbeving..
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 571 zoals de brutale krassen van een botte schaats
Een wolk van stof ontsnapt uit grotere scheuren
als voorbode van 't verval, dat staat te gebeuren
Opgemerkt maar ongemoeid voltrekt verder lot
rammelend van kracht... verbazingwekkend vlot
Dieper klievende kloven loeren al gapend rond
zien in alles voedsel, voor een hongerige mond
En gierig graaien…
In het voorbijgaan
gedicht
2.0 met 16 stemmen 9.822 wat de ochtend bracht haalde de middag
weg, verliezend zich weldra in blauwbestoven
nacht, wij zoeken
al het moois bij elkaar
en laten de rest, de boel
draait lelijk door, wij vegen onze
voeten, graaien met handen vol gaten
wat de nacht niet haalde; alleen
in het voorbijgaan zich tonend: een vlaag
de ochtend, een lichtspel de middag
een…
Mallemolens
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 113 veel weerstand, met
de trotse ruggen in de
wind, rusten niet voordat
het kaartenhuis zich
heeft vermalen tot
wantrouwen en de
reinste tarwe is
gemalen tot gistend
meel, waarmee geen
brood meer is te bakken,
en in eigen brouwerij om
de hete pot te draaien
van verzuurde balkenbrij,
om de zilveren krenten uit
de karige pap te graaien…