Alle inzendingen over je kent de ander nooit helemaal.

De kranten staan bol Integreren gaat niet goed Het wordt te dol Mark Rutte weet hoe dat allemaal moet Zelfs nummer 69 op de lijst van de VVD Geeft een vleugje Poetin mee O Mark, wordt niet te groot Want bij 69 zetels en Moskou erbij zinkt onze fiere Hollandse boot…

Het gaat erom dat je fijn thuis kunt zijn, ergens waar je dat helemaal niet bent, onder het genot van een glas bier of wijn, de krant kunt lezen of iets dat je nog niet kent. De caféambiance brengt mensen bijeen, ook die elkaar nog nooit hebben ontmoet. Maar allen hebben één ding gemeen, het is de gemoedelijkheid die ‘t hem doet.…

Soms wil ik de tijd vooruit zetten Om te stoppen met mijn bezigheid Of om snel ergens anders te zijn. Soms wil ik dat er helemaal geen tijd is Om eeuwig door te gaan Of om voor altijd te stoppen. Dit 'willen' zal nooit werkelijkheid worden. Tijd zal voor altijd bestaan. Waar je dan ook zal zijn, Wie je dan ook bent.…

Ik zit voor het raam en zie hoe de tuin niet is veranderd voor haar ben ik niet weggeweest de tuin kijkt mij recht in mijn gezicht het is vreemd te bedenken dat zij mij niet kent, zich mij niet herinnert na al die tijd dat ik hier niet was ik de tuin was vergeten, zij voor mij niet bestond, is zij nog helemaal als toen hoezeer ik ook…

Hoe kom je er toch achter- wie je zelf toch eigenlijk bent Hoe kan een ander het wel weten, als je jezelf nog nauwelijks kent?…

op zijn vraag wanneer ze elkaar weer zullen ontmoeten zegt ze tamelijk arrogant geen idee , je weet maar nooit hij wil het liefst zijn blik verbergen vraagt haar dan toch op de man af of ze eigenlijk nog wel tijd wil steken in hen. hij is een man van of helemaal… of niets.…

Verdriet bij een ziekte verdriet wie kent het niet verdriet bij een scheiding heftig verdriet zoals je vaak ziet Iemand die dierbaar is, te verliezen hoe dan ook een wisselend gevoel gevoelens die je niet kunt beheersen iets wat gebeurt met een doel Je gaat op zoek naar onbeantwoorde vragen je gaat iemand missen tot en met je bent er helemaal…

Borstels losjes opgetrokken, weelderig als ongeslagen touw een wereld vol met bezigheden lang verwijderd van gebleven, hij telt zijn zegeningen niet de eenzame momenten van buitengesloten zijn, van veranderingen die kwamen voor een zonderling dubbel met glazen, alléén hartstocht kent zijn geheimen die anderen hem nooit zullen vragen…

Maar familie staat Hiernaast te schelden Zoekt in alle gaten En hoeken De notaris komt naar binnen Het stel raakt buiten zinnen Want alles is weg, opgemaakt Wat rest, is een donderbui Die zijn weerga niet kent Ik mis je mijn vriend Je kende de mens Als geen ander. Rust vooral gelukkig…

Wat zijn dagen Wat zijn uren Wat is iets breekbaars Dat ik vast blijf houden Wat zijn tranen van verdriet En wat vertel je me niet? Wanneer liep ik voor het laatst Met jou Door de groene velden Langs het levenspad En toen enkel vergat Waarom eindig ik niet Ik kon je toen al beter horen Waarom is dat wat je riep Niet meer te verwoorden…

Op het kerkhof van Verloren dromen Worden graven Onaangekondigd Geopend, niet Door justitie Of door een Ander onbelangrijk Orgaan, maar helemaal Vanzelf, helemaal Uit het niets, En zie ik uit Het donker licht Dat uit de aarde Groeit, dat mij Het licht laat Zien waarin mijn Toekomst ligt…

Geen daad voor jou was mij teveel, maar nu is dat anders......weet ik veel. Beetje bij beetje neemt de liefde af, ik heb het een beetje met jou gehad. Langzaam gaat mijn liefde voor jou voorbij, en eigenlijk ben ik helemaal niet blij. Geven, geven, geven en nooit nemen, maar jou is dat blijkbaar om het even.…

Nooit vroeg ik jou Nooit kwam het juiste woord Je was immers nog Het leven kent geen geduld Nooit zullen wij weten wat het ongesproken woord ons had gezegd.…

