Alle inzendingen over moeder OR zoon OR hart

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik moet, Mathilde, u aan de zon gelijken! Gij zijt de moeder van deez' liederkrans: Gij hebt die met uw zonneblik geschapen In 't zwarte hart; zo 't glanst, 't is door úw glans. Met uwe bloemen krans ik u de slapen, Uw eigen schepping leg ik om uw hoofd; Zo zij uw naam voor eeuwiglijk geloofd!…

Doch nu er mijn kindeke woelt op mijn schoot, Nu grijpt het mijn hart zo reuzegroot In zijn rozige dartele handen. En het is mij een wonder, waarover ik zon, Hoe mijn hart, dat de wereld bevatten kon, Met de bloemen, de sterren, de maan en de zon, Ligt zo klein in die tengere wanden.…

Vaders, die moederlijk worden, ontdekken liefdeswonderen. Begrijpen dat macht niet telt, voor wie Moederlevens eren. Ervaren, met kloppende harten, dat wie Onze Vaders bidden, voor Madonna's knielen. Voelen, dat hun eigen Moeders, nooit meer sterven kunnen. Dat Moeders kinderen dragen, voorbij levenslange reizen.…

wij eten bij polen mijn jongste zoon en ik mijn moeder bleef in polen haar jongste zoon ben ik ik weet niet wat ik eet en of ik slik of stik…

En jij, jij stond daar, zonder afweer, deze zoon, die jij eens baarde, Wat deed hij je'n verdriet...…

Terwijl ik onderdompel in verleden vaar jij langs mij de toekomst binnen totdat wij elkaar treffen op dezelfde plek Begonnen halverwege maak jij eens af waar ik bleef staan met spotgelach - een traan op een hete plaat - herken ik je uit ons voorgeslacht Waaruit jouw zonen weer te voorschijn komen de hete plaat misschien iets koeler de…

, "Mama is heel erg boos", Spreek ik op kwade toon, In mijn hart is het al vergeven, Ik hou van je, mijn zoon...…

En toen, na jaren, Melaats, een zwerver Ter poorte klaagde: Uw zóon keert weer... Zag zij hem aan en Vond gene tranen, Voor zoveel vréugde geen tranen meer. ------------------------------ uit: Experimenten (1911)…

het was een jaar, vader gebroken door ziekte geteisterd door stilte met luide brokken protest tegenover de luwe vreugde van oef, het is nog niet gedaan vandaag en hier, vader vraag ik om vergiffenis voor moeders enkele tranen om treurnis die ik haar bracht die nacht, toen ik jouw naam spontaan vergeten was mijn geheugen is niet meer dan…

De laatste kreet van je zoon was: ‘Moedertje, Belieg mij niet, belieg mij niet. Mijn vaderland is dood, in de zoenegloed van mijn moeder die ik derven moet.’ – Je zoon, moedertje, viel niet voor een gerechte zaak, Maar zijn bloed werd hem afgeperst door allen, omdat ons de menselike goedheid is ontvallen.…

Wat kan dat tegelpad, die stomme stoep u schelen? Bent u tot eeuwig schrobben soms verdomd? Een waas van groen trekt van de malse grond. Tel de lentes die nog door uw aderen spelen. En laat vooral uw stramme ledematen zwijgen. U heeft uw zetel boven wel verdiend. Of is het waar dat u de gunsten van die vriend alleen door almaar sloven kunt…

Veel woorden zijn gestreden Veel pijn is er gedaan Elkaar nu steeds vermeden Ontkennen het bestaan De tijd kruipt langzaam voorbij De uren, de dagen, de weken Eens hoop ik dat jij voor mij Deze tijd doet verbleken Elke dag bid ik onze Heer Dat het goed gaat met jou Elke dag weer keer op keer Omdat ik heel veel van je hou Je moeder…

‘Gisteren hebben wij ook al heel de dag met ze dicht gezeten moeder en dat terwijl de zon schijnt’ ‘Luister jongen,’ zei zij terwijl zij haar bril op tafel smeet, stond moeizaam op en begon aan de knop van de grote grijze kachel te draaien hoge oranje vlammen kwamen tevoorschijn.…

hij kon soms dragen niet de pijn zoon van een verdrietige moeder te zijn.…

Kolderiek periodiek (nr.13 uit een reeks van 100) Zoon (verspreekt zich) tot zijn moeder: “ Haal jij de gebakken moeflons uit de oven?”…

Ik ken een vrouw, Ik voel veel voor haar, Zij heeft humor, Heeft nooit het kind in zichzelf verloren, En is mooi. Zij is onbereikbaar, Maar ik weet zeker dat ik ooit haar spiegelbeeld ontmoet.…

jij werd de zon in mijn leven jij bleef mijn zilveren maan ook ik wou jou alles geven, bron van mijn eigen bestaan. refrein ik had jou liever dan de bloemen dan vogels en vlinders bijeen. sinds ik jou moeder mocht noemen bleef d'hemel vlak om me heen.…

nog vliegt het kille witte als een doffe klap ondanks de duif is stilgelegd los en vast van schreiend aangemeten moederplicht doch zij verheft uit godverlaten zwakte welke wereldmoeder ook zo voelde toen haar zoon verging het gesloten ogenkind zijn geliefde en hun kroost het volk tast door de mist hoe sterk de band…

Zonen vertrekken. Moeders slaan hun ogen toe. Keren zij ooit weer?…

Het leek op Roos, wat bleek toen zij beviel: niet mooi en niet gehuwd was deze zoon.…

Een knul ( zoon) in de groei vervolmaakt haar gezin, het simpele begin van de dag is een kom melk, aangelengd met water, wat poeder erin, geen suiker een stevig waterig ontbijt.…

hij kan er wat van mijn volwassen man zo zitten we dan een moeder, een zoon, heel gewoon een kostbaar moment…

ferm gezegd sindsdien schreeuwt moeder het Moerman mantra van de daken ze schotelt haar zoon bakjes rauwkost en blauwe druiven voor de zure lucht de hoempa-pa’s het laatste avondmaal het zachte breken…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Maar kunnen zon en wind een menselijk hart ooit uit zijn boei bevrijden, Dan, Moeder aarde, Ben ik weer uw kind!…

, maar Zij, moeder en zoon, blijven voor altijd verbonden, want zij is vooral zijn moedertje en dat blijft ze, no Andrew-exit, never!…

Het verdriet van de zoon om de vader het verdriet van de dochter om de moeder zo diep, als het verdriet van de zoon om de moeder en het verdriet van deze dochter om het gebrek van haar vader die niet van haar kon houden zoals ze wilde niet meer kon vertrouwen op het bijleggen van geschillen is het diep verdriet van denken tekort…