Alle inzendingen over hoop OR verwijten OR liefde

In het dorstige land tasten daklozen in het duister, ze zijn de stralen van een getergde zon en goddeloze geloften al tijden moe, papieren regels rotten in het hout, een leger van houtwormen splijt de wereld open en dekt de zee met maskers toe, in de vlijt van alle gestorvenen treft alleen de hoop geen verwijt, de nachten woelt de…

liefde en haat zo dicht bij elkaar ik weet niet waarom het gaat maar verwijten zijn daar de woorden die we zeggen zo hard, zo gemeen hoe kan het dat we van elkaar houden terwijl onze liefde verdween verdween op zo'n moment zo'n moment van pijn en verdriet verwijten en woede dat niemand van ons ziet anderen zien een gelukkig stel…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

maar het blijft een alibi ze kunnen je namelijk niets verwijten…

Mensen verwijten me mijn gewone gezicht: 'Je moet rust nemen!'…

Hoop,liefde en vertrouwen zonder deze drie voor mij geen leven meer dan ooit bewezen dit is alles wat je mij kan geven Hoop na zoveel verdriet en na ziektes ongekend hoop doet leven daar zal ik naar streven Liefde is iets ongrijpbaars zo diep en zo bijzonder je bent voor mij heel speciaal je bent iets van een wonder Vertrouwen daar…

wat zij zegt: ik heb hem niet weggestuurd onze liefde zond hem heen liefde... waar geen ruimte was misschien in een ander leven maar vind ik hem dan ?…

Waar eens de liefde bloeide, zij enkel vreedzaam stoeiden, hun liefste wens vervuld werd, heerst nu ’t verwijt, verzet. Hun liefde ging verbleken, hij is toen uitgeweken en ging wat vreemd tekeer, zíj vond een begripvolle meneer. Hun kind mag nu kiezen tussen verliezen en verliezen.…

geduld En zonder verwijten Maar voor nu Zijn die tranen terecht Want zeker nu Is de pijn veel te echt…

In het dorstige land tasten daklozen in het duister, ze zijn de stralen van een getergde zon en goddeloze geloften al tijden moe, papieren regels rotten in het hout, een leger van houtwormen splijt de wereld open, dekt de aarde met hun maskers toe, in de vlijt van alle gestorvenen treft alleen de hoop geen verwijt, de nachten…

ze schonk me kinderen, ze schonk mij al haar tijd, Daarbij vergat ze vaak haar eigen kleine zaken, een feit dat ik mij nu zwaar verwijt. Elke dag blijf ik haar roepen, elke dag voel ik die pijn. Ook al mag ik schuilen in lieve mensen groepen, hoop dat mijn engel weer bij mij verschijnt.…

Maar met liefde als leidraad, kniel ik en bid op hoop van zegen dat God mij bij staat.…

Zij is als een vogel die de vlucht neemt tussen alles door in de ochtendzon verborgen tussen de roze bloesem op een tak in de boom haar ochtendconcert ten gehore brengt in het licht waardoor we weer tot leven komen dat alles is er nog in het dagelijkse leven met de vernietigende angst waar we elke dag mee geconfronteerd worden…

Hoe zou ik je dan ook maar iets kunnen verwijten…

Hun huwelijk was als een huis, een huis niet afgemaakt, waar eens geborgenheid, liefde en zorg zou wonen. Een huis in verval geraakt, waar boosheid en verwijt zich nog maar vertonen.…

Geluk is hoop hoop is toekomst toekomst is liefde handen vol madeliefjes kleine voetstapjes in het gras…

Tussen dood & leven ligt de stilte van het wit Ijzig stil valt de sneeuw uit de hemel op Stille Zaterdag 2013 Maar de grote witte vlokken zijn aan de verliezende hand zoals ook steeds de dood van het leven Nog een nachtje slapen en dan is de Heer waarlijk opgestaan! nog wat meer nachtjes slapen en het weer gaat zeker omslaan!…

Geloof is niet zien en toch vertrouwen Hoop is vol verlangen de hoeksteen waarop je kunt bouwen Liefde is geven en betekent verdragen Geloof, hoop en liefde de drie-eenheid waardevol tot in lengte van dagen…

Ze verwijten ons niet dat wij hun Tante Aarde hebben vermoord. Ze kennen geen doodstraf, zoals wij die hier onszelf hebben opgelegd. Het Universum is genadig.…

De ene hand in de andere samen geslagen zo alleen was de ander niet te veranderen klagen hielp geen steen noch been wereldnieuws de dag verstrijkt in de leegte van het samen waarbij dood verlossend lijkt turen geraniums voor de ramen grijze staar verloor de steken op het werkje tot avondrood onder verwijt is liefde geweken te vroeg gestorven…

Mijn moeder houdt Van mij Ik weet Dat ze dat doet Ze zegt het niet Met woorden Ze weet niet Hoe dat moet Geboren in een tijd Waar diepgang Niet bestaat Gevoel wordt weggestopt Alsof het Niet bestaat Hoe kan je Iets verwijten Wat niet Verwijtbaar is Emotioneel gesloten In haar jeugdgevangenis En toch Op haar manier Doet ze haar…

trots op wat je er ook van denkt dus doe maar, verwijt me dat ik van mezelf houd…

Waar de zilveren maan in de pupillen verdwijnt het spookt, in december motregen één omgekeerde tarotkaart, die van de gehangene zwijgende op het gezicht van mijn moeder voor haar vertrek, in ons allebei, klinkt cello traag, traag, traag innerlijke beweging die strekt zich als herinneringen en liefde dolken en verwijt en weer, liefde…

Nooit las ik woede in jouw ogen, nooit klachten of een stil verwijt. Ik zag alleen maar mededogen en altijd heel veel tederheid. Was het soms liefde of ervaring? Of was het misschien allebei? Wellicht is dat dan de verklaring en hopelijk weggelegd voor mij.…

ik denk aan je ik laat je niet meer los dat hoop ik altijd maar toch gebeurt het en verlang ik weer naar je een vreemde liefde mijn liefde voor jou…

De liefde is leven op deez aard, De liefde is kracht en moed, De liefde is hoop en vreugde waard, De liefde is geld en goed. De liefde is steun en hulp en trouw, De liefde is zang en lied: Ontneem mij alles, wat gij wilt, Maar slechts de liefde niet.…

Liefde ontworteld. Kloof geslagen. Uitelkaar. Hoop verdween. Geloof ging heen. Over bleef het fundament. Voor hoop bleek dat genoeg om met geloof er aan te bouwen. De kloof gedicht. Haat gezwicht. Liefde overwon.…

Ik heb het voor jou gedaan, ik weet dat je het me verwijt Geloof me, samen met jou was een mooie tijd Maar soms gaan de dingen niet zo als je verwacht Blijf niet op me wachten tot diep in de nacht Er is zoveel mooiers voor jou in het verschiet Mijn liefde, die ik je niet meer kan geven, verdien je niet Maak er wat moois van, denk niet terug…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Mijn liefde voor jou, kan dit niet aan…