Alle inzendingen over leed-genoten

In een hoge berk dicht bij de bosrand zingt een zwarte vogel zijn zoveelste lied voor die ene luisteraar op wie hij wacht maar helaas zij is reeds lang gevlogen met haar vriendje op de eerste vogeltrek in het havendorp vlakbij de boszoom wacht een vrouw nog op haar zeeman een kanarie op zijn favoriete luisteraar hij zou de orkaan hebben doorstaan…

Ook dit leed gaat voorbij, houd vol! Ja ook dit leed, je moet eraan wennen, Je moet eraan wennen, heb geduld, houd vol! Het leven gaat niet altijd zoals je wilt, wen eraan, denk positief, al is het moeilijk voor je om vol te houden, al is het moeilijk!..…

Kon ik met eigen handen, gij, die 'k toch nimmer vergeet, u wurgen en werpen in 't water, mijn leed, mijn knagend Leed.…

Daar vulde ze na elk concert haar bekje waarvan ze zo te zien intens genoot. Vanmorgen, lieve god, ik schrok me dood. Een lege mast, wat veren, kop en nekje; twee vleugels en een afgevreten poot met daar omheen wat vlekken, donkerrood. De poes schonk me beminnelijke blikken, terwijl ze traag haar bek zat af te likken.…

die voedzame leegte overwint alles niemand om te benijden geen leven om jaloers op te zijn de dood voor iedereen hetzelfde uit haar emoties groeien dromen een gebeuren in verandering omdat anders alles hetzelfde blijft met het gewicht van de wereld op haar ranke schouders een bed om in te slapen een maaltijd voor het vermoeide leed…

eer Gij te sterven vraagt, Dat doden God géén ere kunnen geven, Maar slechts wie 't Lijden voor den Eeuw'ge draagt, Die líever U moet zijn dan Dood of Leven, Daar er een God is, die zelf Lijder heet En heerlijk Heil zal maken uit Uw Leed.…

Wier dood me aan al uw leed blijft binden, Wier nagedacht'nis vraagt - of weldoend lied of geen.…

In kleine passen, gezicht naar de grond Langzaam in leed voort langs vele graven Een tocht die slechts oproept vele vragen Verzet en verraad sloten geenszins bond Verlinken en juist vechten voor vrijheid Bron van ellende dood, wereld bevrijd…

aan het einde van het pad weten we dat door elk van ons de heuvel moet worden beklommen die Hij destijds al heeft overwonnen hoop maar dat het waar is dat Hij toen in die oude dagen alvast veel pijn voor ons op zijn schouders heeft weggedragen dat al de pijnen die hij op Golgotha leed - hij ter verlichting van de onze deed…

Want oh, wat had ik het rustig niemand die me nodig had sinds lang me met rust liet, oh heerlijkheid de dag is om, voor ‘k er erg in had Van alles had ik kunnen doen maar deed uiteindelijk niks en genoten dat ik heb want zo’n dag, nou da’s er eentje met een gouden rand En ik genoot.…

"De groep die lastig leert die komt erbij. Vakantie in de zomer? Week eraf. Geen 1040 uur? Dan volgt er straf. De klassen nog iets groter. Minder vrij. De werkdruk hoger, geen gezelligheid. Het leidt vanzelf tot hoge kwaliteit."…

De dieren, onze vreugde- en leed-genoten, Zijn onze broeders, maar niet, zoals wij, (Daar zij ons niet beheersen kunnen) vrij; Hun leven is, als 't onze, uit stof gesproten. Dit weten wij, maar 't is ons niet ontsloten, Niet of zij weten van der stof waardij.…

Op 's heren wegen en miljoenensteden Dus werken wij aan duurzaam-houdbaarheid Van puur genot als in de Hof van Eden In een subtropisch paradijselijk heden…

als in een sneltreinvaart dendert het leven aan mij voorbij meegesleept door jouw kracht vooruitkijkend losse momenten in een rij vluchtig genot voor zolang het duurt met jou als chauffeur die m'n leven bestuurt…

Kijkend in je ogen, voelend het genot. Liefde gedeeld, hart klopte in mn strot. Gedeelde spanning achter beslagen ramen, in elkaar verzonken, kreunend elkaars namen. Je sijpelt door mijn lichaam, als een ader van dun bloed. Het maakt me stil, maar mijn god, wat voelt het toch goed...…

