Alle inzendingen over ogen OR diepte OR verloren

Uit de diepte.…

Hoe eindeloos is de diepte waar gevoel geen bodem raakt De gedachte, verzwaard, glijdt als gewichtloos door 't water Hoe peilloos is de leegte waar sonar geen weerklank meldt De stroming, versneld, sleurt mijn kleur met zich mee Hoe kil ligt de donkerte te wachten op haar broed Pijn, met algen begroeid, is het laatste teken van leven…

Door de dood Reeds gretig omarmd In de krochten Van deze orkaan Kwam jij Goddank Uit het niets Zo maar naast mij staan Verrassend - Op mijn weg gekomen Door jouw snoet, Jouw glunder, mijn Secundaire therapie Medicamenteus protocol Onmiskenbaar aangevuld Vanuit het oude leven Toch mijn nieuwe Binnen durven gaan…

Oh, ergens in de diepte, onder die oude boom, kom ik dichterbij, nu de zon weer schijnt. Ik ben een koningszoon, zijn vriend. Hij heeft mij lief, in de diepte.…

weg lucht van vele levens eeuwenlang onaangestast vult mijn belaste longen beelden dringen zich op flitsen van ogen vol angst spijt en verscheuring ervaar ik maar ook opperste gelukzaligheid vals aangeleverd door de verkeerde goeroe daar doorheen in kleur schieten pijnlijke scheuten van liefdes verloren Verder dalen wil ik dieper…

De momenten waarop je jezelf tegenkomt Degene die je kent Die je vreest of vermomt Waar je onbedoeld steeds voor wegrent Slaapgebrek, ziekte, of een ander zwak moment Het gevoel besluipt te zijn verdomd Het spiegelbeeld dat je tenen kromt De kracht komt voort uit wat je herkent Een verlangen dat te lang niet is verwend Onbekend gebied lijkt…

ik sta met mijn ene voet in de zee met de andere op het vasteland alles klopt al is het voor even aan de vloedlijn verzandt het geklater met een schip vol stilte bevaar ik het water nergens besef ik de diepte meer…

dat wij hier zitten met lompen bedekt groezelige verbanden om onze koppen samen hier zitten elkaar nog net in de ogen kunnen kijken en dat we dan lachen lachen om de sleutel van ons weggeblazen huis dat wij hier zitten samen met de sleutel bedekt met lompen groezelige verbanden met stromende tranen de diepte van het ravijn…

toen de nacht hem in haar armen sloot gonsde zijn ziel van woekerende kleuren als een lichtstraal stapte hij door het raam strekte zijn armen naar alle zijden uit hij zag de breedte van het wolkenpad al vroeg herinnerde hij zich de diepte van alles de onzichtbaarheid…

Ongehoorde woorden lawaai dat er op volgt Diepte in de duisternis gedachten worden verzwolgd Een ongemerkte pijn in diepe lagen verborgen Ze mogen toch niet zijn dus het gaat verloren De liefde die er was is nergens meer te vinden Niet meer te bekennen om je te verblinden Dus alles is hier kwijt om niet meer terug te keren Overal vind…

Dwingen vreemde ogen? Juist jouw ogen zo vol glans doen mij steeds verdwalen Ze verlokken, ze verleiden om steeds verder af te dalen In hun diepten zonder eind vraag jij mij ten dans…

Je ogen vertellen een verhaal, spreken een eigen taal. Laten gedachten zien, een herinnering misschien. Van jouw ogen wil ik leren, laat mij ze bestuderen. Laat me in jouw ogen zinken, in de diepte van je blik verdrinken. Wat je wilde zeggen, hoef je niet meer uit te leggen. Je ogen hebben gesproken..…

Vanuit de diepte roep ik om te geloven -- dat jij van me houdt.…

In mijn ogen zit de zee gevangen een blinkend blauwe diepte geteisterd door zoete eb en een zilte vloed die onverstoorbaar woedend woedt voor vrijheid…

Een klein stukje land waar het veilig is Na een avond Halloween besef je wat dollen is En wat de werkelijkheid is wat hier geschreven staat Daar laat ik veel Halloween achter maar ook van heel veel waarde Ik hoef geen wedstrijd te winnen geen gat te overspringen mezelf hoef ik niet te bewijzen En daarom zeg ik genoeg geouwehoer in niemandsland…

ik mocht je huis betreden de gang was donkerlang je kamer was een lach en in je ogen zag ik alle kleuren van het bloemetjesbehang je lippen kusten uitzicht op een verre horizon die pijlsnel nader zwom toen zwoele blikken liefde vroegen zonder schikken ik opende in diepte die de tijd verzegeld had jouw overgave maakte passie los…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik kus de lelies op je ogen klim door het gras omhoog en laat me meezwaluwen met een zwoele windzucht. De hemel was zelden koeler dan het dauw, parelend tussen heuvels van verlangen. Ik heb geen aardevrees, toch ben ik bang mijn onsterfelijkheid te verliezen in de onpeilbare diepte van je ogen.…

Soms zie ik sneeuw in je ogen vallen tranen vermengen in de diepte van jouw zwijgend hart herinner ik mij gesmolten liefde een warme moeder bij de witte dood.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Eindeloos verzonken in de diepte van je ogen. Eindeloos verliefd maar toch zeer overwogen, leef ik, Eindeloos golvend in de tijden die gaan komen, met jou verder naar het leven van mijn eindloze dromen...…

Met open ogen springen van de brug in de diepte van jou natte wereld in het duister blijven kijken met de kop omhoog happend naar lucht zwem ik zonder bandjes weg van de vlammen…

Ik weet altijd al je zachte Verborgen achter wenkbrauwen scherpe huid glim in je ogen Je gepijnigde hart verzacht lacht De horizon kantelt Ik zie je nieuwe diepten Ik wist ze.…

Eindeloos verzonken in de diepte van jouw ogen. Eindeloos verliefd maar toch zeer overwogen leef ik. Eindeloos golvend in de tijden die gaan komen. Met jou verder naar het leven van mijn dromen.…

Hier woonde ik, uur gewaar noch dag, verloren in diep droomprieel – tot ik veel vreemde steden zag, en nam van ‘t grote leed mijn deel. Ik weifel bij de tuinbank die ‘t geheim van diepe stonden weet… Was dit wellicht mijn laatste lied van eigen lief en eigen leed?……

Gelijk Gij niet gezegd hebt, toen Ge zocht mijn ziel, verloren schaap, in bitter lijden - een lijden met U groeiend door de tijden, en dat zich, slinger-rank van doornen, vlocht rondom uw huivre leden, tot het mocht als dolken-kroon u door de slapen snijden: ‘genoeg! ik deed genoeg u te bevrijden!’…

Op een dozijnmatige ochtend, tussen handdoek en hemd, welde onverwacht uit koele diepte een stem op, een verloren gewaand stuk papier, een vergeeld krantenknipsel als perkament van herinnering. Zelfs de geur vloeide zich een weg door de duisternis. Nu ben je een gezicht zonder naam, een gedicht zonder titel.…