Alle inzendingen over marcheren

Als dit 's werelds lot is, zélfs de stem van God is, wil ik van Hem graag leren waarom er nog legers marcheren. En de wereld bloedrood laten kleuren. Welke God laat dit in Godsnaam gebeuren? Onschuldige kinderen worden tot wezen, die de dag van morgen altijd vrezen.…

Dan spreekt de stilte met de kop vol marcherende soldaten. Achter die gedroomde heg, zag men een rozentuin, netjes gesnoeid, ingeperkt en torste men het broeiende onkruid verzwegen zoals in die jaren. Op dit perron stappen de passagiers uit maar blijven zitten tot het einde der tijden. Deze trein rijdt op doornen slechts op halve kracht.…

Ook ik een militaire parade Maar dan op drie maart en Middenin de nacht Feest is het en er zijn veel Bekenden op de been Machtsvertoon, marcherende Soldaten Hoe laag komen de vliegtuigen Over, hoe feestelijk is de stemming Maar dán, een vliegende doodskist Komt gierend op ons af, we Rennen voor ons leven, de school Staat in brand…

De soldaten zullen nodeloos marcheren, en onschuldigen vinden straks de dood. Het bloed zal rijkelijk gaan vloeien, en de vele straten rood gaan kleuren. De wereldleiders willen niet leren, want ze zijn machtig, ze zijn groot. Hoeveel er vallen zal ze niet boeien, zij zitten veilig achter gesloten deuren.…

Naar een land waar soldaten marcheren, en zijn dictator zal negeren de mening die ik zelf bepaal. De bevolking nimmer zal leren hoe het in vrede leven kan. Wat kan mij nog deren nimmer weer te keren; ook al spreekt mijn hart een andere taal.…

Twee mannen in beige regenjassen Een donkerblauwe cape en hoge pet En langs marcherende klakkende passen. Onhandige trillende vingers en papieren lijsten De vader met de hand aan zijn hals En kinderen die krijsten .…

Machtige wortels, Mieren marcheren over de schors. Hij verft een balk dwars over de groeven, de grens van zijn lijf in gebroken wit en de vriend over zijn gestalte snoeven.…

ik hoopte eigenlijk op smurfen maar die waren wellicht op smurfbessenjacht en ratten, daar geloof ik niet in evenals dat muizengespuis nee, allemaal verzinsels van vroeger maar om terug te komen op mijn nachtelijke bezoekers het is nou niet bepaald netjes om met je vieze voeten over een dekbed te marcheren ik bedoel, als je dan toch…

Kwam vrouw tegen met hond die muilkorf Zag man met rugzak flinke pas als een soort mars, een jongen met zonnebril, mobiel en herder Nu liep ik aan overkant van marcherende man, mat of we even vlug Nee hij sneller verder Een vrouw wachtte op hond toen ik nader haar bekeek ze compleet geschminkt al bleek haar blik meewarig op mij…

Over zijn legers die marcheren over vele grenzen, en slachtoffers maken onder onschuldige mensen. Haat en vrede gaan niet hand in hand, En vele mensen worden van hun leven beroofd. De legers van beide partijen zijn bemand, Is er nog iemand die in vrede geloofd?…

ik het uniform ooit droeg Ik doe niet meer, ik wil niet meer Ik stap uit het leger van de dommen en ook uit dat van de verslaafden Verlaat dat van de berekenenden Laat mijn stem bewust verstommen, ben doof voor hen die mij laafden Vind het stom dat ik ooit tekende Wil niet langer bij jullie horen, dus stap ik eruit; zo simpel is dat Marcheren…

de hand geven door de in elkaar gevonden liefde stroomt leven ons door de aderen wandelend in de tuin van het zijn vergezelt hechte vriendschap ons bij elke stap die wij samen zetten de regens die ook ons wel treffen maken wij ons heuse regenbogen links en rechts op voeten dansend zijn wij elkaars vleugels in de vlucht die wij samen marcheren…

Kijk, we marcheren in de maat zie hoe we de billen knijpen het kabinet zegt hoe het gaat wij dansen wel naar hun pijpen Balkenende zwaait met de staf en Verdonk is majorette Donner een beetje sukkeldraf wou liever bij operette samen met Remkes een duet hoge noot willen ze zingen als koor mag dan het kabinet wat wiegen en handenwringen…

En, wakker geschud, een steen in stilstaand water, een schorre oerschreeuw in de nacht, geschuifel van voetstappen in het trappenhuis, de troostende klankkleur van woorden, heel zacht uitgesproken, maar botsend met de drieste kracht en het massieve geluid van een lange dreunenend marcherende, zwaar gelaarsde massa, die je intens naar vredige…

De stem van het geluk wordt niet gehoord, wel het marcheren van de vijand, de soldaten. Een vlieger danst hoog in de zonovergoten lucht, zonder zorgen over gister, vandaag of morgen. Een meisje leest in de Prive het laatste gerucht: 'John Lennon houdt zich in Noordwijk verborgen'.…

Mieren kunnen niet anders dan marcheren met hun bepakking op de rug zetten ze geen stap teveel of overdwars naar het nest waar ze hun voorraad leggen voor koningin en vaderland, het land, en het land ligt er maar, badend in de zon de voeten lang, de tenen omhoog en het haar groeit naar de wolken alles wappert in de luchtige wind en ze lacht…

pas daarna was jij daar, onschuldig is je blik je wordt langzaam wakker hij zingt nog steeds die indiaan die shamaan die arme stakker die oerwil, die opnieuw tot ons kwam die wereld die wij opnieuw willen beleven creëren tot ver na de knal wij die tot de sterren zingen die de sterren tellen zolang de haat maar door blijft gaan met marcheren…

door stad dorp en ommeland miljoenen voetstappen tredend wandelen of marcheren vier dagen lang meisjes jongens vrouwen en mannen van pubergroen tot vijftig tinten grijs waar wandelend hun voeten spreken schijnt de zon of brandt zij zengend daar waait briest of stormt een wind giet het met bakken uit de hemel als niet miezerend druppelt de…

Komt allen in 't gelid getreden, Marcheren wij nu onvermoeid, Wij hebben lang genoeg gebeden, 't Geloof is in ons hart verschroeid. Wij weten, niets te kunnen hopen Van hen, die machtig zijn op aard', Doch zullen thans hun sterkte slopen, En eisen krachtig, onvervaard: Acht uur! Acht uur! Geen langer arbeidsduur! Ten strijd!…

M'n kin en wangen scheren met blinkend Engels staal; soldaten zien marcheren, vooraan hun generaal; uit enge laarzen springen in sloffen wijd en breed; en duizend andere dingen. die ‘k in der haast vergeet. Dat al, rechtuit gesproken, haalt bij de wellust niet, die gij verwekt, Katoke, wanneer ge mij beziet!…

Zij droegen aan de schouders de geweren, En in de loop een kleine veldboeket, Voordat zij traden aan, te gaan marcheren, Hadden de bruiden die daarin gezet. Het zou de liefste groet zijn van het leven, Het laatste afscheid en het wellekom; O hand van mij, waarom gaat gij nu beven, O mond van mij, waarom wordt gij nu stom?…