Alle inzendingen over lichtje

één lampje niet het valt niet op het zit niet van voren eigenlijk niemand die het ziet het lampje is niet stuk of zo het geeft gewoon geen licht en wij … wij laten het gebeuren het zit toch niet in het zicht maar ergens in de nacht als alle andere lichtjes doven zien wij soms onverwacht en haast niet te geloven dat ene lichtje…

Dus groei op, in het bijzijn van je ouders, grootouders ooms en tantes, neefjes en nichtjes En wees zelf het lichtje dat groeit en gloeit. Je oma…

Als pappa het niet ziet, dan tik ik het op zijn schrijfmachine in het rood en ik zie aan zijn gezicht dat het werkt: het woord brandt als een lichtje en ik zeg het dan ook elke dag: ik ben verliefd op de bloem en ik ben verliefd op de kat.…

De lente is nog ver te zoeken geen lichtje dat me buiten roept dan maar snuisteren in de boeken met een kop koffie en een koek. De luiken doe ik vroeger dicht de verwarming mag iets hoger gaan het aanmaken van het kunstlicht doet figuren op de muren staan.…

Er staat aan de heldere hemel, een hele felle ster elke avond kijk ik, en met mij anderen evenwel ik denk dat bij mezelf, da's het lichtje van jou maar tegelijk denk ik: hoe kan dat nou?…

Of ik je een lichtje sturen kon: je was alleen die dag Ik wachtte op een pakje dus aan huis gekluisterd, stak kaarsje aan en dacht aan jou Pakje kwam, kon ik boodschap doen Plukte sneeuwbal en paars kruid en ging toen ook naar jou Jij zo blij In stilte zaten wij Maar elke keer als ik je zie ervaar ik 't licht in jou, in die besloten…

" wees ze me die maan en ze nam daar het octrooi op elk lichtje in mijn ogen dat nu steeds weer flonkerend straalt met alle warmte in een nieuwe start heb ik het oude zeer weggedonderstraald en leef ik jou zo rechtstreeks in mijn hart…

niets van die jaren overgebleven alleen een herinnering die ik moet doorstaan niet eenvoudig te vergeten, je deed me pijn het gaat je goed maar je verdient het niet hoe anders zou mijn leven kunnen zijn en in stilte wens ik je mijn groot verdriet eens zal die grijze deken weer verdwijnen zullen de zonnestralen mij verwarmen dan zal mijn lichtje…

Deurtje dicht Lichtje uit Verwarming laag Truitje aan Maar mijn huis Heeft een energiezuinig label Maar hun huis Heeft gaten, grote tochtgaten Hun zijn de Oekrainers Nu nog 8 graden onder nul Maar de winter is jong Straks 20 graden onder nul Ik kijk Op1 en ik zie er 1 Sander de Kramer Een recht door zee man Een man van enorme warmte…

Mag ik je lichtje morgen weer lenen?…

gevoelens Ben als een robot, maar dan zonder taak Dobber in de leegte van mijn hoofd Op zoek naar een glimp, een flikkering Iets dat duidt op leven Iets dat me zegt dat ik nog besta En niet als mislukt uit het boek ben gegumd Waar ging het mis waar is de rode draad verdwenen Ik weet, ik moet mezelf herpakken Maar alles wat ik zie is zwart Geen lichtje…

de rode gloed vervaagt langzaamaan het lichtje wordt steeds kleiner nog net zichtbaar met het blote oog verdwijnt en laat mij achter donker omringt me in de buik van de nacht de sterren spelen verstoppertje ogen nemen waar oren spitzen zich spreken gaat over in zwijgen hartkloppingen overstemmen mijn gedachten zintuigen staan op…

Ik heb een kaarsje gebrand, een lichtje speciaal voor jou het vlammetje stond rechtop ’t was bij een kerk, een enorm geval, waar ik dat kaarsje heb gebrand ’t roet op de muren, liet zien dat er veel mensen voor mij gingen die misschien net zo iemand als jij verloren zijn.…

Eén lichtje laat ons alvast zien hoe mooi het is geweest. Nu mogen er twee kaarsjes aan, ons wachten wordt beloond. Het wordt steeds lichter in de kerk, dit huis waarin God woont. Vandaag branden drie kaarsjes, drie vlammetjes van licht vertellen van het Kind dat komt, is dát geen mooi bericht? Nu mag het vierde kaarsje aan.…

Er tussendoor een lichtje dat schuift! Een satelliet, een ufo die wuift? Wel, buitenaardsen kun je vragen iets te doen. Dans sterretje, dans, in paars of in groen. Opeens schiet een schotel-boemerang door de lucht; moederschip met lichtpunten: verheven spel, géén klucht, géén jongleurstruc. We worden er stil van.…

