Alle inzendingen over kloppen OR dansen op de maan OR blik op de aarde

Nieuwsgierigheid, een sterke eigenschap, Is ruimschoots aan de mensheid toegemeten. We willen van de ruimte alles weten, En zetten keer op keer een nieuwe stap. Diezelfde interesse wens ik mij Voor al het leed en onrecht dichterbij.…

nog steeds zoek ik je in de blik van elke vrouw... alsof je nog éénmaal verschijnen zou... ik zie je lichaam in de schaduw van de zon... alsof al dat licht je terug toveren kon... maar 's nachts, bij stille maan, staar ik uren uit het raam... de waarheid valt uit de sterrenhemel... ik moet je laten gaan…

....hoog in de hemel, tussen de zon en de maan, ....zoen ik je gezicht, en zweef bij je vandaan. ....van ver zie ik jou, kijkend naar mij, ....en word warm van je blik, omdat ik weet wat die zei.…

Wanneer wij door een sterrenkijker kijken Zien wij het kleine stipje van een ster Wel vijfentwintigduizend lichtjaar ver Die heel erg op de aarde schijnt te lijken. Ik poog die ster steeds dichterbij te draaien En zie mijzelf dan naar mijzelf staan zwaaien.…

Ik las dat juli (hooimaand) van dit jaar De warmste was ooit door de mens gemeten, Maar wat u ook nog eventjes moet weten: Augustus 6, was weer het koudst, echt waar! Zo wordt er continu en ongemerkt, Elk jaar aan het gemiddelde gewerkt.…

Hé Conchita ik kijk naar jouw foto in de krant wow wat een pure meid wat heb je sierlijke handen je mag er zijn! Hé Conchita ik lees onbegrip verwijten en stommiteiten maar ik voel vooral jouw verdriet hoe je je afsluit als een oester om pijn vergeefs te weren Hé Conchita je zocht en vond tenslotte de beste strohalm waar je leerde…

Mijn blik wordt telkens weer getrokken naar je gezicht, de foto spreekt! Soms ondeugend, vaak ook lief maar net als van de week, drie maal reeds kreeg je het voor elkaar, de klok van het weerstation te verzetten en weet je: ik vind het niet eens meer raar!…

nu de dag afscheid neemt van de zon de maan hangt te wachten op dromen we dansen en dat is goed te merken de hele wereld bestaat voor nu uit muziek en dansende mensen we zingen en dat is uitstekend te horen moeder Aarde wordt vrolijk bezongen met alle vreugde van het mensenlied we slapen en we zullen dromen dat we blijven dansen, dansen…

Bij die zonsopgang, zaterdag, gezien, met verrekijker turend naar de maan: een fraai verlichte bergkam, bovenaan. Uniek gebied, klein wonder buitendien. En voor de fakefreaks: aliens zijn daar druk in de weer met ufo’s. Heus, echt waar!…

Zonnestralen dansen, over je zachte huid, regendruppels vloeien, zonder enig geluid. Je ogen kijken naar omhoog, zonder af te dwalen, verwarmen mijn verloren hart, weten het aan te halen. Intens voel ik de liefde, het kloppen van onze harten, dit wil ik blijven vasthouden, maar de tijd, die speelt ons parten.…

Fijne avond lieve Maan en hoop dat je dat je nog heel lang licht mag geven in mijn bestaan.…

Laten we dansen Laten we dansen! In het licht van Volle Maan Waar de sterren samen staan Om een nieuwe weg te wijzen Van plezier en nieuwe reizen Laten we dansen Laten we dansen! Tot de Zon de Maan weer kust Egeltje in nestje rust Laat de nieuwe dag beginnen Laat de spinnewielen spinnen!…

Het middelpunt van je ogen gericht op mijn aanwezigheid voel de warmte in die blik en het kloppen van mijn hart. Ik sluit mijn ogen en wacht stil het gevoel van warme handen -een stil verlangen wacht- zwevend in eenzaamheid en angst.…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Ik zoek zorgvuldig ieder woord, dat ik tot U spreek. Om Uw hart wat te verzachten, zodat ik het niet breek. Als met een milde balsem, wrijf ik het voorzichtig in. Zodat het zachter wordt. De kruk zit namelijk van binnen. U laat me er niet in. Zachtjes klop ik op het deurtje, totdat U open doet. U zegt misschien: “Wat kom je doen?” Voor…

kloppen moet…

Het verleden klopt niet meer Geluk brengt geen poëzie Richting de tuin En waterornament Onoverwinnelijk ben je niet Nooit meer Geweest Als een eenzame straatnaam Het klopt niet meer Ook niet die schreeuwende Overdreven aanwezig Hij is nu een vreemdeling Gek Als je terug kijken Mag En staar maar niet te lang Het is goed zo…

mijn naam klinkt in het licht van de maan alsof je naast me fluistert luistert naar het kloppen van ademloos verlangen in de nacht noem mijn naam in het licht van de maan fluister zacht vertel me wie ik ben en waarom eenzaam verlangen zo welkom was…

