Alle inzendingen over mijn OR eigen OR publiek

De poging zijn intellect te waarborgen Bracht een ‘leeg’ publiek en dit baart hem zorgen De muzikant heeft zijn snaren weten te stemmen De rest is een blokkade dat hem af doet remmen Succes probeert hij via hen te herleven Het talent dat hij zo graag door wil geven Echter de realiteit zet hem in een ander licht Wat rest op zijn schouders is…

Blijft lachen met onze babyboom voor sport in beeld uit het buitenland Blije spetter Erika blits met vouwen 65+bilpartij afgelijnd oranje string sjansend aan de waterkant…

achteloos televisie kijken geeft mij heel merkwaardig het gevoel dat ik leef niet omdat de tijd verstrijkt zonder dat je merkt dat het later wordt nee, het is gewoon de nummer één nutteloze bezigheid die ik tijdens mijn bestaan heb kunnen ontdekken dus bij deze een publieke oproep aan iedereen die een beter tijdsverdrijf in optime…

Toen Simon Vinkenoog Ingrid Jonker in Amsterdam ontmoette wist hij natuurlijk ook niet hoe het met haar af zou lopen hij keek diep in haar ogen streelde de schitteringen hij zag de glimlach op haar gave gezicht volgde de charmante bewegingen van haar slanke gestalte, vergat pardoes een joint te draaien, werd high genoeg van haar maar tijdens…

zag je vingers van mijn handen glijden als tonen uit een melodie zinnen braken woorden stokten in het lied zonder muziek weer gescheiden wegen in de zaal van leven met stilte als publiek…

de banken in het park dragen het lichte gewicht van een plaats bezaaid met bladeren bestemd voor gesprekken en stiltes soms bezeerd door verwijten maar meestal geeft de rug een schommelen aan vertrouwd met tussenpozen van schaduw en licht woorden tot de bomen gericht of bedekt met een krant voor een slapende man de banken bieden…

Het ouderwetse circus lijkt passé Terwijl we toch naar Renz en Krone gingen Om tijgers door een hoepel te zien springen Dan brulde de dompteur hen toe: 'Allez!' De politiek blaast met haar lange snuit De volgende traditie onderuit.…

Dromen vertellen een waarheid die je nog niet weten wilt, maar op een divan kun je vrijuit spreken tot een buitenstaander die jou begrijpt en jouw geheimen uitlegt die iedereen kan zien en velen fluisteren er schande van Rijkdom wordt verspild, en wie er iets van zegt, krijgt klappen in dubbeltaal en verdwijnt als straf voor zijn…

Vroeger met z’n drieën, iedereen tevreden, Twee vrouwen, één man Kon niet goed gaan, dat konden ze weten Geheim voor het publiek, trokken hun eigen plan Het bondgenootschap van drie, wou eigenlijk uiteenvallen Maar twee dachten van niet, Wilden de alliantie niet verknallen Nu moet de man branden voor zijn liefde, De vrouwen vluchten met…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

nu is mijn leven te geef ik open stallen en hallen van mijn eigen kasteel kom maar publiek vergaap je aan zwaarden koetsen, ridders en paarden droom in het bed waar we vrijden en sliepen voel aan de muren de aanval van toen het bloed in de groeven de sporen van hoeven kijk naar de brug de stinkende grachten denk even terug hoe…

Blijf niet wachten op talent, om een wereld te betreden Als ik me erin kan vinden, dan ben ik allang tevreden Voor mij geen goud of prijzen, ‘k ben al blij met elke dag Dat ik mij niet hoef te bewijzen voor een publiek of prijzenslag Winnaars houden zich aan regels, maar talentlozen zijn altijd vrij Ze bedenken hun eigen regels, en breken…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Ik wandel over kronkelende wegen, ik ben op weg naar jou. Loop door felle regen, en ook door bittere kou. Ik heb nog vele zorgen, maar weet van wie ik hou. Ik ben op weg naar morgen, ik ben op weg naar jou.…

