Alle inzendingen over lied OR kleuren

Met mijn hoofd in de wind durf ik het leven te gaan schoongewaaid kan ik het leven weer aan daarom vecht ik tegen angst en verdriet want eronder wil ik nog niet dus ik vecht op zoek naar het kind dat mij zo vroeg al verliet en tegen molens die te gemakkelijk malen.…

Ik schrijf voor jullie een lied over de bomen over de wolken de hemel en de zee het schemeren in wazige vertes een lied van schoonheid dat klinken zal voor twee ik schrijf mezelf een lied om treurnis te verdrijven om te gedenken aan hoe het vroeger was hoewel verdriet er altijd wel zal blijven klink ik op jullie en hef daarbij het glas ik…

Ik weet, het is enkel een lied, maar het voedt, ...mijn intens verdriet...…

Ik ging door 't lachend bloemenveld, Veel kille dauw hing aan de knoppen, Maar helder scheen de morgenzon En dra verdwenen alle droppen. Ik had een lief - bij mijn vertrek Zag ik veel tranen in haar ogen; Die wangen, bitter nat geschreid, Hoe spoedig kunnen zij weer drogen!…

Ontneem mij de allerkleinste hoop En 't allerlaatste lied: Neem alles, wat ik heb op aard, Maar slechts de liefde niet.…

Had ik niet het lied dan had ik niet het ritme en niet de eindeloze deining van de tekst in mijn hoofd De melodie neemt me mee op golven van klanken Hij draagt zo de woorden op verre vleugels van gevoel Een lied van de wind Lied van onze dromen Een lied van de angst en voor altijd de spijt Lied van gaan en van komen van toch weer…

Stemme: Ik heb de groene straten Die zonder hoop moet minnen, Die is er ellendig aan, Die dwarlen al zijn zinnen In ijdelheid en waan. Ik spreek, laas! uit verzoeken, Want ik heb ‘t zelfs verzocht: Dus mag ik wel vervloeken Mijn dwaasheid onbedocht. Zou men wel zotheid vinden Zo groot (helaas!) als mijn, Die min en lang beminde Die…

ze zong het lied van de voorbije jaren van liefde en verraad van vreugde en verdriet van wachten op vervulling maar al met al zou ze het zo weer overdoen…

het lied van de straat duizenden melodieën onthoud er een paar…

iedere noot die ik neerpen draag ik op aan jou samen met de woorden componeer ik een lied iedere noot die ik spelen zal zal echoën in onze wereld waar jij ook bent of gaat de muziek zal je vinden ik draag dit liefdeslied op aan diegene waarvan ik hou ook na het scheiden in de dood zullen de tonen blijven zweven het blijft Ons Lied…

De Katholieke Kerk gaat liederen schrappen Vooral de teksten van Huub Oosterhuis Die geven veel te weinig kracht naar kruis De mensen schijnen ze ook niet te snappen Wat moet er in de Mis dan wél gezongen? Één pater riep; 'Oh kleine Jódeljongen!' ---- NOS. De katholieke kerk wil dat liederen van onder anderen Huub Oosterhuis…

Hartstochtelijke liefde, voor altijd samen, nooit weggeweest. Alles doorleefd, zeven jaren, nog altijd verliefd. Innig houden van, elkaar aanvullen, de heuvels op en af. Dichterbij gekomen, steeds een verdere stap, nooit meer uit elkaar.…

de dag verdwijnt avondwolken schuiven over de schemer ontneemt het licht de bomen hullen zich in zwijgzaamheid hij kan de dag niet langer vasthouden op kousenvoeten sluipt het gevaar naar binnen zij kent de weg naar zijn vele kamers hij slaapt op de rand van zijn en niet- zijn scheidingswanden storten in als hij haar hoort hij hoort…

Elke dag zing ik ons lied naar de horizon zonder geluid…

De kooltjes in de kolenkit zijn van het kolengilde lid. Aan ieder kooltje komt een eind, wanneer het door de schouw verdwijnt. Zo'n kooltje weet dat zelf dan niet en zingt ontroerd het gildenlied. ------------------------------------- uit: 'Velerhanden gedichten', 1997.…

een vage klank wat losse tonen op een rij nog net geen melodie maar in herhalen vormt zich langzaam het refrein dat de basis van een lied zal zijn ritmisch vormen zinnen strofen dragen het gevoel in klank naar boven het is mijn lied over de liefde maar muziek en woorden zijn uit verdriet geboren…