Mochten we dan op een lichtje bouwen, een kaarsvlam, welke voor ons uit wil zweven, echter niemands bezit is, zichzelf behoudt. Het zwakke schijnsel, steeds te vertrouwen, zal schuchter, maar vol engelenkracht leven.…

Nu is er een piepklein lichtje. Een vonkje dat een vuurtje kan zijn, een zaadje dat misschien terug een bloem kan worden. Woorden hebben een heilzame werking op je bewustzijn en je zelfrespect. “Kan het aub zo blijven?” Dan kan ik op mijn dromen blijven drijven.…

Ze staat nu bijna zes jaar in de meuk terwijl geen lichtje om de hoek komt loeren. De crisis ook al is zij minder leuk, je gaat er eindeloos van ouwehoeren. Mark Rutte staat zijn stukjes op te voeren voor de T.V. en doet of er niets mis is maar één ding kan hij niet weg ouwehoeren: dat is die godvergeten, klote crisis.…

langzaamaan in stikt De adem je soms ineens ontnomen wordt En de boeien nog zo ver weg Wanneer het zwemmen niet meer gaat Geen enkele slag lijkt ongeslagen Wetend ook; zó denken heeft geen zin En toch het brein díe hartenwens niet loslaat En, het hart al evenmin Dan dáár ineens een sprankje licht Nee, geen hoop, dat is niet meer Maar het lichtje…

klacht Laat ons toch ook van mooie dingen dromen en niet van dood of andere fantomen als bang-zijn, altijd wakker in de nacht Laat die verdomde oorlog nou eens stoppen Verdrijf de haat, de machtswellust, de zucht naar rijkdom, geef de vluchtelingen lucht Straks gaat de hele wereld naar de knoppen …Verrèk… ’t is gek…ik zie een heel klein lichtje…

En je bent het lichtje in mijn leven. Je weet dat ik je nooit opzettelijk kwetsen zou Maar meer kan ik niet geven. Ik kan niet beloven Dat ik over tien jaar nog naast je sta Ookal wil ik het graag geloven Misschien is het beter als ik ga...…

Breekbaar als glas kwetsbaar, doch fijn een ritmisch kloppen zo hoort een hart te zijn Soms een ander ritme ietwat versneld of vertraagd dat ligt aan de situatie wat jij van jouw hart vraagt Een heel klein lichtje voor anderen in duisternis een bepaald soort warmte bij een groot gemis Littekens door liefde of het verwerken van rouw…

Het leven vlood en d’ as blijft in onz’handen ’t verlangen stijgt om mede te vergaan Doch in de weemoed blijft één lichtje branden, het licht dat w’in de zomer overslaan waarvoor wij slechts, tot onze scha en schande, rondom de wintertijd om olie gaan…

En de stad, Concentrisch rond mijn rondjes gedrapeerd, Gaat langzaam licht voor lichtje op mij schijnen Terwijl ik hartslag, hartslag, hartslag tel. De grenzen tussen grond en lucht verdwijnen In duisternis, totdat opeens een fel Licht mijn ogen bijt. Een stem zegt “schiet!”. En dan “nee laat maar lopen, ‘t is hem niet.”…

Ik kan het niet geloven Voor mij ben je daar boven Waar het lichtje altijd brandt Lig je echt hier, aan mijn voeten? Zonder adem, zonder praten Moet ik je nu echt hier laten? Jij zonnetje met zomersproeten Lig je echt hier in dit gat?…

Zo zie ik weer eens dat er altijd dingen zullen zijn waar niet iedereen in geloven wil, maar ik weet dat jij daarboven je lichtje over me laat schijnen en daarvoor lieverd, dank ik je.…

katachtige dansende leeuwin zij heeft mij in haar macht die vruchtbaarheidsgodin die krachtige katachtige machtige dansende leeuwin het is van fundamenteel belang het is mijn taak als vuurspuwende draak om hoger te zingen voor haar zonder haar is dit mysterieuze verhaal nooit klaar O maan O maan alleen zo bang ik kijk en zie een lichtje…

Storm en regen gaan het lichtje worgen, dat bijna verzinkt, dan echter opspringt, ondanks noodweer blijft laaien tot de morgen. Want een sterke, voedzame sterrenstraal dringt door het zwart, glanst bescheiden, half verborgen. De lamp van levensmoed brandt: Gods vuur zingt.…

En ik werd met voeten en handen vastgepind op de stoep voor zijn rode lichtje.…

Zelfs de breed gebogen lijnen van de bomen zie 'k niet meer; Eenzaam glijden bootje en schipper over donkre stroom, zo ver, En het lichtje dat in top zit is als een verdoolde ster.…