Ik kom graag bij mijn 'eige' bij mijn 'eige', eigen ik ik kan het heel goed vinden met mijn 'eige', eigen ik Maar 't allerliefst ben ik me 'eige' bij jou, ook een 'eige', eigen ik jij leeft altijd in mijn eigen met een lach en met een snik Dus ieder eigen en ook samen het ultieme wat liefde biedt door steeds ruimte te geven…

in het publiek onthullen de horizon als enig vaste lijn aanvaarden en de dingen verder maar onbewogen laten wat ze zijn. -------------------------------- uit: Tegenspelen Tijd, 1979.…

Voldaan ging ieder bezoeker dan op zijn eigen wijze naar beneden. Nu de deuren zijn gesloten laat de ns-planner een vluchtige traan. Veiligheid telt, en hij laat geen trein meer gaan. --------------------------------------------------- (B&W heeft de Martinitoren (Gr) tijdelijk gesloten voor publiek i.v.m. enkele zelfdodingen)…

we daar Niet allemaal Ons eigen verlangen Naar die hartstocht De glans van verdriet Van uitzinnig willen Maar niet ontvangen Beantwoorde liefde…

Al Rembrandts schilderijen zijn uniek Ze leren ons veel over de historie Hoe mensen leefden in die tijd van glorie Dat is van nut voor oud én jong publiek De foto wijst weer op een ander feit: De jeugd is zeer gehecht aan eigen tijd P.S.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Een schitterende zondag veranderde in een regelrechte nachtmerrie met een ongelofelijk kabaal en waanzinnige herrie, reed de truck het publiek in. Een aantal doden te betreuren, een aantal gewonden die vielen, de berijder van de truck zal niet snel van zijn netvlies de ravage zien verdwijnen.…

Op zijn verjaardagsfuif! Hij had zijn hemd niet aan Nam hij zijn trekzakje en ging er voor Tot in de ‘kapperswals’ Alleropmerkelijkst hij door het trekwerk zijn borsthaar verloor…

van hoe wij met armen en vingers al vrij snel en goed akkoorden lieten horen wij soleerden helaas voor ieder op de eigen keuze gingen zo onze gang en hebben ook nooit geleerd op te treden met publiek om voor te spelen en alles van onszelf te geven van die stukjes leven heeft niemand ooit geweten…

Schaamteloos schept het zijn eigen plek. Een metronoom tikt gelijkmatig; op de maten van de muziek. Iedere maestro lijkt ingenomen met een voorstelling voor eigen publiek. Een tovertol met bomen. Een waterbron waar het leven komt uit de grond. Uit de aarde ben ik voortgekomen. Ga ik met haar de zon in het rond.…

Caro Emerald, haar nieuwe song : I belong to you dit heb ik er van gemaakt ik luister naar het gefluister van de nacht wanneer luchten zwart zijn, vol wanhoop ik vraag de zon om de maan te vertellen over ons twee uitgerekend ik… het nagenieten dat eeuwig schijnt te duren …zie ik in uw glimlach en in uw ogen, waar liefde uitstraalt…

‘De grootste stommiteit, dat moge klaar zijn als een klontje, sinds Jaap door eigen kogellagerspervuur werd geveld. Van ’t hele veld met voorsprong ‘t onnozelst, cru gesteld.’ Het treft hem als een trap onder ‘t tóch al zere kontje.…

ik heb ze zien spelen de kleine orkesten niet alleen hoempa maar ook kamermuziek voor een uitgelezen publiek of in de zaal naast de bar waar dans de inname snel groter maakt in het zicht van de kleine uren belt overlast traditioneel de bekende klachten van de buren dan selecteren vocalen een eigen groep neuriën anderen…

in een vluchtige view langs het publiek zie je de trends van het laatste moment nog vaag kleuren hypes uit een andere tijd die weer reikt naar vintage retro en authenticiteit een cyclisch modebeeld dat het gebrek aan eigen inspiratie weer eens loepzuiver deelt waar nostalgie in poets en blink een lege ziel verbeeldt omdat vernieuwing…

Terwijl het schouderklopjes regent en hij als ziener wordt bejegend, ziet hij zijn eigen duisternis en kijkt hij waar de uitgang is.…

Hoe noemt men dat schandere wezen dat ons heeft uitgevonden, klapwiekend voor eigen publiek en ovatie terugkeert op zijn schreden, in zijn laatste kunstje stokt?…