In de diepte
Ergens in de diepte
waar het mistig is en koud,
roert zich een stem
donker en oud.
Onder een oude boom,
in vochtige aarde,
staan koningsvarens,
ze staren.
Weggaan is wat ik wil,
naar boven,
naar de gouden zon,
naar de bron.
Kom dichterbij,
wees maar niet bang.
De zon zal schijnen,
warm op je huid.
Niets zal je kwellen
onder deze boom.
Genade is mijn hart,
koningszoon.
Als je inéén krimpt,
er brandende pijlen zijn,
schuil dan bij mij,
je bent mijn vriend.
In het land van de troosteloze,
kies ik jou,
ik heb je lief.
Oh, ergens in de diepte,
onder die oude boom,
kom ik dichterbij,
nu de zon weer schijnt.
Ik ben een koningszoon,
zijn vriend.
Hij heeft mij lief,
in de diepte.
Geplaatst in de categorie: verdriet