Alle inzendingen over in elkaar opgaan

Tegenover elkaar alsof de wereld nog slechts uit twee polen bestaat kan ik enkel nog zwijgen omdat geen vraag mij reden tot antwoord geeft en stilte zoveel zachter breekt dan mijn stem in jouw aanwezigheid…

mogen elkaar lusten elkaar lusten de lust van elkaar ruiken elkaar nippen elkaar proeven de smaak van elkaar rijpen ons jong zoet op de tong plukken de oogst van elkaar schenken onszelf drinken elkaar wijnrood op dronk van elkaar…

Wat zit er in het Kerstpakket een heerlijk flesje wijn paté ragout een tafelkleed een vleespakket wat fijn een doos met kaarsen zelfs een kandelaar bonbons en zoutjes mooi voor elkaar écht... voor elkaar? nou ja eh..zoiets voorbij onze deur leven mensen met niets.…

Zie jij in mij Zie ik in jou Kunnen wij elkaar wel zien Of blijven wij alléén…

Kommer maakt een mens neerslachtig Een hartelijk woord doet een mens goed Een vriendelijk gebaar geeft weer moed Meeleven met elkaar is altijd prachtig. Het is heel goed om elkaar blij te maken Het leven is al vaak zo koud en kil Genegenheid is voor ieders bestwil Harde woorden kunnen leed veroorzaken.…

Verleid de harten elk uur, wijzen zon en maan naar elkaar. Zal de slimste het van de grootste winnen op de lange duur?…

Ik schreef hem dat mijn conifeer voor ‘t huis in de weg stond voor de gevel vernieuwers, ze konden dan geen stellage plaatsen Dat is minstens zo erg als een oude vriend niet meer hebben Van hem had ik meer dan een week niets gehoord De boom heeft groeven, de top altijd door mij bijgepunt Toen de buren een schutting wilden, zijtakken eraf…

Van alles verzadigd gaat men toch bij zichzelf te rade of er iets is, iets kleins met grote waarde die ons deze aarde doet beschouwen als een mysterie ondoorgrondelijk en zonder dat te veel ego, maar met meer begrip en vertrouwen voor elkaar.…

gaat het al beter of voel je altijd nog de teleurstelling in wat en wie ik ben een slechte smaak achter in je mond alsof nooit liefde gehad jij hebt en gekregen is het gemakkelijker als je mij iets of iemand de schuld geven kunt van wat jij behoeft is meer misschien veel te veel gevraagd wil je liever zonder of opnieuw met…

horizon gedijen De zon richt zijn pijlen op de roos van de ons toegestane tijd, zijn oog ziet het vertrek tot aankomst waarin hopen alles weer te helen We staan met beide armen hoog en benen gespreid in de verlaten ogenblikken goed bedoeld blijkt een gesloten net van alle fragmenten elke dag gevoeld Een verbond brengt ons dichter tot elkaar…

De slaapkamer ruikt naar parfum en kruit ik waad door de kleuren van mijn kleren half op hun hangers Je bent weg, op de grond lig je dwingend met al je liefde op een foto van jouw armen om mij heen Jij, de koning, jij wilde mij koninginnig, geen ontembare krabbekat Ik heb alles weer netjes mijn garderobe ingeruimd en de andere kast…

De eerste met wie ik in oppositie kwam was mijn oudste broer Onschuldig waren de voorvallen, en het waarom, maar toch: een sleutel die in 't gat bijvoorbeeld recht moest staan, een hoofdletter voor een naam, of een dt Maar hij hielp me ook met een dictee, met het zoeken naar een huis hielp hij me mee Nu vindt hij dat ik me moet laten vaccineren…

balanceren manouvreren compenseren en /heb lief produceren en zegen, amen.…

Op een knopje kunnen drukken of een toverspreuk weten en voor hun roofdierogen in rook opgaan. Maar is het weer zover, dan blijft hij als aan de grond genageld staan. De grijzende gezichten, het getreiter en tot slot de vuisten... Er is geen ontkomen aan.…

O geef ons als oprechte rook-novieten toch heden onze dagelijkse peuk en laat ons in die goddelijke reuk dan opgaan in het hemelse genieten. En kuchend klinken dan in gore walmen de rokersrochels als oprechte psalmen.…