Ik zou mijn hoofd nog eens tegen jouw schouder willen leggen. Jou voelen ademen in mijn arm. Nog één keer die lieve woorden kunnen zeggen. Had jij het koud, je werd dan warm. Met jou vliegen op roze wolken. Met jou huilen, indien pijn. Maar mijn wensen zijn als scherpe dolken. Daarom hou ik ze maar heel klein. Blijf in mijn gedachten. Blijf…

mijn ziel weegt goede morgen met welterusten door elkaar gevoel en onrust baren zorgen wij en de anderen hoe naar verenigen zich woelend daar op weg naar een moede morgen…

Ik begrijp wel dat anderen mij niet altijd begrijpen ook al begrijp ik het eerst niet helemaal of domweg niet! Maar gaandeweg ga ik het toch begrijpen door mijn, het levens-rijpen en daarin vooral door te grijpen met het begrijpen van anderen!! Begrijp je?…

Wat er al wel niet meurt daar bij de boer, Och, kon men ons daar ook maar van verschonen. Je zult maar naast die koeienboeren wonen, Die mest, en dan dat ingekuilde voer. Pakt men de stikstofuitstoot stevig aan Dan is het met die stinkstof ook gedaan.…

Als je een ander begrijpt begrijp je jezelf steeds meer dat heet levensrijpingsproces En als je het nog niet kent grijp het, grijp het, grijp het!…

Jaren schreef hij teveel naar zijn zin men kent hem als geen ander totdat hij steeds minder open dichter werd…

Ik weet geen raad Met hoe je nu bent Voor mijn gevoel doe ik niets goeds Terwijl je mij nu door en door kent Ontbreekt het aan een goed signaal Ondoordringbaar, onvoorspelbaar Helemaal Een moeder kwijt, een ander leven Accepteren dat dat hoofstuk sluit Ze heeft je alles meegegeven Je moet op eigen kracht vooruit En juist in deze donkere…

Ik wil dit, ...nooit meer...…

Ik ben geen poëet of filosoof Beleef gewoon de realiteit Waarvoor jij nu je ogen zo graag sluit Drang en lust, Plots werd je bang En sloeg je op de vlucht. Goed wetend waar je aan begon. Maar het excuus wat je achteraf verzon, Sloeg bij mij in als een bom. Ik maak me niet meer kwaad. Hoogvliegers, Vallen meestal laag!…

Misschien voelde hij wat anders Maar dat deed er niet toe Zolang ik nu en vandaag maar had. ’Je bent mooi’ zei hij. Maar hij zei nooit meer, dat hij hield van mij.…

Waarom heeft dit onze vriendschap Op zo een manier kunnen verstoren Dacht dat men op een vriend kon bouwen Dacht dat vriendschap was om te vertrouwen Begrijp nu wat ik aan je had En bouw een muurtje rond mijn hart Zal me nooit nog aan een vriendschap hechten Hoef dan nooit nog met mijn gevoelens te vechten.…

was Is En nooit zal zijn?…

Verward door het goede in het kwade ben ik vele nachten blijven vallen in een gedempte angst om de duisternis te verlaten Benaderd door klappertandende dromen heb ik mijn stijve voetafdrukken nooit kunnen overdenken en heb zovele nachten niet kunnen bewaken Herinneringen spreken in beelden en schreeuwen zinnen uit in dezelfde pijn Waar…

Nooit meer die krachtige handen die mij verwennen Nooit meer zitten op die mooie buik Nooit meer liggen in die gespierde armen Heel even, voordat ik weer verdrietig in mijn armen duik Nooit meer samen de liefde bedrijven Nooit meer samen onze verhalen delen Nooit meer deze herinneringen voelen Alsof alle rozen sneller vergelen…

Nooit meer zal ik dat zijn, het kleine woordje ''VRIJ'' ik kan het hem nooit vergeven...!…

Nooit vocht één ongelijker strijd dan jij tegen dit sterven de harde onafwendbaarheid die langzaam jou ten grave leidt .... om Leven te verwerven. Nooit bad voor iemand ik zozeer dan jou en voor jouw leven gaf aan jou liefde keer op keer en aarzelend slechts leg ik mij neer: er valt niets meer te geven.…

Onze avonden zijn voorbij er is alleen nog een lange vlucht naar huis De laatste aanraking in de vroege ochtend is voorgoed voorbij Ik wil je nog één keer vasthouden maar het zal nooit meer hetzelfde zijn Je wacht en weet niets meer te zeggen het is tijd voor mij om te gaan Je hoeft niets meer te zeggen omdat we 't altijd zullen weten We…