Hun blik vangt de fotograaf die hen zoekt in te blikken Via een camera kijk je dubbel Ze zijn tweemaal gefixeerd Fotografie doet zijn aandacht leven Techniek doet het hart kloppen De camera geeft hen de geest Zij geven de foto een ziel Zoals het andere intrigeert is het andere geïntrigeerd Zeepbellen zijn te vatten voor ze uiteenspatten…

U luistert ook naar al die eng’lenkoren? Ze zingen van geboorte en van vrede Het is de echo van een ver verleden Verheugt u toch: een vredeskind geboren! Ik heb het vaak wat cynisch weggewoven Maar zou het eig’lijk dolgraag willen geloven…

Strooi papavers als korrels der vermetelheid in het verblindend oog van de tijdloze muze Op het moment dat de draak zijn vuur verzengt en dwergen in hun smidse zonniger goud delven dansen onzichtbare elfen om de navel van de aarde en om alles wat van onschatbare waarde blijkt mag je opnieuw de hemelen bewonen de ongekroonde koning…

Het dansen zijn we lang niet moe en gaan door tot in de laatste nacht. Trekken wij elkander aan, stoten wij elkaar weer af, in steeds weer een and're baan en immer gaat dit dansen door. Duwen raadselen ons voort. door de dag en door de nacht. Duwen raadselen ons voort door de dag en door de nacht.…

ken je de plaatsen waar de aarde ademt, waar heden en verleden samengaan, en dus de tijd wel stil moet staan? voel je de plaatsen waar de aarde ademt, voel je het kloppen van de eeuwigheid, in een ritme zonder tijd? oh, bewaar de plaatsen waar de aarde ademt, het zijn de schakels in de keten van altijd weten en vergeten……

alle tranen rollen naar aarde mompelt ze en haar vingers verbeelden regen kijk paddenstoelen in een kring nou ja een halve kring zou de heks hier dansen bij nacht en sterrenkrans dansen en zingen en kabouters vraag ik waar zijn de kabouters die wonen niet in bruine maar in rode paddenstoelen rood met witte stippen haar lach tintelt…

Als de avond zich verweeft met de nacht en ik m'n blik hemelwaarts richt staan sterren te stralen in zilveren pracht en het schijnsel van de maan de aarde verlicht dan ervaar ik een stiltemoment en vraag mij af in welke wereld jij nu bent…

Ik weet niet precies, wat ons te wachten staat... maar ik voel, dat er vele zielen zoekend zijn. Ik weet wel, dat er zielen zullen gaan schreeuwen, roepen uit onwetendheid. Alleen God weet wat ons te wachten staat, ook al probeert Hij tegen kwade krachten in. Alleen God, had ergens, hoe dan ook een goede bedoeling in het geheel. Het is de…

Een team in een langdurig cijferfeest Bestookt door hitte van hun processoren In drukbezette wetenschapskantoren Is drie jaar aan het rekenen geweest Het werken aan de allerkoudste waarde Verwarmde het drie graden op de aarde…

de aardappelen gepoot en sjalotten geplant rechtte de moede man zijn rug wees omhoog naar een vlucht vogels boven zijn heilig land kijk, alles vliegt en vreet de tijd aan flarden leven noch dood of iets van waarde zal beklijven en toch sprak de man met vuile vingers zou ik hier graag nog wat blijven…

Matthijs wees op de foto van haar gade, En sprak toen met zijn olijke gezicht, ‘Hij kijkt hier schalks’. De koningin sloeg dicht, Naar de portee daarvan kon zij slechts raden. Ze praatte zich er fluks en schrander uit, Een kniesoor dus, die haar dit euvel duidt.…

De vertraagde tijd die corona ons geeft. De nieuwe ruimte die het ons biedt. De saamhorigheid die het schenkt kan geen mens ons schenken. Het is de angst voor de dood die ons een beter leven geeft. Miljarden die verborgen leken worden vrijgevig herverdeeld. Zie! Nieuw evenwicht ontstaat tussen ontvangen en geven, tussen blinde haat en…