Nu lichtvergeten De avond rust Wordt alle weten Dieper bewust; Maar elk begeren Dat liefde deren Zou, en bezeren, Is nu gesust. En wijder sperren Zich ziel en zin, Nu ver de sterren Ontvonken in De onbetogen Azuren hoge... Klaar als de ogen die ik bemin!…

het was geen jazz toch kon ik in herhalen jouw middenoosten steeds dichter bij me halen de spraak versta ik niet maar hun gedrevenheid voelt als een boodschap in dit lied helaas is er geen einde ze gaan maar door ook zonder koor geef mij maar jazz waarin jouw hart huilt als het mijne…

Zie, mijn liefste, zoet en zacht, hoe de nacht 't bleke licht van al zijn sterren levend, bevend, vallen laat op 't gelaat, van zó hoog en van zó verre! Schijnt dees nacht ook eens zo lang voor wie bang eigen droefnis uit moet wenen, wie met liefde 't hart volgiet, ach, hij ziet de uren vlieden om zich henen; en hij houdt de zaligheid…

Al wat ik u kan zingen, Het is maar een klein lied. Wie kleine engelen horen, Kennen een ander niet. Ik weet, God zal nog spreken Met grotere trompet. De engelen des hemels Zijn daartoe neergezet.…

Daar blijft een lied dat 'k nog niet zong, Dat 'k om zijn gouden zekerheid Heb uitgesteld als een die jong Uit hoog geluk steeds hoger beidt. Ik weet dat ik het nergens zing Dan hier waar ik uw hart hoor slaan 't Lied waarin alle lied verging En elk ding beidt zijn nieuw bestaan...…

Hef ik het hoofd, zingt scherp gewet, zingt wars van dood en wars van vrees het drieste lied van bloed en vlees en parelt over dood en wet en zingt van deze dode boom met blinde keel de kleine vreugd van droombeest aan de oeverzoom, van duiker in de waterdeugd en zingt verblind van drift en jeugd en droom.…

In het duister kan ik wonen, in het duister kom ik thuis. Geen wrange woede daar, geen tieren dat rond mij komt staan. In het duister kan ik wonen, in het duister kom ik thuis. Geen woest vervloeken daar, geen fel gebaren dat mij dood wil slaan. In het duister neemt het duister al de koude weg uit mij. In het duister speelt het duister…

Dit is jouw partij zei jij wijzend op de noten van je zelfgeschreven partituur een lied over de zee een jachtig schip de zeilen bol geblazen door het razen van jouw solo en ik zocht de melodie de harmonie in tweede stem ik zong… maar mijn woorden waaiden weg bleken pas klank te kleuren in het slotakkoord…

Zij draagt het voorjaar in een hart dat zingt van zomer, zoals vogels, klein en kwetsbaar, zoals sneeuw smelt in haar handen, uit liefde voor het leven dat aan kracht en kleur gaat winnen, strooit zij woorden als bloemen, tovert zachte zinnen, laat het lied van lente opnieuw beginnen en alles ademt ZON!…

het lied van mijn kind Dat geluk ziet en vindt In het wiel van geluk De geuren Kermis opsmuk De kleuren Deze dag kan niet meer stuk "Papa, kijk je niet, waarom, heb je verdriet?" Toen zag ik en keek tevree Nu kijk ik maar zie het niet Ik lach en neem haar mee: we zijn weer met ons twee.…

Haar waaiend lied stuwt echos voort, die mijn binnenste doen splijten.…

Aan de oever, in het lied van dageraad. 3 Geluk groeit in het woord van zwijgen, stilte in kleuren op het doek van toekomstdromen. Nu is het tijd om haar te begroeten.…

waar fluisterende wind hun kreten draagt het eeuwige lied der gevallen tranen siert de lelie hun laatste blazoen in haar kleuren wit het strijdtoneel aanvoelt de nacht die ijskoude rilling waar doden herleven diep in ons hart verloren zij samen hun laatste gevecht de lelie gesloten zij kleurt paars…

Sonnet Tot zulk een grootheid zal Amstelredam nog komen, Dat zij in treflijkheid zal overwinnen Rome: In deftigheid van raad, in mannelijk geweld, In orelogsbeleid, en machtigheid van geld. Dat haar geblazen faam zal snorren door de wolken, En dreigen met ontzag de wijd gelegen volken, De geel' en zwarte Moor, de Turk en Perziaan,…