Dans ik het leven als een bloem zingend kind zwevend op de wind waarheen hij blaast daar zal ik gaan al verduisteren zon en maan met het licht in mijn hart de zon steeds weer zien opgaan in een reeds vernieuwd bestaan…

Ik word klein Onder deze machtige Koepel met de mooiste Luchten van Nederland Hier voel ik me Nietig, klein en groots Dit is meer dan spreken - Hier zou ik kunnen sterven De zee inrollen en opgaan In deze onbegrijpelijke wereld Inspiratie: interview met Jan Mulder…

nee niks met glas zag je pas toen je gebroken was mocht je kleuren tellen in het opgaan van de zon zag de kleine diamant een schittering in het ochtendgloren je facet nog steeds in nieuw bekoren mag ik nu eindelijk je setting zijn…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

Leven dat gedragen wordt Door draden gesponnen in Het spanningsveld van Licht en donker, Van aantrekken en afstoten, Van er totaal door omgeven zijn, Van opgaan in het licht, Of onder te gaan in het donker, Dunne grens van waarheid Die schuurt, een beetje wrang is, Maar wel raakt aan de werkelijkheid…

De stad huilt om mijn afscheid de kreukels in het laken zullen nog één keer van mij zijn voor zij opgaan in duizenden anderen mijn liefde is niet te veranderen ook niet in deze stad deze kille, vreemde stad mijn honger is des te groter ik verlang naar dagen dat ik jou langzaam opat…

Dan kan ik opgaan in de liefde. De liefde zal omslaan in vreugde. En de vreugde zal veranderen in kalmte in mijn hart. Laat mijn oplettendheid groeien voor Jou, mijn Liefste. Zodat we samen kunnen drinken van het water van dankbaarheid.…

Moeizaam vertragen de uren In de schaduw doden vergeelde boeken de tijd Diffuus licht schildert nog kleiner voor wie de nachtrust niet kent en op de duistere dagen ervoor waant iedere stilte zich alleen Is het donker zo diep dat schaduwlijnen opgaan in het niets…

van mijn kalenderjaar rest na een verschrikkeld jaar slechts een sterfdag een dag dat minuten opgaan in het nu dat ik je opbel om je weer eens te zien toen je zichtbaar laat was voor je pianoles om leven zijn geluid en inhoud weer te geven botsend jammer dat haar adem verkeert in mijn doodse stilte…

Loof en groen in onze handen opgaan naar Jeruzalem. Verwachting in ons hart misschien zien we Hem. We roepen mee of kijken uit daar komt Jezus! Hij lijkt moe. Hosanna klinkt het luid wachtend op respons. Maar dat gezicht is niet van een koning. Meer een van ons!…

zijn het regendruppels die de wangen kussen zelfs na al die tijd tekent donkerte zichtbaar ook al ken ik jou (zo lang) ken je mij nog altijd niet het zijn schuurt met het opgaan in de mist geruisloos dat dan weer wel al verdrinkt het hart iedere nacht opnieuw onder vers ingestopte lakens…

Laat me opgaan in muziek of in de smaak van de koffie die ik drink en laat me luide stilte zijn in alledaagse oren Want ik wil verdrinken in de tijd en verdampen met het water in een naastgelegen meertje En laat dan de aardschokken mij zijn en de zomer mijn naam zodat ik dit vuur dat mijn hart bezit laat gaan…

Vandaag was ontwaken meer een opgaan, als ijle rook, aan vuur ontkomen. Vandaag was meer een zwemmen naar het licht, omhoog, om te verdwijnen uit het zicht. Vandaag ontstond leven, een nieuw lied uit de nagalm van een oud verdriet.…

Terwijl wij opgaan In de schoonheid Van de natuur, Met rustgevende Beelden en bronzen Commentaarstem die Elk gesprek overbodig maken, Vertel je me Dat jij vanaf nu Je eigen gang Zult gaan - En ben ik jou Nu kwijt, maar Weet ik wel Van alles over Eikapsels van Haaien en roggen…

Loof en groen in onze handen opgaan naar Jeruzalem verwachting in ons hart misschien zien we Hem we roepen mee of kijken uit daar komt Jezus Hij lijkt moe hosanna klinkt het luid wachtend op respons maar dat gezicht is niet van een Koning maar één van ons…