Zijn handen strelen mijn snakkende zones geen enkele plek onaangeraakt Omstrengeld genot van huid tegen huid als zijn hitte in mijn warmte dringt Niet willen blussen de brand die verteert het hemelse stijgen onbegrensdheid nabij…

Jouw aanblik doet al watertanden je geur verleidt me onbegrensd jij bent wat ik vurig heb gewenst met liefde draag ik jou op handen Jij vult de leegte die mij kwelt laat ‘t hunk’rend lichaam gloeien ik voel je krachten overvloeien tot ik verzadigd ben.. uitgeteld ik wil je….vol…..en telkens weer leid ik je liefdevol naar m’n mond waar…

Genot bindt niet voor immer: lichaamspracht verschemert onder de eedle zieleglans: mijn geest omhult u met de stralenkrans, door kunstnaars slechts aan heilgen toebedacht. Uw zachte glorie glijdt om mij en windt mij in heur helder licht, - en lange nacht verzwindt.…

Los van het feit dat je nu iemand anders vol liefde in jouw armen neemt dat je volledig vrij van mij bent in dagen en nachten vol weemoed en pijn dat je nog altijd de oorzaak bent van mijn tranen van onzekerheid en verloren levenslust dan nog kan ik niet ontkennen dat over jou dromen mij doet sidderen van intens genot..…

perfectionist is het je eer te na om zomaar wat te broddelen gelikt is je werk wat jij met pen en zinnen doet raakt emoties van de ziel verschuift werkelijkheid naar volmaakte expressie waarbij normaal saaiheid verliest buiten de grenzen gaat en diepte zoekt om in confrontatie je ziel te verliezen in extravagant exhibitionistisch genot…

Huid gaat tintelen wanneer zij gestreeld wordt door de allereerste zonnestralen. Laat energie naar boven halen; het lichaam zorgt voor geen enkel verweer. Donkere kamers met deuren, wijd open gezet. Ramen klapperend in lentegeuren zonder enig verzet. De ziel ontvangt met open armen het nieuwe licht; laat het diepste gevoel verwarmen…

Kus mijn smachtende mond Laat je tong het verlangen stillen Zweef mijn lichaam in dat van jou in een bruisende orkaan vol genot……

spanning zich kan ontladen Niemand ons kent niemand ons vindt Vrijend in het zweet kunnen baden Vingers bespelen de lijnen van lust Jouw lippen opgezwollen zacht rood Geile glanzende ogen staren weerloos Als ik sensueel kronkel op je schoot Jouw mond glijdt langs mijn borsten Ik slaak een verlichtende hese zucht We bewegen in het ritme van genot…

Genot bindt niet voor immer: lichaamspracht verschemert onder de eedle zieleglans: mijn geest omhult u met de stralenkrans, door kunstnaars slechts aan heilgen toebedacht. Uw zachte glorie glijdt om mij en windt mij in haar helder licht, - en lange nacht verzwindt.…

Trotse eik in Lembeke werd kaal Hij kreeg het zo koud en vroeg een sjaal Treurig werd hij bruin Tot diep in zijn kruin Het was echt waar, een droevig verhaal…

De vingers dansen over zachte heuvels en ervaren de ultieme vrouwelijkheid Langzaam bereiken zij de roze toppen waarvan de uiteinden rijzen in stijfheid De opwinding is zichtbaar aanwezig als de vingers afdalen om te spelen In de ogen een sensueel verlangen om straks het genot te gaan bevelen De vingers draaien heerlijke cirkels in de poel…

mijn benen het was weer tijd huiswaarts te gaan en met mij waren ook de eendjes verdwenen 'k Heb genoten van de stilte in de zon het water en alles wat er leeft het is ook elke dag opnieuw een wonder wat de Heer de mens aan schoonheid geeft.…

zoveel genot kon schenken Door jou simpelweg te bestellen Kan ik er vanmiddag een nieuwe verslaving bijtellen.…

is het anders ik zie hoe mooi jij bent hoe jij jouw leven leeft met het mijne in je hart Hoe heb je mij door de tijd gedragen toen ik door doornen was omringd en ik met nagels aan het duister was vastgeklonken Nu ademen we samen in dezelfde liefdestunnel drinken uit elkanders hand spelen nu het duister na, maar dan in streling en genot…

Nu een twijg de stilte breekt is de eerste stap gezet naar een oorverdovend einde Alle woorden die je spreekt liegen machteloos verzet tegen alles wat ons schrijnde Nu gemeen genot zich wreekt woekert oud zeer in het bed dat hart en ziel verkleinde tot in het eeuwig ongerijmde.…