Netgedichten

netgedicht (nr. 37.340):

Elfen dansen om de navel van de Aarde

Strooi papavers
als korrels der vermetelheid
in het verblindend oog van de tijdloze muze

Op het moment dat de draak
zijn vuur verzengt en dwergen
in hun smidse zonniger goud delven

dansen onzichtbare elfen om de navel
van de aarde en om alles wat
van onschatbare waarde blijkt

mag je opnieuw de hemelen bewonen
de ongekroonde koning kronen, in het hart bewaren

In het licht van een nieuw begin rijst
een volle hoop als koraalrode maan
als vruchtbaar dichterlijk manifest

je donkere krullen lokken van ver
als op het hemelbed in nevelige lakens
dit sprookje te slapen wordt gelegd

en zachtjes verder droomt...